Ο Γάλλος φιλόλογος, αρχαιολόγος και ιστορικός Βικτώρ Μπεράρ γεννήθηκε στις 10 Αυγούστου 1864. Έπειτα από τριετή φοίτηση στην Ecole Normale Superieure, ήρθε στην Ελλάδα το 1887, προκειμένου να συνεχίσει τις σπουδές του στη Γαλλική Σχολή Αθηνών όπου και συμμετείχε σε ανασκαφές στην Αρκαδία και τη Μικρά Ασία. Επιστρέφοντας στη Γαλλία εργάστηκε ως αρθρογράφος στο περιοδικό Revue de Paris. Το 1896 διορίστηκε καθηγητής της Γεωγραφίας στην Ecole Superieure de Marine και την Ecole des Hautes Etudes. Το 1920 εξελέγη γερουσιαστής της επαρχίας Ζυρά, αξίωμα το οποίο διατήρησε μέχρι το θάνατό του. Το 1924 δημοσίευσε τη μετάφραση της "Οδύσσειας του Ομήρου", αποσπώντας διθυραμβικά σχόλια από έγκριτους φιλολόγους και κριτικούς της λογοτεχνίας. Πέθανε στο Παρίσι το 1931.

Η Αλόη Σιδέρη (1929-2004) γεννήθηκε στο Ληξούρι της Κεφαλλονιάς. Σπούδασε Ιστορία - Αρχαιολογία και Αγγλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Από το 1955 ως το 1985 δίδαξε φιλολογικά μαθήματα σε ιδιωτικά κυρίως σχολεία της μέσης εκπαίδευσης. Μετά τη μεταπολίτευση υπήρξε για χρόνια ένα από τα σημαντικότερα στελέχη των συνδικαλιστικών κινητοποιήσεων της ΟΙΕΛΕ. Σημαντικό επίσης είναι το μεταφραστικό έργο της. Μετέφρασε σημαντικούς συγγραφείς από τα γαλλικά, τα ιταλικά και τα αγγλικά (Τζ. Σουίφτ, Σ. Σαβαρέζε, Ν. Μάνεα, Ο. Σκοτ, Χ. Κ. Άντερσεν, Καζανόβα κ.ά.). Θεωρείται ότι δημιούργησε τομή στις μεταφράσεις των βυζαντινών χρονογράφων (Άννα Κομνηνή, Προκόπιο, Μιχαήλ Ψελλό) στα τέλη της δεκαετίας του '80. Κατόρθωσε να αλλάξει τον τρόπο πρόσληψης αυτών των κειμένων φέρνοντάς τα κοντά στο σύγχρονο αναγνωστικό κοινό. Έχει επίσης μεταφράσει Όμηρο, Ηρόδοτο, Ξενοφώντα, Αριστοτέλη, Ιπποκράτη, Λουκιανό, Ηλιόδωρο καθώς και τις "Συλλογές των θαυμάτων του Αγίου Δημητρίου" του Αρχιεπισκόπου Ιωάννου του Ανωνύμου. Η Αλόη Σιδέρη έχει εκδώσει πέντε ποιητικές συλλογές, μια συλλογή διηγημάτων, χρονογραφήματα, φιλολογικές μελέτες και μια δίτομη ιστορική πραγματεία. Ποιήματα και δοκίμιά της έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά και πολιτικά περιοδικά. Είχε επίσης συνεργαστεί επανειλημμένως με το Κρατικό Ραδιόφωνο και την Κρατική Τηλεόραση σε εκπομπές λογοτεχνικού αλλά και κοινωνικού περιεχομένου. Υπήρξε μέλος του διοικητικου συμβουλίου της Εταιρείας Συγγραφέων.

Ο Fred Boissonnas γεννήθηκε στη Γενεύη στις 18 Ιουνίου το 1858. Γιος του Henri - Antoine Boissonnas, ωρολογοποιού και φαρμακοποιού στη Γενεύη, αλλά και σχεδιαστή, ο οποίος ασχολήθηκε τελικά με τη φωτογραφία λόγω οικονομικής κρίσης στην ωρολογοποιία. Το 1960 ο πατέρας του άνοιξε φωτογραφείο στη Γενεύη. Ο Fred, διστάζοντας να επιλέξει μεταξύ πιάνου και αρχιτεκτονικής, αποφάσισε να ασχοληθεί με τη φωτογραφία. Έκανε το γύρο της Ευρώπης για να επισκεφθεί τους μεγάλους φωτογράφους: τον Kohler στο Koblenz και τον Brandseph στη Βουδαπέστη. Το 1880-1887 εργάστηκε στο στούντιο του πατέρα του, ενώ παρακολούθησε μαθήματα. Το 1888 ανέλαβε το στούντιο του πατέρα του μαζί με τον αδερφό του Edmond-Victor, όπου ένα χρόνο μετά παρουσίασαν την ανακάλυψή τους: την ορθοχρωματική πλάκα, με την οποία ο Fred φωτογράφισε το Mont-Blanc χωρίς ρετουσάρισμα. Το 1890 παντρεύτηκε την Augusta Magnin με την οποία απέκτησε 9 παιδιά. Το στούντιό του πηγαίνει πολύ καλά, δουλεύοντας κυρίως πορτραίτα και το 1900 έλαβε μέρος στην Παγκόσμια Έκθεση του Παρισιού και κέρδισε αρκετά μετάλλια. Το 1901 άνοιξε στούντιο με τον Taponnier στο Παρίσι και άλλο ένα στη Ρεμς. Ένα χρόνο μετά δημιούργησε στούντιο στη Λυών και σε συνεργασία με τον Fritz Eggler άνοιξε κι άλλο στην Αγία Πετρούπολη. Το 1903 ταξίδεψε για πρώτη φορά στην Ελλάδα με τον Daniel Baud-Bovy, πρύτανη της Σχολής Καλών Τεχνών στη Γενεύη. Ακολούθησαν και άλλα ταξίδια στην Ελλάδα με τον ομηριστή Victor Berard για το βιβλίο "Ακολουθώντας το πλοίο του Οδυσσέα". Τον Αύγουστο του 1913, μαζί με τον Daniel Baud-Bovy και τον Χρήστο Κάκκαλο, κατακτάει την κορυφή του Ολύμπου. Το 1923 έκλεισε για οικονομικούς λόγους το στούντιο στην Αγία Πετρούπολη, αργότερα μετακόμισε στο Παρίσι, ταξίδεψε στην Αίγυπτο και το Άγιο Όρος και πέθανε στις 17 Οκτωβρίου το 1946 στη Γενεύη.