«Αυτός ο άντρας ήταν ερωτευμένος ακόμη μαζί της!… Παράξενος που είναι ο έρωτας! Γεννιέται τόσο ξαφνικά, ανεξάρτητα από κάθε προσδοκία και σχεδιασμό, και δεν σβήνει με τη δική μας θέληση. Πολύ εγωιστής ο έρωτας! Και σ’ αυτόν τον τρελό εγωισμό κρύβεται η μαγεία της ζωής…»

Η Νεφέλη, μετά από έναν βαρύ τραυματισμό, νιώθει ότι όλα είναι ψεύτικα γύρω της, ενώ η αλήθεια βρίσκεται κάπου αλλού. Νιώθει κάποιος άλλος να καθοδηγεί τη ζωή της, σαν να κινείται από αόρατα νήματα. Μόνο της όπλο η συναισθηματική της μνήμη, μα όλοι οι δρόμοι είναι σκοτεινοί.
Μετά από ένα επίμονο όνειρο και από μια τυχαία συνάντηση, παίρνει την ακραία απόφαση να φύγει κρυφά από έναν γάμο, από έναν άντρα για τον οποίο δεν νιώθει πια ερωτευμένη. Αναζητά το άγνωστο, καθώς αισθάνεται ένα παράξενο, αλλά σταθερό κάλεσμα.
Βρίσκεται σ’ ένα μικρό νησί των Κυκλάδων. Από την πρώτη στιγμή όλα συντονίζονται γύρω της, σαν να συνεχίζει μια σταματημένη ζωή. Αποκαλύπτει καλά κρυμμένα μυστικά. Ερωτεύεται το ίδιο δυνατά δύο εντελώς διαφορετικούς άντρες. Μπλέκει σε μια περιπέτεια με κυκλαδικά ειδώλια και φτάνει ένα βήμα πριν τον θάνατο.
Μπαίνει στη ζωή μιας γυναίκας που δολοφονήθηκε χρόνια πριν από μια σπείρα αρχαιοκάπηλων. Νιώθει τα δικά της διλήμματα, τα ίδια ερωτικά σκιρτήματα, βιώνει τους ίδιους κινδύνους. Μα πάντα υπάρχει αυτό το κάλεσμα που της ανοίγει δρόμους και ρίχνει φως στα σκοτεινά μονοπάτια. Χωρίς να γνωρίζει πού βαδίζει, αποκαθιστά αδικημένες ζωές. Ανοίγει έναν καινούργιο, απόλυτα δικό της δρόμο προς την ευτυχία. Όμως τίποτε δεν είναι όπως φαίνεται…

«Ακόμη και το λάθος πρέπει να γίνει. Λες και μια άλλη εσώτερη δύναμη μάς ωθεί να κάνουμε το λάθος, για να βγούμε σε κάτι σωστό ή έστω σε κάτι προκαθορισμένο με την έννοια της ολοκλήρωσης. Απλά, όσο εμείς είμαστε μέσα στη δίνη, βλέπουμε μόνο ό,τι είναι δίπλα μας και όχι ολόκληρο το ταξίδι. Βλέπουμε ένα τμήμα και όχι την ολότητα. Γι’ αυτό και δεν καταλαβαίνουμε τον σκοπό ή τον στόχο. Λες κι ένα αόρατο χέρι μάς κινεί…»