Η μονογραφία μου με τίτλο «Ο αρχιλήσταρχος Λουκάς Μπελιούλιας (Κακαράπης) και υπότιτλο «Η θανάσιμη συμπλοκή στον Ζεμενό» αναφέρεται στον μεγαλύτερο Βοιωτό λήσταρχο όλων των εποχών, που ο μακρινός συγγενής του πασίγνωστος Βοιωτός λήσταρχος Χρήστος Νταβέλης ωχριά μπροστά του στη στρατηγική, τη διοίκηση, την αποφασιστικότητα, την ριψοκινδυνότητα και τον σχεδιασμό των ληστρικών κρουσμάτων.
Γεννήθηκε στο Κυριάκι του Ελικώνα το 1822. Υπήρξε ένας θηριώδης ληστής, που κατέφυγε στη ληστεία, όχι γιατί θέλησε να αποφύγει τα βάρη του έντιμου βίου, αλλά γιατί εξωθήθηκε εκεί από την αδικία που υπέστη η γυναίκα του από έναν καλόγηρο της Μονής του Οσίου Λουκά, ο οποίος ατίμασε τη γυναίκα του.
Βγαίνοντας στο βουνό αναγκάστηκε λόγω των συνθηκών να αλλάξει για να μπορέσει να επιβιώσει στο συνεχόμενο κυνηγητό των καταδιωκτικών αποσπασμάτων. Έτσι, όπως και όλοι σχεδόν οι ληστές έγινε σκληρός και τιμωρός. Ήταν πρότυπο παλικαριού, ευθυτενής, λεβεντόκορμος, σοβαρός, αλλά ήταν αμείλικτος στην αδικία, την ατιμία, και ανελέητος στην προδοσία. Πραγματοποίησε εκατοντάδες ληστρικές πράξεις και ήταν υπεύθυνος για τον θάνατο δεκατριών συνολικά πολιτών, χωροφυλάκων και στρατιωτών.
Στη μονογραφία αυτή περιγράφεται με λεπτομέρειες και αναλύεται η συμπλοκή στον Ζεμενό στις 12 Ιουλίου 1856, όπου εκτός του Κακαράπη είχαν άδοξο τέλος και πολλοί άλλοι ληστές, μεταξύ των οποίων και ο λήσταρχος Νταβέλης.