Ο Κωνσταντίνος Βοβολίνης (1913-1970), γιος του νομομαθούς Αντωνίου Σ. Βοβολίνη, γεννήθηκε στην Αθήνα και από νεαρή ηλικία επιδόθηκε στην δημοσιογραφία, σπουδάζοντας παράλληλα νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ανέπτυξε πλούσια συγγραφική δράση. Ενδεικτικά αναφέρονται τα έργα: Το Χρονικόν του Παρνασσού, Αθήνα 1951, που απέσπασε την εύφημο μνεία της Ακαδημίας Αθηνών, και Η Εκκλησία εις τον Αγώνα της Ελευθερίας, Αθήνα 1952, που τιμήθηκε με έπαινο από το ίδιο το ίδρυμα. Διετέλεσε γενικός γραμματέας του Δήμου Πειραιώς, θέση από την οποία παύθηκε από την κατοχική κυβέρνηση, και μετείχε στην Εθνική Αντίσταση. Με τη συνεργασία άλλων δημοσιογράφων εξέδιδε την παράνομη εφημερίδα Ελληνικόν Αίμα (1942-1948). Το 1952 διορίστηκε γενικός γραμματέας της Βουλής των Ελλήνων. Εξελέγη βουλευτής Πειραιώς και Νήσων (1953,1961) και διορίστηκε υφυπουργός Προεδρίας (1968-1970). Από τις αρχές της δεκαετίας του 1950, ο Κωνσταντίνος Βοβολίνης άρχισε να συλλέγει πλούσιο υλικό και συγγράφει βιογραφίες προσωπικοτήτων που διακρίθηκαν τόσο για τη συμβολή τους στην οικονομική και στην κοινωνική πρόοδο της Ελλάδας όσο και για την προσφορά τους στο δημόσιο βίο γενικότερα. Μαζί με τον αδελφό του, Σπύρο Βοβολίνη, ιδρυτή και εκδότη του μηνιαίου οικονομικού περιοδικού Βιοχημανική Επιθεώρησις, προχώρησαν στη συγκρότηση και στην έκδοση του πεντάτομου Μεγάλου Ελληνικού Βιογραφικού Λεξικού, έργου για το οποίο τιμήθηκαν το 1964 με το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών.