Ο πατήρ Ιουστίνος Πόποβιτς (1894-1979), γεννήθηκε και εκοιμήθη την ημέρα του Ευαγγελισμού. Μία ζωή τον οδηγούσε αυτή η ευλογία. Υπήρξε μεγάλη μορφή για το Σερβικό λαό και για όλο τον Ορθόδοξο κόσμο. Καθηγητής Θεολογίας με βαθύτατη θεολογική σκέψη, συνέγραψε πολλά και χρήσιμα έργα για τους πιστούς. Και όχι μόνο για εκείνους τους πιστούς που παρά το αθεϊστικό καθεστώς της παλαιάς Γιουγκοσλαβίας ήταν και παρέμειναν πιστοί. Τα έργα του γέννησαν πολλά νέα πνευματικά τέκνα, ξύπνησαν την πίστη στο Σερβικό λαό. Γι' αυτό με το συγγραφικό του έργο υπήρξε πατέρας της "πνευματικής αναγέννησης" του Σερβικού λαού. Παράλληλα ήταν ο πνευματικός πατέρας της Μονής Τσέλιε, όπου από το 1948 τον ανάγκασε το αθεϊστικό καθεστώς να μένει μακριά από τα μεγαλύτερα κέντρα σύναξης του λαού. Ήταν δυνατός στον προφορικό λόγο. Η χάρη του Θεού δεν άφηνε τον όσιο αυτό άνθρωπο με τη φλογερή πίστη. Λίγοι μπόρεσαν να τον ακούσουν, πολλοί όμως κατόρθωσαν να διαβάσουν τα έργα του. Και σ' αυτά τα έργα μπορούμε να διακρίνουμε τη χάρη του Θεού στην πίστη του οσίου. Στη σημερινή εποχή πολλοί νομίζουν ότι οι Άγιοι υπήρξαν μόνο παλιά. Όμως, και στον αιώνα μας υπάρχουν Άγιοι, επειδή ο Κύριος ήταν και είναι πάντα ο ίδιος.

Ο Σεβασμιώτατος Δρ. Αθανάσιος Γιέβτιτς, πρώην Επίσκοπος Ζαχουμίου και Ερζεγοβίνης, γεννήθηκε το 1938 στη Σερβία. Σπούδασε Θεολογία στο Βελιγράδι (όπου εκάρη μοναχός το 1960), στη Χάλκη, στην Αθήνα και το Παρίσι. Διετέλεσε καθηγητής στο Παρίσι, καθηγητής και κοσμήτωρ στη Θεολογική Σχολή Βελιγραδίου. Συνέγραψε θεολογικά έργα, όπως: «Ο Θεός Σαρξ Εγένετο», «Η Εκκλησιολογία του Αποστόλου Παύλου», «Ιλαρόν Φως του Κόσμου», «Χριστός Αρχή και Τέλος».