Είναι το εικοστό τρίτο βιβλίο του Νικολάου Μαργιωρή και πρωτοεκδόθηκε το 1989.
Ο συγγραφέας μέσα απ’ αυτό το βιβλίο αποτείνεται στους συνανθρώπους της εποχής του και στους μέλλοντες να ζήσουν, υποδεικνύοντας ένα τρόπο ζωής, που σαν βάση του, θα έχει την αγάπη στηριζόμενη στη θυσία αυτών που θεωρεί κεκτημένα δικαιώματά του καίτοι τις πιο πολλές φορές, αυτά τα δήθεν δικαιώματά του, αφαιρούν την ελευθερία από τους ομοίους του.
Ταυτόχρονα, δίνει όλο το μέγεθος των ευθυνών, κάθε πράξης, λόγου, σκέψης, που παρ’ όλο που δείχνουν απόλυτη δήθεν συμφωνία με τα καθιερωμένα, στο βάθος, παίρνουν την ευτυχία, τη χαρά, την πρόοδο και καθυστερούν την εξέλιξη του συνανθρώπου, από τη στέρηση αυτών των ιερών δικαιωμάτων του, που προκαλείται ουσιαστικά, από την απουσία της ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ.
Απευθυνόμενος προς τους αναγνώστες του, τους κάνει έκκληση να προσέξουν την θέση τους μέσα στην οικογένειά τους, μέσα στην κοινωνία τους, στο έθνος τους και σ’ όλη την ανθρώπινη φυλή, να συμπεριφέρονται όπως ο Νόμος της Ανταποδοτικής Δικαιοσύνης ορίζει, αυτός που τίποτα δεν του διαφεύγει και που είναι αδιάψευστος παρατηρητής μας, για κάθε τι που σκεπτόμαστε, που λέμε και που κάνουμε, γιατί έχει το παρατηρητήριό του μέσα στα βάθη του πραγματικού είναι μας.
Μέσα στο πολυσέλιδο αυτό έργο αναλύονται τα τρία αναγνωριστικά σημεία που φέρνει με την γέννησή του ο άνθρωπος στον κόσμο μας. Είναι οι τρεις σπόροι που συνοδεύουν την πνευματοψυχή στην τρισδιάστατη περιοχή μας. Ο σπόρος της Ανταποδοτικής Δικαιοσύνης, ο σπόρος της Ελεύθερης Βούλησης και ο σπόρος της Μετενσάρκωσης.
Εξιστορούνται επίσης πολλά πρακτικά παραδείγματα του τρόπου με τον οποίο λειτουργεί το Κάρμα σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο.
Πρόκειται για ένα βιβλίο με σπάνιες λεπτομέρειες και αναλύσεις που για πρώτη φορά παρουσιάζονται στο ευρύ κοινό τόσο εκτεταμένα και εμπεριστατωμένα.