Πρόμαχος της έντεχνης ελληνικής μουσικής, ο μουσικολόγος και μουσικοκριτικός Γιώργος Λεοτσάκος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1935. Το 1952, μετά το γυμνάσιο πέρασε στη δημοσιογραφία για λόγους βιοπορισμού. Ταυτόχρονα σπούδασε θεωρητικά με τους συνθέτες Κωνσταντίνο Κυδωνιάτη και Γιάννη Ανδρέου Παπαϊωάννου (δίπλωμα αντιστίξεως και φούγκας Ελληνικού Ωδείου, 1964). Εν συνεχεία υπήρξε αυτοδίδακτος. Ως κριτικός επί 44 χρόνια, κυρίως στις εφημερίδες "Καθημερινή", "Μεσημβρινή" (1959-1965), "Τα Νέα" και το "Το Βήμα" (1965-1979), "Πρωινή" (1979-1980), "Ελεύθερη Γνώμη" (1983-1985), και "Πρώτη" (1986-1989), έζησε από πρώτο χέρι την παλαιγενή "κακοδαιμονία" της ελληνικής μουσικής, και αυτό τον ανέδειξε σε πρωτοπόρο της επιστημονικής έρευνας και καταγραφής της. Το 1981, υπήρξε ο πρώτο μουσικολόγος όλου του κόσμου που επισκέφθηκε την απομονωμένη σοσιαλιστική Αλβανία: γνωρίζοντας σε βάθος το ιδιόμορφο και εντυπωσιακό σύστημα της μουσικής παιδείας και παραγωγής, ευαισθητοποιήθηκε περισσότερο στα αίτια του ελληνικού μουσικού μαρασμού. Ερευνητικό υλικό του για την έντεχνη ελληνική μουσική πρωτοδημοσίευσε στο "Παγκόσμιο βιογραφικό λεξικό" της "Εκδοτικής Αθηνών" (1983-1988), αλλά, κυρίως, στις παγκοσμίου κύρους αγγλικές μουσικές εγκυκλοπαίδειες "Grove": στην α' έκδοση (20 τόμοι, Λονδίνο, 1980) και β' έκδοση (29 τόμοι, Λονδίνο, 2001: 50 λήμματα Ελλήνων και, αυτή τη φορά σε παγκόσμια πρώτη παρουσίαση, 25 λήμματα αλβανών συνθετών) του "The New Grove Dictionary of Music and Musicians" και στο "The New Grove Dictionary of Opera", 4 τόμοι (Λονδίνο, 1992). Το 1999, οι "Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης" εξέδωσαν ψηφιακό δίσκο με τη μελέτη "Λύχνος υπό τον μόδιον" με άγνωστα έργα ελλήνων συνθετών για πιάνο της περιόδου 1847-1908, που ανακάλυψε ο ίδιος (Ιωσήφ Λιβεράλη, Σαμαρά, Καμηλιέρη, Σπινέλλη, Λεβίδη κ.ά.). Είναι μέλος τους Γνωμοδοτικού Συμβουλίου του Οργανισμού Μεγάρου Μουσικής Αθηνών.

Η Ναταλία Μιροσνίκοβα είναι σολίστρια και καθηγήτρια του πιάνου με μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών στη Μουσική Ακαδημία της Μόσχας (master degree). Έχει εμφανιστεί ως σολίστρια σε συναυλίες και σε ρεσιτάλ στη Μόσχα, στο Λένινγκραντ, στις Βαλτικές Δημοκρατίες, στη Ρουμανία, στην Ουγγαρία, στο Ισραήλ, σε Αραβικές Χώρες και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Έχει διδάξει πιάνο, συνοδεία και μουσική δωματίου στη Μουσική Ακαδημία της Μολδαβίας και έχει διακριθεί στην ερμηνεία παλαιότερων και νεότερων ρώσων συνθετών. Είναι μέλος της Διεθνούς Ένωσης Μουσικών Μόσχας. Έχει δισκογραφήσει μαζί με το σύζυγό της έργα Σούμπερτ και Μοσκόβσκι, καθώς και έργα ελλήνων συνθετών για πιάνο με τον τίτλο "Λύχνος υπό τον Μόδιον".

Ο Αλέξης Μιρόσνικοβ είναι διδάκτορας, σολίστας και καθηγητής του πιάνου. Με σπουδές στη Μουσική Ακαδημία της Μόσχας, έχει πραγματοποιήσει απειράριθμες συναυλίες στις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και στο εξωτερικό, καθώς και σεμινάρια στις Μουσικές Ακαδημίες της Μόσχας, του Βερολίνου, του Πόρτο, της Πράγας, της Βίλνας, του Βουκουρεστίου, Ελλάδας, της Υεμένης και του Κουβέιτ. Είναι συγγραφέας δύο μονογραφιών και 50 άρθρων γύρω από θέματα τεχνικής και ερμηνείας, τα οποία έχουν περιληφθεί στα σχολικά προγράμματα της Μουσικής Ακαδημίας της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Έχει γράψει μαζί με τη σύζυγό του το "Χρηστικό Λεξικό Μουσικών Όρων" (Εκδόσεις Fagotto). Είναι μέλος της Διεθνούς Ένωσης Μουσικών Μόσχας, αλλά και των Διεθνών και Πανσοβιετικών Διαγωνισμών Πιάνου της Εσθονίας, της Λεττονίας, της Λιθουανίας, της Μολδαβίας, καθώς και των Εθνικών Διαγωνισμών Αραβικών Κρατών.

Ο Νίκος Διονυσόπουλος είναι ερευνητής και επιμελητής μουσικών εκδόσεων. Έχει πραγματοποιήσει συστηματικές μουσικές ερευνητικές αποστολές σε πολλά μέρη της Eλλάδας (και εκτός Eλλάδας, όπου υπάρχουν ελληνικές ή ελληνόφωνες κοινότητες), με σκοπό την καταγραφή, την ηλεκτρονική αρχειοθέτηση, τη μελέτη και έκδοση του μουσικού υλικού. Διευθύνει τις Μουσικές Εκδόσεις των "Πανεπιστημιακών Eκδόσεων Kρήτης", δίνοντας δείγματα υψηλής ηχητικής και μουσικής ποιότητας, εθνομουσικολογικού κύρους και εκδοτικής επιμέλειας. Με αυτές τις εκδόσεις έχει αποσπάσει βραβείο της Aκαδημίας Aθηνών στον τομέα Γραμμάτων και Tεχνών (1992), και της Πανελλήνιας Ένωσης Μουσικών και Θεατρικών Κριτικών για την καλύτερη δισκογραφική παρουσία (1999). Έχει επιμεληθεί, επίσης, σειρές μουσικών εκδόσεων διαφόρων συλλόγων ή φορέων. Από τους πρωτοπόρους της τεχνολογίας ψηφιακής ηχογράφησης και επεξεργασίας του ήχου στην Eλλάδα (από το 1984), με εξειδίκευση στον τομέα ψηφιοποίησης, επεξεργασίας αρχειακού ηχητικού υλικού, αποθορυβοποίησης, restoration ιστορικών δίσκων και ηχογραφήσεων. Έχει υπάρξει ως στέλεχος πολλών ερευνητικών μουσικών προγραμμάτων, υπεύθυνος διοργάνωσης μουσικολογικών συνεδρίων, τακτικός συνεργάτης της κρατικής (και "ελευθερης") ραδιοφωνίας και τηλεόρασης, και έχει αρθρογραφήσει στον περιοδικό και ημερήσιο τύπο (είναι τακτικό μέλος της "Πανελλήνιας Ένωσης Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών"). Επιπρόσθετα στα δεκάδες λήμματα, παραπομπές και αναφορές στις δραστηριότητες και τις εκδόσεις που έχει επιμεληθεί, βλ. το αφιέρωμα-συνέντευξη του Ιδρύματος Μελετών Λαμπράκη, για τα Επαγγέλματα από τον ευρύτερο χώρο του πολιτισμού, στην δραστηριότητά του ως επιμελητή μουσικών εκδόσεων: http://ekpedeftiko.sfm.gr/professions/epimelitis-music-ekdoseon/interview.shtml