Ο Ζαν Κοκτώ (1889-1963) υπήρξε ποιητής, μυθιστοριογράφος, θεατρικός συγγραφέας, κριτικός, ζωγράφος και σκηνοθέτης του κινηματογράφου. Έργα του είναι: "Η δαιμόνια μηχανή" (1934), "Οι νεόνυμφοι του πύργου του Άιφελ" (1921), "Οι τρομεροί γονείς" (1938), "Τα ιερά τέρατα" (1940), "Η γραφομηχανή" (1941), "Ο ωραίος αδιάφορος" (1941), "Ο δικέφαλος αετός" (1946), και άλλα.

Γάλλος μυθιστοριογράφος (Nimes, 1907-Παρίσι, 1991). Επηρεασμένος κυρίως από τον Barres στο πρώτο του μυθιστόρημα "Val-de-Grace" (1930), έγινε γνωστός μετά τον Πόλεμο με το μυθιστόρημα "Hussards" ("Ουσάροι"). Τα μυθιστορήματά του "ανάλαφρα" και γρήγορα, ("Les Etonnements de Guillaume Francoeur", 1935-1942 ; "L' Amour vagabond", 1949), διαπραγματεύονται τις αξίες της νεότητας, της φιλίας, της ελευθερίας και του γούστου, καθώς και της περιφρόνησής τους από την κοινωνία. Ασχολήθηκε, επίσης, με τα ιστορικά απομνημονεύματα στα βιβλία του "Le Livre de raison d'un roi fou", 1947, και "Le Songe de l'empereur", 1952, πάνω στον αυτοκράτορα Ιουλιανό τον Παραβάτη. (Πηγή: Larousse, www.larousse.fr)

Είτε με την πρακτική είτε με την θεωρητική πλευρά του κινηματογράφου, ο Μάκης Μωραϊτης ασχολείται με τις εικόνες του από το 1976, αμέσως μετά τις σπουδές του στο N.Y. University: σκηνοθεσίες ταινιών μικρού και μεγάλου μήκους, παραγωγές και σκηνοθεσίες σειρών επιμορφωτικών και ψυχαγωγικών για την κρατική τηλεόραση, συγγραφή, μετάφραση και επιμέλεια βιβλίων πάνω σε ποικίλα θέματα της κινηματογραφικής πρακτικής και αισθητικής, έκδοση κινηματογραφικών περιοδικών, διδασκαλία σε κινηματογραφικές σχολές.