«Ένα καλό βιβλίο για μένα είναι μια σειρά ιστορίες που μπλέκονται μεταξύ τους», έλεγε η Αλίκη Γεωργούλη χρόνια πριν αρχίσει να γράφει η ίδια το δικό της βιβλίο. Όσο το έγραφε, ρωτούσε συγγενείς και φίλους αν ήταν καλό, αν «άξιζε τίποτα» ή μήπως σ' όλους φαινόταν τόσο όμορφο επειδή την ξέραμε και την αγαπούσαμε.
Το βιβλίο ΕΙΝΑΙ όμορφο, όπως ήταν κι η Αλίκη. Είναι ιστορίες που μπλέκονται μεταξύ τους και αφηγούνται όχι τόσο τη ζωή της, όσο περιστατικά που έχουν πλάκα, ενδιαφέρον, συγκινήσεις και εικόνες από άλλες εποχές, κι ακόμα απ' την εποχή που ζούμε. Τα πρόσωπα που ήξερε κι αγαπούσε περνάνε μεσ' απ' τις σελίδες λέγοντας τις δικές τους ιστορίες. Ο Τσαρούχης, ο Κατράκης, ηθοποιοί, καλλιτέχνες, φίλοι λένε τις ατάκες τους και φεύγουν για να δώσουν τη θέση τους σε άλλους που συνεχίζουν απλά, φυσικά, όπως ακριβώς μιλάνε οι άνθρωποι μεταξύ τους, όταν δεν έχουν πολλά πράγματα να κρύψουν.
Όπως δηλαδή συμβαίνει στην κανονική ζωή. Το «Από τον Λένιν... στον Βερσάτσε» είναι ένα καλό βιβλίο σαν μια καλή ζωή.