«Η θεωρία της αργόσχολης τάξης», το πρώτο και πιο γνωστό έργο του Θορστάιν Βέμπλεν, αμφισβητεί τα πρότυπα συμπεριφοράς του ανθρώπου και με καταλυτική σάτιρα ξεσκεπάζει την κενότητα του γούστου, της εκπαίδευσης, του ντυσίματος και της κουλτούρας. Σύμφωνα με τον Βέμπλεν η αργόσχολη τάξη καθορίζει τα πρότυπα που ακολουθούνται από κάθε τάξη στην κοινωνία. Το διακριτικό έμβλημα για τη συμμετοχή στην αργόσχολη τάξη είναι η απαλλαγή από τον παραγωγικό μόχθο και το σημάδι της επιτυχίας είναι η «περίοπτη κατανάλωση» - όρος που επινοήθηκε από τον Βέμπλεν για τις δαπάνες που γίνονται για χάρη γοήτρου. Η κοινωνική κριτική που ασκεί ο Βέμπλεν είναι ενδιαφέρουσα και επίκαιρη όσο ποτέ. Ο στόχος του - η κενότητα της καπιταλιστικής φιλοσοφίας - είναι στόχος κάθε ριζοσπαστικής και επαναστατικής σκέψης. Το ξεσκέπασμα της κλοπής του πλούτου και της περίοπτης κατανάλωσης στην οποία επιδίδονται οι σφετεριστές είναι ιδιαίτερα έγκυρο για την «κοινωνία της αφθονίας».
Όπως λέει ο C. Wright Mills "ο Θ. Βέμπλεν είναι περισσότερο ιστορικός παρά κοινωνικός επιστήμονας".
Η "Θεωρία της αργόσχολης τάξης" είναι θεμελιώδες ανάγνωσμα για κάθε μελετητή της ιστορίας, της πολιτικής, της κοινωνιολογίας και της ψυχολογίας, για κάθε ανοιχτόμυαλο άνθρωπο.