Ο Ανρί Τρουαγιά (1911-2007), μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας, γεννημένος στη Μόσχα, έγινε κυρίως γνωστός ως συγγραφέας μυθιστορημάτων και βιογραφιών. Μετά τη ρωσική επανάσταση, η οικογένειά του εκδιώχθηκε από τη Ρωσία -ο πατέρας του ήταν πλούσιος έμπορος-, και μέσα από πολύ δύσκολες συνθήκες, από τη Μόσχα στον Καύκασο, την Κριμαία, την Κωνσταντινούπολη και τη Βενετία, κατέφυγαν τελικά στο Παρίσι το 1920. Ο Ανρί σπουδάζει σε γαλλικό σχολείο, στο Λύκειο Παστέρ του Νεϊγί, και ολοκληρώνει τις σπουδές του στα νομικά. Παίρνοντας τη γαλλική υπηκοότητα, κατατάσσεται στο στρατό. Πριν ακόμα απολυθεί, το 1935, εκδίδεται το πρώτο του βιβλίο, "Faux jour", που κερδίζει το βραβείο λαϊκού μυθιστορήματος ("Prix du Roman populiste"). Ακολουθούν τα έργα "Le Vivier", "Grandeur nature", "La Clef de voute", το βραβείο Max Barthou της Γαλλικής Ακαδημίας, το 1938, για το σύνολο του μέχρι τότε έργου του, καθώς και το βραβείο Goncourt την ίδια χρονιά, για το νέο του μυθιστόρημα "L' Araigne" ("Η αράχνη", ελλ. εκδ. Γρηγόρης, 1970, κ.ά.). Το 1940 αποσύρεται οριστικά από την εργασία του στη δημόσια διοίκηση για να αφιερωθεί στο γράψιμο. Το 1952 τιμήθηκε με το Μέγα Βραβείο Λογοτεχνίας του Πρίγκιπα του Μονακό, και το 1959 έγινε δεκτός στις τάξεις της Γαλλικής Ακαδημίας. Άλλα γνωστά έργα του είναι: "Terrible tsarinas" (1998), "La fille de l' ecrivain" (2001), "Marina Tsvetaeva" (2001), "L' Etage des bouffons" (2002). Πέθανε στο Παρίσι στις 2 Μαρτίου 2007.

Γεννήθηκε το 1923 στη Μυτιλήνη, όπου και μεγάλωσε. Σπούδασε οικονομικές επιστήμες και εργάστηκε στην Εθνική Τράπεζα, της οποίας χρημάτισε ανώτατο διευθυντικό στέλεχος. Στη λογοτεχνία μπήκε από πολύ νωρίς, από τα μαθητικά του ακόμα χρόνια. Από τότε άρχισαν πυκνές δημοσιεύσεις κειμένων και άρθρων του γύρω από θέματα λογοτεχνίας, καθώς και καθαρά λογοτεχνικά κομμάτια του (ποιήματα, διηγήματα, κριτικές, μελέτες κ.λπ.) σε πλήθος εφημερίδες και περιοδικά της επαρχίας και της πρωτεύουσας ενώ συνέγραψε και πολλά θεατρικά έργα, που ανεβάστηκαν από ερασιτεχνικούς θιάσους στη Μυτιλήνη, την Αθήνα, το Μονακό, και την Αυστραλία. Εξέδωσε περί τα είκοσι πέντε βιβλία, κυρίως μυθιστορήματα και διηγήματα, αρχίζοντας από ποιήματα (1951). Συνεργάστηκε σαν σεναριογράφος με τον κινηματογράφο ("Ψαρόγιαννος", "Αγώνας δίχως τέλος"), και με την τηλεόραση στα ελληνικά κρατικά κανάλια της οποίας έδωσε, είτε σε διασκευές έργων της λογοτεχνίας μας, είτε σε πρωτότυπα έργα, μερικά απ' τα πιο επιτυχημένα -κατά την άποψη της κριτικής- σήριαλ, όπως: η "Γαλήνη", οι "Πανθέοι", "η Τελευταία νύχτα της γης", η "Μαρία Πάρνη", ο "Δρόμος", η "Λάμψη των άστρων", η "Θύελλα", οι "Ημέρες Οργής" , (περί τα 400 συνολικά επεισόδια) κ.ά. Πεζογραφικά έργα του μεταφράστηκαν σε πολλές ξένες γλώσσες: αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ουγγρικά, ρουμανικά, κινέζικα κ.λπ. Τιμήθηκε επανειλημμένα με βραβεία, ανάμεσα στα οποία: το Βραβείο Ουράνη της Ομάδας των Δώδεκα, το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος, το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών, και το Βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών για την πεζογραφία.