O Christopher Hill (1912-2003), διακεκριμένος ιστορικός, ειδικός για τη Βρετανία του 17ου αιώνα, ξεκίνησε να διδάσκει στην Οξφόρδη το 1934 και το 1975 κατέκτησε τον τίτλο του προέδρου του Κολεγίου του Μπάλιολ, του παλαιότερου και πιο φημισμένου Κολεγίου της Οξφόρδης.

Ο Γάλλος ιστορικός Ζωρζ Λεφέβρ (1874-1959) ήταν τουλάχιστον για μισόν αιώνα ο κατεξοχήν δάσκαλος και μελετητής του 1789, και κυρίως της εξέγερσης των χωρικών στην επαναστατημένη Γαλλία. Η ουσιαστική προσφορά του έγκειται σε μια πρωτοπόρα ανάγνωση των γεγονότων, στο σταυροδρόμι της κοινωνικής ιστορίας και της ιστορίας των νοοτροπιών, δύο επιστημονικών πεδίων στα οποία η έρευνα εξακολουθεί ως σήμερα να πειραματίζεται. Τα βιβλία του Οι αγρότες του Βορρά κατά τη Γαλλική Επανάσταση (1924) και Ο Μεγάλος Φόβος του 1789 (1932) είναι δείγματα της προσπάθειας να φωτιστεί με νέους όρους η απρόβλεπτη πορεία της πολιτικής ωρίμανσης των συλλογικοτήτων. Ο Λεφέβρ θεμελίωσε την επιστημονική του προσέγγιση στην αλληλεπίδραση των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών φαινομένων, καθώς και στην κατά τόπους λεπτομερή έρευνα, και εξέτασε σε βάθος το ρόλο των απλών ανθρώπων στην ιστορία. Συνδεόταν με τη σχολή των Annales, ενώ βρήκε τον κύριο συνεχιστή του έργου του στον ιστορικό Αλμπέρ Σομπούλ (1914-1982). Κάτοχος της έδρας της Ιστορίας της Γαλλικής Επανάστασης στη Σορβόννη (1937-1945), πρωτοστάτησε στην ίδρυση και τη λειτουργία θεσμικών φορέων για τη μελέτη της Επανάστασης, από το περιοδικό Annales historiques de la Revolution francaise και την Εταιρεία Ροβεσπιερικών Μελετών ως το Ινστιτούτο Ιστορίας της Γαλλικής Επανάστασης.

Ο E. J. Hobsbawm γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια το 1917, από πατέρα βρετανό πολωνικής καταγωγής και μητέρα αυστριακή εβραϊκής καταγωγής, και σπούδασε στη Βιέννη, το Βερολίνο, το Λονδίνο και το Καίμπριτζ. Ήταν μέλος της Βρετανικής Ακαδημίας και της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών, επίτιμο μέλος του King's College στο Καίμπριτζ και επίτιμος διδάκτωρ πολλών πανεπιστημίων σε αρκετές χώρες. Δίδαξε ως τη συνταξιοδότησή του στο Birkbeck College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου -ένα περιβάλλον/έμπνευση και κίνητρο για το ιστορικό του έργο, όπως ομολόγησε ο ίδιος- και κατόπιν στο New School for Social Research της Νέας Υόρκης. Εκτός από τα διάσημα βιβλία του "The Age of Revolution, 1789-1848" ("Η εποχή των επαναστάσεων, 1789-1848", μτφρ. Μαριέτα Οικονομοπούλου, εκδ. Μ.Ι.Ε.Τ.), "The Age of Capital, 1848-1875" ("Η εποχή του κεφαλαίου, 1848-1875", μτφρ. Δημοσθένης Κούρτοβικ, εκδ. Μ.Ι.Ε.Τ.), "The Age of Empire, 1875-1914" ("Η εποχή των αυτοκρατοριών, 1875-1914", μτφρ. Κωστούλα Σκλαβενίτη, εκδ. Μ.Ι.Ε.Τ.) και "Age of Extremes: The Short Twentieth Century 1914-1991" ("Η εποχή των άκρων: ο σύντομος 20ος αιώνας 1914-1991", μτφρ. Βασίλης Καπετανγιάννης, εκδ. Θεμέλιο), έχει συγγράψει και τα βιβλία: "Primitive Rebels", "Labouring Man and Worlds of Labour", "Industry and Empire", "Nations and Nationalism Since 1780", "The Invention of Tradition" ("Η επινόηση της παράδοσης", μτφρ. Θανάσης Αθανασίου, εκδ. Θεμέλιο), "The Jazz Scene" ("Η σκηνή της τζαζ", μτφρ. Τάκης Τσήρος, εκδ. Εξάντας), "Uncommon People" ("Ξεχωριστοί άνθρωποι", μτφρ. Παρασκευάς Ματάλας, εκδ. Θεμέλιο), "Bandits" ("Ληστές") και "Globalisation, Democracy and Terrorism" ("Παγκοσμιοποίηση, δημοκρατία και τρομοκρατία", μτφρ. Νίκος Κούρκουλος, εκδ. Θεμέλιο), τα οποία έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, καθώς και την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα αυτοβιογραφία του "Interesting Times: A Twentieth-century Life" ("Συναρπαστικά χρόνια: μια ζωή στον 20ο αιώνα", μτφρ. Σταματίνα Μανδηλαρά, εκδ. Θεμέλιο). Έφυγε από τη ζωή "πλήρης ημερών", την 1η Οκτωβρίου 2012, στο Royal Free Hospital του Λονδίνου, σε ηλικία 95 ετών.