Οι ασφαλείς πληροφορίες για την εποχή που έζησε ο ποιητής Ηρώνδας είναι λιγοστές, το ίδιο και αυτές που αφορούν τον τόπο της καταγωγής του, το πού πέρασε τη ζωή του και άλλα σχετικά με την ταυτότητα του προσώπου του. Ακόμα και για το όνομά του έχουμε εκτός από το Ηρώνδας, και τον τύπο Ηρώδας. Εσωτερικά στοιχεία από το έργο του οδηγούν στο ότι τα χρόνια περί το 270 π.Χ. σηματοδοτούν την ακμή του ποιητή, οπότε η γέννησή του δεν θα ήταν λάθος να τοποθετηθεί κοντά στο 300 π.Χ. Ο Ηρώνδας έγραψε "μίμους", λογοτεχνικό είδος προορισμένο για απαγγελία, όπου το κλίμα που κυριαρχεί είναι αυτό των καθημερινών σκηνών σε αστικό κατά κανόνα περιβάλλον, με ρεαλισμό, με ολοκληρωμένους τους χαρακτήρες των λαϊκών ανθρώπων του, που εκδηλώνουν σταθερές συμπεριφορές μέσα από την εικονογράφηση υποθέσεων της προσωπικής ζωής τους, με δεδομένα μοτίβα στα οποία επανέρχεται, ζωντανούς διαλόγους, συχνά ελάχιστα ευπρεπείς, όπως τουλάχιστον το εννοούμε σήμερα - μια πιστή, εν τέλει, καταγραφή της ζωής, τοιχογραφία ηθών και προσώπων, με ειρωνική ματιά, με πολλά στοιχεία παρωδίας, δίχως όμως εκζήτηση.

Ο Ροβήρος Μανθούλης σπούδασε αρχικά Πολιτικές Επιστήμες στην Πάντειο, έπειτα Κινηματογράφο και Θέατρο στο Πανεπιστήμιο Σύρακιουζ της Νέας Υόρκης. Στα μέσα της δεκαετίας του 1950 συνεργά-στηκε με το ΕΪΡ στη μετάφραση και τη διασκευή έργων του αμερικάνικου δραματολογίου για το "Θέατρο της Τετάρτης". Από το 1956 και για μια δεκαετία περίπου ήταν καθηγητής και Διευθυντής Σπουδών στις Σχολές Κινηματογράφου Ιωαννίδη και Σταυράκου. Το 1957 προσελήφθη στο Υπουργείο Τύπου με σκοπό την οργάνωση Τμήματος Ντοκιμαντέρ. Το 1958 με πρωτοβουλία του ίδρυσε μαζί με τους Ηρακλή Παπαδάκη, Ρούσο Κούνδουρο, Φώτη Μεσθεναίο, Γιάννη Μπακογιαννόπουλο την Ομάδα των 5, ένα κίνημα του δημιουργικού ντοκιμαντέρ στον ελληνικό χώρο. Τον ίδιο χρόνο ανέβασε το θεατρικό έργο του Ουίλιαμ Σαρόγιαν "Η καρδιά μου εκεί πάνω στα ψηλά" στο Θέατρο Αθηνών και στο Φεστιβάλ της Λευκάδας. Συνεργάστηκε με το περιοδικό "Κινηματογράφος - Θέατρο", που διηύθυνε ο Γιάννης Μπακογιαννόπουλος. Δραστηριοποιήθηκε για την ανάπτυξη των κινηματογραφικών λεσχών στην Ελλάδα. Ως Γενικός Διευθυντής Προγράμματος της Ελληνικής Τηλεόρασης ανέλαβε τη μετατροπή του σε ΕΡΤ (1975) και της ΥΕΝΕΔ σε ΕΡΤ2 (1982). Έχει σκηνοθετήσει τις βραβευμένες ταινίες "Πρόσωπο με Πρόσωπο", "Ψηλά το χέρια", "Χίτλερ", "Μπλουζ με σφιγμένο δόντια", 'Ο ελληνικός εμφύλιος πόλεμος" και την ελληνογαλλική συμπαραγωγή "Lilly' s Story" (Φεστιβάλ Βενετίας). Η πρώτη του συνεργασία με τη Γαλλική Τηλεόραση ήταν ως διευθυντής και βασικός σκηνοθέτης της σειράς ντοκιμαντέρ με τίτλο "Στην αφίσα του κόσμου", η οποία το 1969 βραβεύτηκε από την Ένωση των Γάλλων Κριτικών ως Η Καλύτερη Εκπομπή της Γαλλικής Τηλεόρασης. Για την Ευρωπαϊκή Τηλεόραση έχει γυρίσει 90 κοινωνιολογικά ντοκιμαντέρ, ταινίες μεγάλου μήκους, μιούζικαλ και την τηλεοπτική διασκευή των "Ακυβέρνητων πολιτειών" του Στρατή Τσίρκα, που είχε 50 αναμεταδόσεις από τη Γαλλική Τηλεόραση. Υπήρξε πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας στο Παρίσι (1991 -2001 ).Έχει τιμηθεί για το σύνολο του έργου του στη Γαλλία με το Μετάλλιο της Πόλεως των Παρισίων. Έχει μεταφράσει στα γαλλικά τον "Κύκλωπα" του Ευριπίδη και τα έργα του Ιάκωβου Καμπανέλλη "Αυτός και το παντελόνι του", Οδυσσέα γύρισε σπίτι" για την Ελληνική Τριλογία: Ulysse, trios fois Ulysse (με συνεργασία, στους γαλλικούς διάλογους, της Ρεζίν Ασίλ-Φουλντ και της Εβλίν Γκιουιμαρά). Την "Τριλογία" σκηνοθέτησε και παρουσίασε στο Θέατρο La Main d' Or στο Παρίσι. Επίσης μετέφρασε στα γαλλικά (με τη συνδρομή της ηθοποιού Εβλίν Γκιουιμαρά) και σκηνοθέτησε για το Φεστιβάλ της Αβινιόν την "Κοινή λογική" του Γιώργου Μανιώτη.

Ο Ροβήρος Μανθούλης σπούδασε αρχικά Πολιτικές Επιστήμες στην Πάντειο, έπειτα Κινηματογράφο και Θέατρο στο Πανεπιστήμιο Σύρακιουζ της Νέας Υόρκης. Στα μέσα της δεκαετίας του 1950 συνεργά-στηκε με το ΕΪΡ στη μετάφραση και τη διασκευή έργων του αμερικάνικου δραματολογίου για το "Θέατρο της Τετάρτης". Από το 1956 και για μια δεκαετία περίπου ήταν καθηγητής και Διευθυντής Σπουδών στις Σχολές Κινηματογράφου Ιωαννίδη και Σταυράκου. Το 1957 προσελήφθη στο Υπουργείο Τύπου με σκοπό την οργάνωση Τμήματος Ντοκιμαντέρ. Το 1958 με πρωτοβουλία του ίδρυσε μαζί με τους Ηρακλή Παπαδάκη, Ρούσο Κούνδουρο, Φώτη Μεσθεναίο, Γιάννη Μπακογιαννόπουλο την Ομάδα των 5, ένα κίνημα του δημιουργικού ντοκιμαντέρ στον ελληνικό χώρο. Τον ίδιο χρόνο ανέβασε το θεατρικό έργο του Ουίλιαμ Σαρόγιαν "Η καρδιά μου εκεί πάνω στα ψηλά" στο Θέατρο Αθηνών και στο Φεστιβάλ της Λευκάδας. Συνεργάστηκε με το περιοδικό "Κινηματογράφος - Θέατρο", που διηύθυνε ο Γιάννης Μπακογιαννόπουλος. Δραστηριοποιήθηκε για την ανάπτυξη των κινηματογραφικών λεσχών στην Ελλάδα. Ως Γενικός Διευθυντής Προγράμματος της Ελληνικής Τηλεόρασης ανέλαβε τη μετατροπή του σε ΕΡΤ (1975) και της ΥΕΝΕΔ σε ΕΡΤ2 (1982). Έχει σκηνοθετήσει τις βραβευμένες ταινίες "Πρόσωπο με Πρόσωπο", "Ψηλά το χέρια", "Χίτλερ", "Μπλουζ με σφιγμένο δόντια", 'Ο ελληνικός εμφύλιος πόλεμος" και την ελληνογαλλική συμπαραγωγή "Lilly' s Story" (Φεστιβάλ Βενετίας). Η πρώτη του συνεργασία με τη Γαλλική Τηλεόραση ήταν ως διευθυντής και βασικός σκηνοθέτης της σειράς ντοκιμαντέρ με τίτλο "Στην αφίσα του κόσμου", η οποία το 1969 βραβεύτηκε από την Ένωση των Γάλλων Κριτικών ως Η Καλύτερη Εκπομπή της Γαλλικής Τηλεόρασης. Για την Ευρωπαϊκή Τηλεόραση έχει γυρίσει 90 κοινωνιολογικά ντοκιμαντέρ, ταινίες μεγάλου μήκους, μιούζικαλ και την τηλεοπτική διασκευή των "Ακυβέρνητων πολιτειών" του Στρατή Τσίρκα, που είχε 50 αναμεταδόσεις από τη Γαλλική Τηλεόραση. Υπήρξε πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας στο Παρίσι (1991 -2001 ).Έχει τιμηθεί για το σύνολο του έργου του στη Γαλλία με το Μετάλλιο της Πόλεως των Παρισίων. Έχει μεταφράσει στα γαλλικά τον "Κύκλωπα" του Ευριπίδη και τα έργα του Ιάκωβου Καμπανέλλη "Αυτός και το παντελόνι του", Οδυσσέα γύρισε σπίτι" για την Ελληνική Τριλογία: Ulysse, trios fois Ulysse (με συνεργασία, στους γαλλικούς διάλογους, της Ρεζίν Ασίλ-Φουλντ και της Εβλίν Γκιουιμαρά). Την "Τριλογία" σκηνοθέτησε και παρουσίασε στο Θέατρο La Main d' Or στο Παρίσι. Επίσης μετέφρασε στα γαλλικά (με τη συνδρομή της ηθοποιού Εβλίν Γκιουιμαρά) και σκηνοθέτησε για το Φεστιβάλ της Αβινιόν την "Κοινή λογική" του Γιώργου Μανιώτη.