Η Μαίρη Σέλεϊ γεννήθηκε το 1797 στο Λονδίνο, κόρη του William Godwin και της Mary Wollstonecraft, διάσημων ριζοσπαστών συγγραφέων της εποχής τους. Το 1814 η Μαίρη γνώρισε και σύντομα ερωτεύτηκε τον τότε άσημο Πέρσι Μπις Σέλεϊ, με τον οποίο παντρεύτηκε το 1816. Από τα τέσσερα παιδιά που έκαναν, επέζησε μόνον ο Πέρσι Φλόρενς. Έζησαν στην Ιταλία από το 1818 ως το 1822, ως το θάνατο δηλαδή του Σέλεϊ, που πνίγηκε όταν ανατράπηκε το σκάφος του "Άριελ" σε μια καταιγίδα. Η Μαίρη επέστρεψε στο Λονδίνο με τον Πέρσι Φλόρενς, όπου συνέχισε να ζει ως επαγγελματίας συγγραφέας. Η Μαίρη Σέλεϊ εμπνεύστηκε τον "Φρανκενστάιν" το 1816, στη διάρκεια ενός καλοκαιρινού ταξιδιού της στη Λίμνη της Γενεύης, και ολοκλήρωσε τη μοναδική αυτή ιστορία στην Αγγλία. Το έργο εκδόθηκε το 1818 με τον τίτλο "Φρανκενστάιν ή ο σύγχρονος Προμηθέας". Άλλα έργα της είναι: "Ο τελευταίος άνθρωπος" (1826), "Πέρκιν Ουόρμπεκ" (1830), "Λοντόρ" (1835), "Φόκνερ" (1837) και "Περιπλανήσεις στη Γερμανία και την Ιταλία" (1844). Επιμελήθηκε επίσης την πρώτη συγκεντρωτική έκδοση του ποιητικού έργου του Πέρσι Μπ. Σέλεϊ (1839). Πέθανε στο Λονδίνο την 1η Φεβρουαρίου 1851.

Η Ροζίτα Σώκου γεννήθηκε το 1923 στην Αθήνα, φοίτησε στη Σχολή Καλών Τεχνών και στη Δραματική Σχολή Β. Ρώτα, σπούδασε λογοτεχνία στην Οξφόρδη. Άρχισε να ασχολείται επαγγελματικά με την κινηματογραφική κριτική το 1947. Συνεργάστηκε με πολλές μεγάλες αθηναϊκές εφημερίδες και περιοδικά, γράφοντας για κινηματογράφο, θέατρο και μπαλέτο, καθώς και προσωπικές σελίδες ελεύθερου περιεχομένου, ενώ η σελίδα της στο "Τηλέραμα" έχει γίνει καταφύγιο για χιλιάδες ανθρώπους κάθε ηλικίας, που της εκμυστηρεύονται τα μικρά και μεγάλα προβλήματά τους. Στην τηλεόραση, ήταν μέλος της κριτικής επιτροπής στο επιτυχημένο "Να η ευκαιρία", ενώ το 1992-93 είχε μια προσωπική εκπομπή με τίτλο "Οι επισκέπτες της νύχτας". Έχει μεταφράσει πολλά βιβλία (κυρίως για τις εκδόσεις "Γαλαξίας"), μεταξύ άλλων Χάξλεϊ, Μπέργκμαν, Ασίμοφ και Στανισλάφ Λεμ. Από το 1974 άρχισε η ενασχόλησή της με το θέατρο, γράφοντας "Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέη" (The portrait of Dorian Grey), διασκευάζοντας το "Λεντς" για το Θέατρο Έρευνας και μεταφράζοντας το "Σοκ" του Σ. Σέπαρντ, το "Με θέα τη θάλασσα" (Sea scape) του Ε. Άλμπι, καθώς και (μαζί με την κόρη της Ι. Μαραντέι) τη "Συγκομιδή" (Harvest) της Μ. Παντάναμπαν, που κέρδισε το Διαγωνισμό Θεάτρου του Ιδρύματος Α. Ωνάση, και την "Ιεζάβελ" (Jesabel) του Ζ. Ανούιγ. Έχει μεταφράσει, επιμεληθεί και συμπληρώσει το δίτομο έργο "Κινηματογράφος" (εκδ. Πάπυρος - Λαρούς) έχει δημοσιεύσει τις μονογραφίες "Νουρέγεφ" (1983, σε πλήρη μορφή 2003) και "Αναστάσιος", το θεατρικό έργο "Quai Voltaire" (1990) και αυτή τη στιγμή δουλεύει ένα ακόμα βιβλίο με θέμα τον Μάριο Φραγκούλη, καθώς και την αυτοβιογραφία της, με τίτλο "Οι άντρες της ζωής μου".