"Όχι εσύ!". Τα νύχια του μπήχτηκαν στα μπράτσα μου, τα λόγια του μπήχτηκαν στο μυαλό μου, τα μάτια του έχυσαν λάβα κι αναγκάστηκα να κλείσω τα βλέφαρά μου. Θα μου φερόταν άσχημα, το ήξερα και του το επέτρεψα. "Όχι εσύ, Λουλού! Εσύ ούτε μεγάλωσες, ούτε θα μεγαλώσεις ποτέ στη ζωή σου, μπορεί και να σε μισώ γι' αυτό· εσύ δεν σταμάτησες ποτέ να παίζεις, τώρα απλώς παίζεις την ενήλικη..."
Οι ήρωες στις "Ηλικίες της Λουλού" αψηφούν τα στερεότυπα της ερωτικής λογοτεχνίας. Έχουν παρελθόν που το θυμούνται, παρόν που το ζουν, και μέλλον που τους απασχολεί. Διαθέτουν μια συγκεκριμένη ηλικία, μένουν σε μία υπαρκτή πόλη, έχουν συμπάθειες, προκαταλήψεις, και παιδιά. Είναι χειροπιαστά πρόσωπα με σάρκα και οστά, και γι' αυτό υποφέρουν. Υποφέρουν από τα πάθη τους, μα και από τις αντιξοότητες της καθημερινής ζωής.
Βιβλίο με εκρηκτικούς διαλόγους, αιχμηρές περιγραφές και διαρκή υπογράμμιση της ματαιότητας, "Οι ηλικίες της Λουλού" περιγράφουν μία ζωή δύσκολη, όπου το σεξ δεν είναι ένα ζήτημα αστείο.

Το πρώτο αυτό μυθιστόρημα της Almudena Grandes γνώρισε τεράστια επιτυχία στην Ισπανία, μεταφράστηκε σε δέκα χώρες της Ευρώπης και μεταφέρθηκε στην οθόνη από τον σκηνοθέτη Bigas Luna, το 1990.