Η "Άσβηστη Ελπίδα" είναι το τρίτο και τελευταίο μέρος μιας Τριλογίας. Αναφέρεται στις πιο δραματικές μέρες της Νεοελληνικής μας Ιστορίας, στις μέρες του εμφύλιου πόλε-μου, όπως τις έζησαν φαντάροι κι αντάρτες. Ζωντανός μάρτυρας ο συγγραφέας εκείνου του σπάνιου στα χρονικά των λαών αδελφικού αλληλοσπαραγμού, δίνει εκ των ένδον την ατμόσφαιρα. Η τραγική πραγματικότητα μεταμορφώνεται σε σισύφειο μύθο. Ο συγγραφέας αίρεται πάνω από τα γεγονότα, τις καταστάσεις, αλλά και τον εαυτό του κι αναζητεί μέσα στον χαλασμό τον άνθρωπο, τις αντιφάσεις του, το δράμα του. Κι αναζητώντας βρίσκει το σύγχρονο Σίσυφο. Είναι οι άνθρωποι από τις δυο πλευρές των χαρακωμάτων. Είναι ο ίδιος, οι συμπολεμιστές του και οι αντίπαλοί του - τ' αδέλφια του. Είναι ο κεντρικός ήρωάς του που με μια ταξιαρχία κινάει από τον Έβρο για να φτάσει σε οχτώ μήνες στο Γράμμο και να πάρει μέρος στο αδελφοκτόνο μακελειό. Όμως τελικά βλέπει, ότι ο Σίσυφος αυτός δεν είναι ο καταδικασμένος από τους θεούς στο μαρτύριο της πέτρας, αλλά ο ελεύθερος που μπορεί να διαλέξει κάθε στιγμή αν πρέπει να εγκαταλείψει το έργο του. Κι αποφασίζει την έσχατη στιγμή να πει το μεγάλο ΟΧΙ...