Ο Hans Freyer (1887-1969) σπούδασε στη Λειψία φιλοσοφία, κοινωνιολογία και οικονομικές επιστήμες· δάσκαλοί του ήσαν, μεταξύ άλλων, οι Karl Lamprecht και Wilhelm Wundt. Το 1911 αναγορεύθηκε διδάκτορας με την εργασία "Geschichte der Geschichte der Philosophie im 18. Jahrhundert" (Ιστορία της ιστορίας της φιλοσοφίας τον 18ο αι.). Το 1921 δημοσιεύτηκε η υφηγεσία του με τίτλο "Die Bewertung der Wirtschaft im philosophischen Denken des 19. Jahrhunderts" (Η αξιολόγηση της οικονομίας στη φιλοσοφική σκέψη του 19ου αι.). Το 1925 έγινε καθηγητής της κοινωνιολογίας στη Λειψία. Το 1938 εγκατέλειψε τη Γερμανία και δίδαξε στη Βουδαπέστη ως το 1945, οπότε ξαναγύρισε στη Λειψία, απ' όπου ξαναέφυγε το 1948 για να εγκατασταθεί ως το τέλος της ζωής του στο Wiesbaden. Μετά το 1950 δίδαξε στο πανεπιστήμιο του Munster. Άλλα έργα του: "Theorie des objektiven Geistes. Eine Einleitung in die Kulturphilosophie" (Θεωρία του αντικειμενικού πνεύματος. Μια εισαγωγή στην φιλοσοφία του πολιτισμού) (1923)· "Der Staat" (Το κράτος) (1925)· "Sociologie als Wirklichkeitswissenschaft" (Η κοινωνιολογία ως επιστήμη της πραγματικότητας) (1930)· "Einleitung in die Soziologie" (Εισαγωγή στην κοινωνιολογία) (1931)· "Die politische Insel. Eine Geschichte der Utopien von Platon bis zur Gegenwart" (Η πολιτική νήσος. Μια ιστορία των ουτοπιών από τον Πλάτωνα ως σήμερα) (1936)· "Machiavelli" (1936)· "Weltgeschichte Europas (Παγκόσμια ιστορία της Ευρώπης) (1948).

Ο Κώστας Κουτσουρέλης γεννήθηκε το 1967 στην Αθήνα. Σπούδασε νοµικά και μεταφραστική. Έζησε επί σειρά ετών στη Γερµανία. Δημοσίευσε τρία βιβλία με ποιήματα και πολύ περισσότερα με μεταφράσεις. "Αέρας Αύγουστος" (2012), "De arte amandi" (2004), "Ιστορίες του ύπνου" (2000). Τα δοκίμιά του περιστρέφονται γύρω από την εγχώρια και ξένη λογοτεχνία και σκέψη. Έγραψε το λιμπρέτο για την όπερα "Ο Μιχαήλ Άγγελος στη Ρώμη" του Φίλιππου Τσαλαχούρη που ανέβηκε στο Μουσείο Μπενάκη τον Μάρτιο του 2013. Δίδαξε κατά καιρούς μετάφραση και δημιουργική γραφή στο ΕΚΕΜΕΛ, το Πανεπιστήμιο Αθηνών και το Ίδρυμα Σινόπουλου. Σήμερα κάνει το ίδιο στο Ινστιτούτο Γκαίτε. Για τους "Ύμνους στη νύχτα του Νοβάλις" τιμήθηκε το 2012 με το Βραβείο Άρη Αλεξάνδρου και το Βραβείο Λογοτεχνικής Μετάφρασης από την γερμανική γλώσσα. Ο προσωπικός του ιστότοπος: www.koutsourelis.gr

Ο Παναγιώτης Κονδύλης (Panagiotis ή Panajotis Kondylis), γεννήθηκε στην Αρχαία Ολυμπία το 1943 και πέθανε αιφνιδίως στην Αθήνα το 1998. Σπούδασε κλασική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και φιλοσοφία, νεότερη ιστορία και πολιτικές επιστήμες στα Πανεπιστήμια Φρανκφούρτης και Χαϊλδεμβέργης. Στη Χαϊλδεμβέργη αναγορεύτηκε διδάκτωρ της φιλοσοφίας. Για το έργο του βραβεύτηκε με το μετάλλιο Γκαίτε και το βραβείο Χούμπολτ. Ήταν εταίρος του Ιδρύματος Ανωτάτων Σπουδών του Βερολίνου. Διηύθυνε τη "Φιλοσοφική και Πολιτική Βιβλιοθήκη" των εκδόσεων "Γνώση" και τη σειρά "Ο Νεώτερος Ευρωπαϊκός Πολιτισμός" των εκδόσεων "Νεφέλη". Βιβλία του στην ελληνική γλώσσα: "Η κριτική της μεταφυσικής στη νεότερη σκέψη" 1983, "Ο Μαρξ και η αρχαία Ελλάδα" 1984, "Ο ευρωπαϊκός διαφωτισμός" Ι-ΙΙ 1987, "Ο νεοελληνικός διαφωτισμός" 1988, "Ισχύς και απόφαση" 1991, "Η παρακμή του αστικού πολιτισμού" 1991, "Πλανητική πολιτική μετά το ψυχρό πόλεμο 1992, "Η ηδονή, η ισχύς, η ουτοπία" 1992 κ.ά. Επιπλέον έχει γράψει πολλά βιβλία στη γερμανική γλώσσα. Βιβλία του στα γερμανικά: "Die Entstehung der Dialektik" (1979), "Die Aufklaerung" (1981, β΄ έκδ. 1986), "Macht und Entscheidung" (1984), "Konservativismus" (1986), "Marx und die griechische Antike" (1987), "Theorie des Krieges" (1988), "Die neuzeitliche Metaphysikkritik" (1990), "Der Niedergang der buergerlichen Denk- und Lebensform" (1991), "Planetarische Politik nach dem Kalten Krieg" (1992), "Montesquieu und der Geist der Gesetze" (1996), "Das Politische und der Mensch. Grundzuge der Sozialontologie" (1999), "Das Politische in 20. Jahrhundert" (2001).