O Thomas Szasz είναι Ομότιμος Καθηγητής Ψυχιατρικής, στην Ιατρική Σχολή του Κρατικού Πανεπιστημίου στις Συρακούσες της Ν. Υόρκης. Είναι συγγραφέας 31 βιβλίων μεταξύ των οποίων το κλασικό "The Myth of Mental Illness"(1961) και τα πρόσφατα "Faith in Freedom: Libertarian Principles and Psychiatric Practices" (2004), "My Madness Saved Me: The Madness and Marriage of Virginia Woolf" (2006). Είναι παγκοσμίως γνωστός ως o πλέον απηνής επικριτής των ψυχιατρικών εξαναγκασμών και προφάσεων, θεωρεί ότι, όπως ακριβώς απορρίπτουμε τη χρήση των θεολογικών ισχυρισμών ("αιρέσεις") για τις διαφορετικές θρησκευτικές πεποιθήσεις των ανθρώπων, οφείλουμε επίσης να απορρίπτουμε και τη χρήση των ψυχιατρικών ισχυρισμών, για τις ψυχικές καταστάσεις των ανθρώπων ("ψυχική νόσος"), ως δικαιολογία για να επιβάλλουμε θεραπείες κατά νόμον. Στoν Δρα Szasz έχουν απονεμηθεί πολλά βραβεία για τους αγώνες του, τους σχετικούς με την υπεράσπιση της ανθρώπινης ελευθερίας και υπευθυνότητας, οι οποίες απειλούνται από τη σύγχρονη μορφή του ολοκληρωτισμού, μεταμφιεσμένου ως ιατρική. Οι διαλέξεις του, συχνές και δημοφιλείς, απευθύνονται σε ειδικούς και μη, όπως και οι εμφανίσεις του στα ΜΜΕ της Αμερικής, Αυστραλίας, Ευρώπης, Ιαπωνίας και Ν. Αφρικής, Τα βιβλία του έχουν μεταφρασθεί σε πολλές γλώσσες. Η ιστοσελίδα του στο διαδίκτυο είναι: www.szasz.com

Ο Ρόλαντ Ντ. Λαίνγκ γεννήθηκε στη Γλασκώβη το 1927 και φοίτησε στο εκεί πανεπιστήμιο, απ' όπου πήρε πτυχίο ιατρικής το 1951. Από το 1951 έως το 1953 εργάστηκε ως ψυχίατρος στο βρετανικό στρατό και κατόπιν στο Βασιλικό Ψυχιατρίκο Ίδρυμα της Γλασκώβης (1955), στο Τμήμα Ψυχολογικής Ιατρικής του πανεπιστημίο της ίδιας πόλης (1956), και στην κλινική Τάβιστοκ (1957-1961). Υπήρξε διευθυντής της κλινικής Λάνγκαμ του Λονδίνου (1962-1965). Από το 1961 έως το 1967, ως υπότροφος του ιδρύματος Υποτροφιών Ψυχιατρικών Ερευνών, διεξήγαγε έρευνες που αφορούσαν στην οικογένεια σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Ανθρωπίνων Σχέσεων Τάβιστοκ, ενώ αργότερα διετέλεσε πρόεδρος του Συνδέσμου Φιλαδέλφεια, ενός μη κερδοσκοπικού ιδρύματος που ασχολείται με την ανάπτυξη πρακτικής στρατηγικής σε περιπτώσεις κοινωνικών επεμβάσεων βάσει των θεωρητικών θέσεων που επεξεργάστηκαν οι Νταίηβιντ Κούπερ , Γκρέγκορυ Μπαίητσον, Ρος Σπέκ και άλλοι. Ως ψυχαναλυτής και ψυχιάτρος έκανε έρευνες που αφορούν ιδιαίτερα στη σχιζοφρένεια, στα διάφορα είδη οικογενειών και στις ποικιλόμορφες ανθρώπινες εμπειρίες, ανάμεσα στις οποίες περιλαμβάνεται και αυτή που διαμορφώνεται από ναρκωτικά που διευρύνουν τη συνείδηση, όπως η μεσκαλίνη και το LSD-25. Πέθανε στις 23 Αυγούστου 1989 από καρδιακή ανακοπή.