Πάνε πολλά χρόνια που πρέπει να γυρίσουμε πίσω, αρχίζοντας την ιστορία μιας εποχής του νεοελληνικού θεάτρου που ταυτίζεται με την προσωπική μου ιστορία στο θέατρο...

Οι Σελίδες αυτοβιογραφίας του Δημήτρη Ροντήρη, έστω λειψές και αποσπασματικές, παρουσιάζουν ξεχωριστό ενδιαφέρον, γιατί οφείλονται σε έναν καλλιτέχνη που σημάδεψε μια καμπή της ιστορίας του ελληνικού θεάτρου, στον σκηνοθέτη-δάσκαλο που είχε καθοριστική συμμετοχή σε καίριες στιγμές εξέλιξης και διαμόρφωσης της φυσιογνωμίας της θεατρικής μας ζωής. Μετά τον Οικονόμου, τον Χρηστομάνο, τον Φώτο Πολίτη και έναν δυο άλλους, στο πρόσωπο του Ροντήρη ολοκληρώνεται και καθιερώνεται, μέσα από την ελληνική θεατρική πρακτική, η μορφή του σκηνοθέτη, αναγνωρίζεται η αναγκαιότητα και ο καθοριστικός του ρόλος στη συλλογική θεατρική δημιουργία. Πιο αδρά η συμβολή του Ροντήρη ως σκηνοθέτη ξεχωρίζει σε δύο σημεία, σε δύο σταθμούς της πορείας του νεοελληνικού θεάτρου. Το ένα είναι η συμμετοχή του στη διαμόρφωση της φυσιογνωμίας του Εθνικού Θεάτρου τη δεκαετία του 1930. Το δεύτερο σκέλος της συμβολής του είναι η επεξεργασία από τον ίδιο μιας ολοκληρωμένης πρότασης για τον τρόπο παρουσίασης της αρχαίας τραγωδίας στη σύγχρονη σκηνή. Με αυτή την έκδοση ένα κεφάλαιο της ιστορίας του θεάτρου μας γίνεται πληρέστερο και πλουσιότερο.

Δ. Σ.