Η ταχύτητα, το χάος και η μνήμη συνοψίζουν το έργο και τη ζωή του Blaise Cendrars (Mπλεζ Σαντράρ). Γάλλος ελβετικής καταγωγής, γεννήθηκε στο La Chaux-de-Fonds, (1887) και πέθανε στο Παρίσι, (1961). Από τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια προσπάθησε με πάθος να κατακτήσει τον κόσμο, ταξιδεύοντας από τη Νεάπολη στην Κίνα και από τη Ρωσία στις Ινδίες. Άσκησε ποικίλα επαγγέλματα και στη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου έχασε το χέρι του υπηρετώντας στη Λεγεώνα των Ξένων. Αρνήθηκε να είναι "άνθρωπος των γραμμάτων" και προτίμησε, ζώντας επικίνδυνα, να αιχμαλωτίσει στο πεζογραφικό και ποιητικό του έργο την ένταση , το παρόν, τη δράση. Αντιμετώπισε τη γραφή σαν ένα ταξίδι. Σημαντικότερα πεζά έργα του: "Το χρυσάφι" (L'or, 1925), "Mοραβαζίν, βίος και πολιτεία" (Moravagine, 1926), "Νέγρικα παραμυθάκια για τα παιδιά των λευκών" (Petits contes negres pour les enfants des blancs, 1928), "Ρούμι" (Rhum, 1930), "O Κεραυνοβολημένος" (L'homme foudroye, 1945), "To κομμένο χέρι" (La main coupee, 1946), "Περιπλανήσεις" (Bourlinguer, 1948). Ποιητικά έργα: "Πάσχα στη Νέα Υόρκη" (Paques a New York, 1912), "H πρόζα του Υπερσιβηρικού και της Μικρής Ιωάννας της Γαλλίας" (La prose du Transsiberien et de la Petite Jeanne de France, 1913), "Νέγρικη ανθολογία" (Anthologie Negre, 1921).