Η ιστορία γράφεται πάντοτε από τους νικητές ή από τις κυρίαρχες τάξεις, που "τα μεν ηδέα καλά νομίζουσι, τα δε ξυμφέροντα δίκαια", όπως διδάσκει ο Θουκυδίδης. Βρίθει από μυθεύματα η ελληνική ιστορία. Όχι γιατί οι ιστορικοί είναι ψευδολόγοι ή παραχαράκτες αλλά επειδή η αλήθεια είναι συνήθως θαμμένη κάτω από επιχωματώσεις αιώνων. Επικίνδυνη, άλλωστε, η ιστορική αλήθεια. Αποκρύπτεται επιμελώς πίσω από πολιτικές ιδιοτέλειες και ιδεολογικά προσωπεία. Και συχνά, με τη μυστική, ερήμην των λαών, διπλωματία χάνονται τα ίχνη της στα χρονοντούλαπα και τις εφτασφράγιστες καταπακτές. Καταχωνιάζονται, εξαφανίζονται ή παραποιούνται τεκμήρια για να καλυφθούν ανομίες, προδοσίες και ατιμωτικές συναλλαγές κρατών και αξιωματούχων. Οι νεοέλληνες τρέφονται με ψεύδη από γενιά σε γενιά. Ψεύδη εθνικά και παιδαγωγικά, ψεύδη ιδεολογικά και παρηγορητικά. Ψεύδη που ταυτίζονται με συμφέροντα της άρχουσας ομάδας και των ξένων προστατών ή συνενόχων της, ψεύδη που βαυκαλίζουν τις επιθυμίες, τις αθεμελίωτες βεβαιότητες και τις κενοδοξίες του λαού. Ψεύδη πασίγνωστα και κατάφωρα, ψεύδη επίχρυσα και ψιμυθιωμένα. Ψεύδη που ευδοκιμούν στους χερσότοπους της πλάνης και της άγνοιας, ψεύδη αυτοφυή και ψεύδη εισαγόμενα, ψεύδη προαιώνια και διαστρεβλώσεις χθεσινών νωπών γεγονότων. Ψεύδη που βαφτίζονται επιχειρήματα, ψεύδη που γίνονται συνθήματα -"λόγια παχειά" κι "ασκιά μ' αγέρα", "κούφια καρύδια" και "λιθάρια στον τουρβά", όπως έλεγε ο Μακρυγιάννης. Ψεύδη ατιμώρητα, ψεύδη επιβραβευμένα με ανδριάντες, ονομασίες οδών, τιμές και διακρίσεις. Για "μεγάλους άνδρες", για "φιλέλληνες", "σύμμαχους" και "ευεργέτες". Ποιοι οι μεγάλοι άνδρες, οι φιλέλληνες, οι σύμμαχοι, οι ευεργέτες; Πού η αλήθεια, πού η απάτη; Εδώ τα εξωραϊστικά μυθεύματα και οι αγιογραφίες των ισχυρών της εξουσίας, εκεί τα μεγαλυνάρια για τους εχθρούς του ελληνισμού και τους φαύλους. Ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου επιχειρεί μια ανίχνευση στον σκοτεινό δρυμό της ελληνικής ιστορίας. Από τη ρωμαιοκρατία ως τη φραγκοκρατία, την τουρκοκρατία και τον λεγόμενο ελεύθερο εθνικό βίο. Για την αναζήτηση της ιστορικής αλήθειας που δύσκολα διαπερνά το φράγμα των ιερών και ανίερων μύθων. Το ψεύδος, έγραφε ο Μαξίμ Γκόρκυ, είναι η θρησκεία των σκλάβων και των αφεντικών, η αλήθεια ο Θεός των ελεύθερων ανθρώπων.