Το βιβλίο εστιάζει στα πρόσωπα και τις πολιτικές των μεταπολιτευτικών πρωθυπουργών, αναλύει, διερευνά και αξιολογεί τα πεπραγμένα τους, καθώς και το συνολικό ιστορικοπολιτικό αποτύπωμα του καθενός τους.

Ο ίδιος ο συγγραφέας διερωτάται ωστόσο:
Πρόκειται άραγε για μια ψυχρή «ανατομική ματιά» ενός πολιτικού επιστήμονα, που κάνει και ιστορική έρευνα, πάνω στο έργο και το ιστορικοπολιτικό αποτύπωμα των δέκα πρωθυπουργών της Μεταπολίτευσης; Μέσω δε αυτών, για μια συνολική «ακτινοσκόπηση» της περιόδου; Ή πρόκειται για μια παρέμβαση στις εξελίξεις από έναν ενεργό πολίτη, ο οποίος καταγγέλλει ατοπήματα ανθρώπων που πρωθυπούργευσαν και αναδεικνύει παθογένειες καταστάσεων που –πιθανόν και εξαιτίας τους– κακοφόρμισαν, με στόχο να έχει κάποια συμβολή στη βελτίωση της τρέχουσας πολιτικής πραγματικότητας;

Γράφοντας με γλώσσα συχνά αιχμηρή, αλλά –κατά πρόθεση τουλάχιστον– και με ιστορική ευθυδικία, ο συγγραφέας επιδιώκει τη σύζευξη αυτών των δύο στόχων:
Να παραδώσει ένα πόνημα γραμμένο ταυτόχρονα με ματιά κριτική προς τους «κεντρικούς εξουσιαστές», παράλληλα όμως και παρεμβατική, με την (αφελή;) ελπίδα πως αυτό δεν θα περάσει απαρατήρητο από όσους διαμορφώνουν σήμερα, αλλά και όσους θα μελετήσουν αύριο, τους θεσμικούς και πολιτικούς όρους λειτουργίας της Δεύτερης, κατ’ άλλους Τρίτης, Ελληνικής Δημοκρατίας…