Τάκης Μπαρλάς (1893-1974). Ο Τάκης Μπαρλάς γεννήθηκε στη Λευκάδα, όπου πέρασε τα παιδικά του χρόνια. Φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και εργάστηκε αρχικά στο Υπουργείο Οικονομικών, θέση από την οποία απομακρύνθηκε το 1917 και το 1922, υπηρέτησε επίσης ως νομαρχιακός υπάλληλος και συνταξιοδοτήθηκε με το βαθμό του Γενικού Διευθυντή στο Υπουργείο Τύπου. Παράλληλα ασχολήθηκε επαγγελματικά με τη δημοσιογραφία. Αγωνίστηκε ως εθελοντής κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων και παράλληλα δημοσίευε πατριωτικούς στίχους στην Ακρόπολη του Βλάση Γαβριηλίδη. Πήρε μέρος επίσης στη Μικρασιατική Εκστρατεία, ενώ κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής φυλακίστηκε από τους γερμανούς και απελευθερώθηκε μετά από μεσολάβηση της Ένωσης Συντακτών. Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε κατά τη διάρκεια των φοιτητικών του χρόνων με δημοσιεύσεις στίχων και μεταφράσεων σε έντυπα όπως ο Νουμάς, ο Καλλιτέχνης, ο Βωμός και η Νέα Ζωή (Αλεξάνδρειας). Το 1944 κυκλοφόρησε η πρώτη του ποιητική συλλογή, με τίτλο Θυσία αλαλαγμού, που τιμήθηκε με το βραβείο του Συνδέσμου Ελλήνων Λογοτεχνών. Τιμήθηκε επίσης με το Α’ Κρατικό Βραβείο ποίησης (1967 για τα Ποιήματα). Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Τάκη Μπαρλά βλ. Γ[ιάκος] Δημ., «Τάκης Μπαρλάς», Νέα Εστία 97, ετ.ΜΘ΄, 1η/1/1975, αρ.1140, σ.49-50 και χ.σ., «Μπαρλάς Τάκης», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας 10. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ. (Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).

Η Ρίτα Μπούμη-Παπά (1906-1984) γεννήθηκε στη Σύρο. Το 1920 εγκαταστάθηκε στις Συρακούσες της Σικελίας, όπου σπούδασε παιδαγωγική και ειδικεύτηκε στη μέθοδο Montessori. Μετά την επιστροφή της στην Ελλάδα εργάστηκε ως δημοσιογράφος και μεταφράστρια σε περιοδικά όπως η "Νέα Εστία", το "Νέον Κράτος", οι "Νέοι Ρυθμοί" και εφημερίδες όπως η "Αλλαγή", η "Μάχη", η "Αυγή" (την περίοδο 1957-1960). Υπήρξε αρχισυντάκτις του περιοδικού "Ιόνιος Ανθολογία" (από το 1929), εκδότρια των περιοδικών "Εφημερίδα των ποιητών" (1956-1958) και "Κυκλάδες" (1930-1932) και διευθύντρια του Ιδρύματος Περιθάλψεως Παιδιού (1930-1933). Το 1936 παντρεύτηκε τον ποιητή Νίκο Παππά, με τον οποίο έζησε στα Τρίκαλα ως το 1940, οπότε εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα, όπου έζησαν την υπόλοιπη ζωή τους. Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1929 με τη δημοσίευση του ποιήματός της "Μικρέ μου αλήτη" στη "Νέα Εστία", ενώ σε παιδική ηλικία είχε δημοσιεύσει ποιήματα στη "Διάπλαση των Παίδων" (1919). Ασχολήθηκε κυρίως με την ποίηση αλλά και με την πεζογραφία, την ταξιδιωτική λογοτεχνία, τη μετάφραση (έργα των Λ.Λέβτσεφ, Σολόχωφ, Μπέκετ, Μπέττι, Ουγκώ και άλλων). Τιμήθηκε με τον Α΄ Έπαινο της Ακαδημίας Αθηνών (1935), το Α’ Βραβείο Εθνικής Αντίστασης (1945), το Διεθνές Βραβείο Συρακουσών (1949), το Βραβείο της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς (1965) καθώς και από το Ρουμανικό κράτος και την Ακαδημία του Βουκουρεστίου. Υπήρξε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Ποιήματά της μεταφράστηκαν στα αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, γερμανικά, ρωσικά, ισπανικά, ουγγρικά, σερβικά, πολωνικά, αλβανικά, πορτογαλικά και άλλες γλώσσες. Η Ρίτα Μπούμη-Παπά τοποθετείται χρονικά στους έλληνες λογοτέχνες της γενιάς του μεσοπολέμου. Η γραφή της χαρακτηρίζεται θεμελιωδώς από τη φυσιολατρεία της, και παρουσιάζει έντονα τα στοιχεία του αισθησιασμού, του λυρισμού αλλά και του πολιτικού και κοινωνικού προβληματισμού, ιδιαίτερα στα μεταπολεμικά έργα της. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία της Ρίτας Μπούμη-Παπά βλ. Δημήτρης Γιάκος, "Μπούμη-Παπά, Ρίτα", στη "Μεγάλη εγκυκλοπαίδεια της νεοελληνικής λογοτεχνίας", τ. 10, Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ. [1968], Αλέξανδρος Αργυρίου, "Ρίτα Μπούμη-Παπά", στο "Η ελληνική ποίηση· νεωτερικοί ποιητές του μεσοπολέμου", Αθήνα, Σοκόλης, 1979, Αλέξης Ζήρας, "Μπούμη-Παπά Ρίτα", στο "Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό", τ. 7, Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1987, και Αλέξης Ζήρας, "Μπούμη-Παπά, Ρίτα", στο "Λεξικό νεοελληνικής λογοτεχνίας", Αθήνα, Εκδόσεις Πατάκη, 2007. (Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).

Νίκος Παππάς (1906-1997). Ο Νίκος Παππάς γεννήθηκε στα Τρίκαλα της Θεσσαλίας. Το 1927 αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και τον ίδιο χρόνο έφυγε για να συνεχίσει τις σπουδές του στη Γερμανία, όπου παρέμεινε ως το 1928. Από το 1939 και για τριάντα χρόνια άσκησε το δικηγορικό επάγγελμα, ενώ εργάστηκε και στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους. Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1928 με τη δημοσίευση ποιημάτων του στο περιοδικό "Νέα Εστία". Το 1930 κυκλοφόρησε η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο "Μάταια λόγια". Συνεργάστηκε με τα περιοδικά "Νέα Εστία", "Ελληνικά Γράμματα", "Το Ξεκίνημα", "Το Νέον κράτος", "Νεοελληνικά Γράμματα", "Μακεδονικές Ημέρες", "Εφημερίδα των ποιητών", "Επιθεώρηση Τέχνης", και άλλα, όπου δημοσίευσε ποιήματα, μεταφράσεις και δοκίμια. Συνεργάστηκε επίσης με την εφημερίδα "Καθημερινή" (1935-1940). Υπήρξε εκδότης και διευθυντής στο περιοδικό των Τρικάλων "Επαρχία" (1931-1932), μέλος της επιτροπής του περιοδικού της Χαλκίδας "Νεοελληνικά Σημειώματα" (1936), καθώς επίσης των "Νέων Ρυθμών" (1949-1950) και της "Εφημερίδας των ποιητών" (1956-1958). Το 1936 παντρεύτηκε την ποιήτρια Ρίτα Μπούμη. Τιμήθηκε με το Α΄ και το Β΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1959 και 1964 αντίστοιχα) και υπήρξε μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών. Μετέφρασε έργα των Μπρεχτ, Ρίλκε, Απολλιναίρ και άλλων, ενώ έργα του μεταφράστηκαν στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, πολωνικά και ιταλικά. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Νίκου Παππά βλ. Αλέξανδρος Αργυρίου, "Νίκος Παππάς", στο "Η ελληνική ποίηση · Νεωτερικοί ποιητές του Μεσοπολέμου", σ.218-220 (της εισαγωγής) και 370-372, Αθήνα, Σοκόλης, 1979 και Δημήτρης Γιάκος, "Παππάς Νίκος", στη "Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας", τ. 11, Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ. (Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).