Ο παππούς Αντώνης και ο εγγονός του, ο μικρός Αντώνης, μοιράζονται μια ιδιαίτερη σχέση που φωτίζεται από μνήμες, όνειρα και τον βαθύ καημό της πατρίδας. Ο παππούς κουβαλά τον πόνο της απώλειας του γιου του, Αντρέα, που χάθηκε το καλοκαίρι του 1974 πολεμώντας για την ελευθερία της Κύπρου. Ο εγγονός, με την αθωότητα και την αγάπη του, προσπαθεί να ανακουφίσει τη θλίψη του παππού του, μέσα από ένα ξεχωριστό ταξίδι: ένα προσκύνημα στο κατεχόμενο μοναστήρι του Αποστόλου Ανδρέα. Ανάμεσα σε εικόνες θλίψης και ελπίδας, ξεδιπλώνεται μια ιστορία όπου η μνήμη συναντά την προσευχή και η πίστη τη δύναμη της ελευθερίας. Μέσα από συγκινητικές σκηνές, ο αναγνώστης ακολουθεί τον παππού και τον εγγονό σε έναν δρόμο γεμάτο συναισθήματα, εικόνες της κατεχόμενης γης και την αδιάκοπη προσδοκία της επιστροφής. Το βιβλίο δεν είναι απλώς μια αφήγηση, αλλά μια γέφυρα ανάμεσα στις γενιές, που κρατά ζωντανό το όνειρο της λευτεριάς.
«Από το εγκαταλειμμένο καμπαναριό της ξακουστής εκκλησίας στον τάφο του Αποστόλου Βαρνάβα, ένα σμήνος περιστεριών φτερούγισε και γέμισε τον καταγάλανο ουρανό της Αμμοχώστου. Και τότε, το είδε ξεκάθαρα ο Αντώνης: Στα ράμφη τους κρατούσαν κλαδάκια ελιάς και του φάνηκε πως πετούσαν σχηματίζοντας κάποια γράμματα. Ανασηκώθηκε, προσπαθώντας να διακρίνει, και διάβασε φωναχτά με ενθουσιασμό: ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!».
Ένα παραμύθι-οδοιπορικό, που θα συγκινήσει μικρούς και μεγάλους, θυμίζοντας πως η ελπίδα και η πίστη μπορούν να μετατρέψουν τον πόνο σε δύναμη και τον καημό σε προσμονή για δικαίωση. Ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί, γιατί μιλά για το χθες, το σήμερα και το αύριο της Κύπρου.