Ο Βασίλης Δάρας γεννήθηκε στην Αμαλιάδα την 1 Ιανουαρίου 1922, μεγαλύτερο παιδί μια οχταμελούς οικογένειας, του Χρίστου και της Σοφίας Δάρα. Πέρασε δύσκολα μαθητικά χρόνια αλλά ξεπέρασε τη μιζέρια και τη φτώχια έχοντας έγκαιρα αποφασίσει ότι η ζωή είναι ένας αγώνας και πως έπρεπε να τον αντιμετωπίσει νικηφόρα. Η κατοχή τον βρήκε στα δεκαεφτά του και ήδη αγωνιζόμενο για την επιβίωση σε βαριές κτηματικές δουλείες, μέχρι την άφιξή του στην Αθήνα για σπουδές και για να αποφύγει τη σύλληψή του για την πατριωτική δράση. Με μύριες δυσκολίες κατάφερε να αποφοιτήσει από την Ανώτατη Εμπορική Σχολή καταταγείς στην Αστυνομία Πόλεων για να αντιμετωπίσει τα προς το ζην και τα έξοδα των σπουδών του. Απολύθηκε για τα κοινωνικά του φρονήματα. Αργότερα διώχθηκε και εξορίστηκε στον Άγιο Ευστράτιο και στη Μακρόνησο. Από το γάμο του με την Κωστούλα Βαρβαρήγου απέκτησε τρία παιδιά, την Κάτια, το Χρίστο και την Σοφία, που σήμερα διαπρέπουν ως γιατροί, αφού στα νιάτα τους συνδύασαν τη δύσκολη φοιτητική ζωή με τον αθλητισμό. Πανελληνιονίκες και βαλκανιονίκες στην κολύμβηση δόξασαν τα ελληνικά χρώματα επί σειρά ετών με περίλαμπρες νίκες και ρεκόρ. Για τις υπηρεσίες του στην κολύμβηση και το ρόλο του στην ανάδειξη των παιδιών του σε πρωταθλητές, τιμήθηκε από τον Κολυμβητική Ομοσπονδία Επιτροπής Κολύμβησης Αττικής. Η έφεσή του στα γράμματα, μετά τις άριστες μαθητικές και φοιτητικές του επιδόσεις, εκδηλώθηκε αργά, όταν οι συνεχείς αγώνες του για την οικογένεια και την αποκατάσταση των παιδιών του επέτρεψαν να κοιτάξει προς τα πίσω και να αποτυπώσει επεισόδια και σκηνές που είχαν καταχωρηθεί στη μνήμη του. Στα βιβλία του καταγράφονται οι εμπειρίες του από τη ζωή διάχυτες με τον τρόπο σκέψης που διαμόρφωσε με το πέρασμα των χρόνων και τα αισθήματά του που ποτέ δεν έπαψαν να ανήκουν στον ανθρώπινο και ανθρωπιστικό προσωπικό του χώρο. Είναι μόνιμο μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών.