Ο Ivan Τ. Berend γεννήθηκε το 1930 στην Ουγγαρία. Είναι Distinguished Professor της Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, στο Λος Άντζελες (UCLA) και Διευθυντής του Προγράμματος των Ευρωπαϊκών Σπουδών. Υπήρξε ένας από τους συντελεστές της αλλαγής του καθεστώτος στην Ουγγαρία, όπου διετέλεσε καθηγητής, Πρύτανης του Πανεπιστημίου Οικονομικών της Βουδαπέστης (1973-79), και Πρόεδρος της Ουγγρικής Ακαδημίας Επιστημών (1985-90). Ήταν Πρόεδρος της International Committee of Historical Sciences (1995-2000), και Αντιπρόεδρος της International Economic History Association (1986-1994). Η έρευνές του στρέφονται στα οικονομικά συστήματα, στην κοινωνική, ιδεολογική και πολιτιστική ιστορία της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης κατά τον 19ο και 20ό αιώνα, στον οικονομικό εκσυγχρονισμό και στα προβλήματα της ευρωπαϊκής καθυστέρησης κατά τη μετάβαση από τον κρατικό σοσιαλισμό στον καπιταλισμό. Έχει τιμηθεί με πολλά βραβεία και διεθνείς διακρίσεις και έχει δημοσιεύσει πάνω από 26 βιβλία και περισσότερες από 150 μελέτες. Στα έργα του περιλαμβάνονται: "The European Periphery and Industrialization 1780-1914" (με τον Gyorgy Ranki, 1982), "Decades of Crisis: Central and Eastern Europe Before World War ΙΙ" (1998), "History Derailed: Central and Eastern Europe in the "Long" 19th Century" (2003), και "Central and Eastern Europe, 1944-1993: Detour from the Periphery to the Periphery" (1996) κ.ά.

Ο Θανάσης Βακαλιός γεννήθηκε στο χωριό Εμμανουήλ Παπάς του νομού Σερρών. Στα εφηβικά του χρόνια συμμετείχε ενεργά στο εαμικό κίνημα. Σε ηλικία 15 χρονών έγινε γραμματέας της ΕΠΟΝ του χωριού του με 3.000 κατοίκους. Με την έναρξη του εμφυλίου διώχτηκε. Αγωνίστηκε από τις γραμμές του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Μετά την ήττα του ΔΣΕ βρέθηκε στη Βουλγαρία, στο Στρατόπεδο Μπερκόβιτσα. Εκεί έμεινε για λίγους μήνες. Αρχές του 1951 επιλέγεται από το κόμμα, καθώς και πολλοί άλλοι πρώην αντάρτες του ΔΣΕ, για τη μυστική στρατιωτική Σχολή 500 στην Πολωνία, που προορίζονταν να υπηρετήσουν τη γραμμή του κόμματος "Τα όπλα παρά πόδα". Το 1952 στέλνεται μαζί με άλλους στην Ουγγαρία, στην πόλη Οζντ, που λειτούργησε για ένα διάστημα, ως διαμεσολαβητικός σταθμός για παράνομη δουλειά στην Ελλάδα. Το 1952 με απόφαση του κόμματος αναλαμβάνει γραμματέας των νέων πολιτικών προσφύγων στην Ουγγαρία. Με πρωτόγνωρους, γρήγορους ρυθμούς μαθαίνει την ουγγρική γλώσσα. Εργάζεται ως στέλεχος της Κ.Ε. της ουγγρικής κομμουνιστικής νεολαίας (της DISZ) εκπροσωπώντας τους Ελληνες νέους. Γνωρίζει τη φοιτήτρια Χαρίκλεια Σιάκη. Μαζί κάνουν οικογένεια. Αποκτούν δύο αγόρια, τον Κώστα και το Γιώργο. Με παρότρυνση της Χαρίκλειας δίνει εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο. Σπούδασε φιλοσοφία και κοινωνιολογία στο Πανεπιστήμιο Eotvos Lorand της Βουδαπέστης. Παράλληλα σπούδασε για δύο χρόνια αρχαία ελληνική λογοτεχνία και βυζαντινολογία στο "Ελληνικό Ινστιτούτο" του ίδιου πανεπιστημίου. Φέρει τον τίτλο του υποψηφίου διδάκτορα των ανθρωπιστικών επιστημών της Ουγγαρικής Ακαδημίας Επιστημών (1971) και του διδάκτορα φιλοσοφίας του πανεπιστημίου Eotvos Lorand (1973). Ως αναπληρωτής καθηγητής φιλοσοφίας δίδαξε θέματα φιλοσοφίας και κοινωνιολογίας στο Πολυτεχνείο Βουδαπέστης και σε άλλες πανεπιστημιακές σχολές της Ουγγαρίας. Το 1991 εκλέχτηκε αναπληρωτής καθηγητής κοινωνιολογίας του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης (Δ.Π.Θ.) και τρία χρόνια μετά τακτικός καθηγητής κοινωνιολογίας της εκπαίδευσης. Ανάπτυξε ευρεία ερευνητική δραστηριότητα ως κύριος ερευνητής και συντονιστής ερευνητικών προγραμμάτων. Είναι ομότιμος καθηγητής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης.

Ο Στέργιος Μπαμπανάσης σπούδασε και έζησε πολλά χρόνια στο εξωτερικό. Είναι πτυχιούχος οικονομολόγος και διδάκτορας του Οικονομικού Πανεπιστημίου της Βουδαπέστης, διδάκτορας (Docteur d' Etat) της Ουγγρικής Ακαδημίας Επιστημών και επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Τεχνολογικών και Οικονομικών Επιστημών της Βουδαπέστης. Ακολούθησε μια κλασική ακαδημαϊκή σταδιοδρομία ως λέκτορας, επίκουρος καθηγητής, αναπληρωτής καθηγητής και τακτικός καθηγητής Πανεπιστημίου στη Βουδαπέστη, ως επισκέπτης καθηγητής στην ΑΣΟΕΕ και το Πάντειο Πανεπιστήμιο στην Αθήνα και ως τακτικός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Έχει τον τίτλο του ομότιμου καθηγητή Πανεπιστημίου. Τα μαθήματα διδασκαλίας του σε προπτυχιακά και μεταπτυχιακά προγράμματα είναι η Πολιτική Οικονομία, η Διεθνής Οικονομία, το Διεθνές Εμπόριο και η Διοίκηση Δημοσίων Επιχειρήσεων. Έχει διατελέσει Επιστημονικός Υποδιευθυντής σε Ινστιτούτο Κοινωνικών Επιστημών στη Βουδαπέστη (1970-1982), Πρόεδρος του Επιστημονικού Συμβουλίου του ΚΕΠΕ (1983-1984), Διευθυντής και Γενικός Διευθυντής του Ιδρύματος Μεσογειακών Μελετών στην Αθήνα (1984-1993), Πρόεδρος, Αναπληρωτής Πρόεδρος και μέλος του Δ.Σ. του Ινστιτούτου Αιγαίου της Θάλασσας και του Ναυτικού Αιγαίου (1993-) και Πρόεδρος της Διοικούσας Επιτροπής του Πανεπιστημίου Αιγαίου (1997). Μετά τον επαναπατρισμό του στην Ελλάδα διορίστηκε μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Εμπειρογνωμόνων (1982-85) και εργάστηκε στο Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας ως σύμβουλος (1985-89). Διετέλεσε πρόεδρος του Δ.Σ. του ΟΤΕ (1993-96), μέλος του Δ.Σ. της Εμπορικής Τράπεζας (1994-2002) και του Εκπαιδευτικού Συμβουλίου της Διπλωματικής Ακαδημίας (1998-2004). Είναι πρόεδρος του Δ.Σ. της Hellascom International.