Γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1792. Η μητέρα του ονομάζονταν Αδριανή. Ο πατέρας του, ο Ιωάννης Κάλβος, ήταν εθελοντής και αξιωματικός στο βενετικό μισθοφορικό στρατό. Ο Ιωάννης είχε παντρευτεί δύο φορές και αυτό επηρέασε αρνητικά τον Ανδρέα με συνέπεια τα δραματικά του ποιήματα. Από το φθινόπωρο του 1813 στην Ιταλία γνώρισε τον Ούγο Φωσκόλο και αργότερα ετέθη στην υπηρεσία του ως γραμματικός και αντιγραφέας. Παράλληλα μελέταγε αρχαία κείμενα και ιδιαίτερα νεοκλασική ιταλική λογοτεχνία. Ο Κάλβος είχε έντονη και άστατη ερωτική ζωή. Τέλος το 1819 παντρεύτηκε την Αγγλίδα Μαρία Τερέζα Τόμας και απέκτησε μια κόρη. Όμως γρήγορα πέθαναν και οι δύο, μήτερα και κόρη, και έτσι ο Ανδρέας Κάλβος φεύγοντας από την Αγγλία το 1820 κινήθηκε μεταξύ Φλωρεντίας, Ελβετίας και Γαλλίας. 'Ετσι το 1826 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι και γνώρισε πολλούς φιλέλληνες και ανατολίτες. Μετά από πολλά ταξίδια εφυγε από το Ναύπλιο και πήγε στην Κέρκυρα τον Αύγουστο του 1826. Εκεί έγινε διδάκτορας της φιλοσοφίας και δίδαξε συγκριτική λογοτεχνία ως το 1828 ως μή μόνιμος καθηγητής. Στα τέλη του 1852 έφυγε για το Λονδίνο όπου στις αρχές του 1853 παντρεύτηκε τη δασκάλα Καρλότα Αυγούστα Ουάνταμς. Εγκαταστάθηκαν στο Λάουθ του Λινκονσάιρ. Η γυναίκα του ίδρυσε εκεί ανώτερο παρθεναγωγείο και εκεί ο Ανδρέας Κάλβος δίδαξε μαθηματικά και ξένες γλώσσες. Πέθανε το 1867 και τάφηκε στο Κέντιγκτον. Τα οστά του Κάλβου και της γυναίκας του μεταφέρθηκαν το 1960 στη Ζάκυνθο.

Ο Ιωάννης-Ανδρέας Βλάχος γεννήθηκε το 1947 στο Παρίσι. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στην Αθήνα και στο Παρίσι, και εργάζεται στο Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού. Έχει μεταφράσει στα γαλλικά τις "Ωδές" του Ανδρέα Κάλβου (συνέκδοση Ίνδικτος - L' Age d'Homme, Κρατικό Βραβείο 1998), και στα ελληνικά ποιήματα του Πωλ Βαλερύ και άλλων Γάλλων ποιητών. Το πανεπιστήμιο του Μονπελλιέ έχει εκδώσει δύο εκτενείς μελέτες του με αντικείμενο τις σχέσεις του Π. Βαλερύ με την αρχαία ελληνική αρχιτεκτονική και την ελληνική μυθολογία ("Revue des etudes Valeryennes", Universite Paul Valery), μία από τις οποίες έχει κυκλοφορήσει και στην Ελλάδα ("Ο Πωλ Βαλερύ και ο Παρθενώνας", εκδ. Ίνδικτος). Για τις εργασίες του αυτές η Γαλλική κυβέρνηση τον τίμησε πρόσφατα με το παράσημο του Ιππότη Γραμμάτων και Τεχνών. Έχει επίσης ασχοληθεί με την ομηρική Οδύσσεια ως πηγή έμπνευσης του Γάλλου συγγραφέα Αντρέ Ζιντ (περιοδικό Ίνδικτος, τεύχος 9). Με τα ομηρικά έπη ασχολείται συστηματικά από τρεις περίπου δεκαετίες. Το βιβλίο "Όμηρος και Λέσβος" αποτελεί το πρώτο από μια σειρά μελετών του, προϊόν της πολύχρονης αυτής ενασχόλησης με το ομηρικό έργο, οι οποίες εστιάζονται στην εξιχνίαση των στενότατων σχέσεων του κορυφαίου ποιητή της αρχαιότητας με την ευρύτερη περιοχή του βορειο-ανατολικού Αιγαίου και ειδικότερα με τη Λέσβο.