Ο Νόρμαν Μέιλερ (1923-2007) γεννήθηκε στο Λονγκ Μπραντς του Νιου Τζέρσεϊ και μεγάλωσε στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Μετά την αποφοίτησή του από το Χάρβαρντ, κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, υπηρέτησε στις Φιλιππίνες και στην Ιαπωνία, μια εμπειρία που αποτέλεσε τη βάση του διάσημου λογοτεχνικού ντεμπούτου του "The Naked and the Dead", το 1948 ("Οι γυμνοί και οι νεκροί", ελλ. εκδ. Καστανιώτης, 2001). Από τους συγγραφείς που χαρακτήρισαν όσο λίγοι την αμερικανική κουλτούρα, ο Νόρμαν Μέιλερ έγραψε περισσότερα από 40 βιβλία, μερικά από τα οποία άφησαν εποχή (όπως το "Οι γυμνοί και οι νεκροί" ή το "The Deer Park", το 1955 -"Το πάρκο των ελαφιών", ελλ. εκδ. Πλέθρον, 1988). Ωστόσο, χαρακτηρίστηκε το "τρομερό παιδί" της αμερικανικής λογοτεχνίας γιατί όχι μόνο με τα βιβλία και τα δοκίμιά του αλλά και με το ύφος και τις θέσεις του, συχνά δημιουργούσε αντιδράσεις και προκαλούσε το κοινό. Από την μία πλευρά τάχθηκε ανοιχτά ενάντια στη φιλοπόλεμη στάση μιας μερίδας της αμερικανικής κοινωνίας, που υποστήριξε τους πολέμους στο Βιετνάμ και στο Ιράκ, ενώ από την άλλη τα γεμάτα βία και σεξουαλικές εμμονές έργα του, προκάλεσαν ιδιαίτερα φεμινίστριες όπως οι Ζερμέν Γκριρ και Κέιτ Μίλετ, οι οποίες τον θεωρούσαν το απαύγασμα του φαλλοκρατισμού. Δεν διατηρούσε, επίσης, καλές σχέσεις με σύγχρονούς του συγγραφείς όπως οι Τρούμαν Καπότε, Γουίλιαμ Στάιρον και Τομ Γουλφ, ενώ μια φορά είχε έρθει στα χέρια με τον Γκορ Βιντάλ. Εκτός από τα βιβλία του, ο Νόρμαν Μέιλερ σκηνοθέτησε τέσσερις ταινίες και υπήρξε συνιδρυτής της γνωστής εναλλακτικής εφημερίδας της Νέας Υόρκης, "Village Voice", το 1955. Στα γνωστότερα έργα του περιλαμβάνονται: "Barbary Shore" (1951), "An American Dream" (1964), "The Armies of the Night" (1968 -ελλ. εκδ. "Οι στρατιές της νύχτας", Καστανιώτης, 2003, χρονικό της μεγάλης διαδήλωσης στο Πεντάγωνο το 1967 κατά του πολέμου στο Βιετνάμ, για το οποίο τιμήθηκε με το Εθνικό Βραβείο Βιβλίου και το Βραβείο Πούλιτζερ), "Marilyn" (1973), "The Executioner's Song" (1980, εμπνευσμένο από την εκτέλεση του θανατοποινίτη Gary Gilmore στην Πολιτεία της Γιούτα, επίσης Βραβείο Πούλιτζερ), "Ancient Evenings" (1983), "Tough Guys Don't Dance" (1984), "Harlot's Ghost" (1991) και "The Gospel According to the Son" (1998). Η "σύνοψη" του έργου του με τίτλο "The Time of our Time" κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ το 1999. Μεταξύ 1984-1986 διετέλεσε πρόεδρος της Αμερικανικής Ένωσης Συγγραφέων και Ποιητών (PEN). Πέθανε στη Νέα Υόρκη στις 10 Νοεμβρίου του 2007, σε ηλικία 84 ετών, από νεφρική ανεπάρκεια, μετά από εξασθένηση της υγείας του από εγχείρηση στην οποία είχε υποβληθεί τον Οκτώβριο.

Η Eve Arnold γεννήθηκε στη Φιλαδέλφεια των Ηνωμένων Πολιτειών το 1913 από οικογένεια Ρώσων μεταναστών. Άρχισε να φωτογραφίζει όταν έπιασε δουλειά σε ένα εργαστήριο φωτογραφικού ρετούς, στη Νέα Υόρκη, το 1946. Το 1948 και μόνο για έξι εβδομάδες, παρακολουθεί ένα σεμινάριο φωτογραφίας με τον Alexei Brodovich, στο New School for Social Research της Νέας Υόρκης. Το 1951 γίνεται συνεργαζόμενο μέλος του πρακτορείου Magnum (ενεργό μέλος το 1955). Το 1962 μετακομίζει στnν Αγγλία λόγω του σχολείου του παιδιού της, και από τότε, εκτός από δύο μεγάλα ταξίδια στην Αμερική και τnν Κίνα, για να προετοιμάσει τις αντίστοιχες εκδόσεις, μένει για πάντα στη Μεγάλη Βρετανία. Πολλές εκθέσεις, προσωπικές και συλλογικές, οργανώθηκαν με τη συμμετοχή της. Η πρώτη προσωπική της έκθεση, το 1980, στο Brooklyn Museum τnς Νέας Υόρκης, ήταν αφιερωμένη στο ρεπορτάζ τnς για την Κίνα (η ίδια εργασία σε τόμο κερδίζει το βραβείο του καλύτερου βιβλίου της χρονιάς). Ανάμεσα σε πολλές και σnμαντικές διακρίσεις περιλαμβάνεται το Lifetime Achievement της Αμερικανικής Εταιρείας Φωτογράφων Περιοδικών, το 1980, το βραβείο τnς Royal Photographic Society, το 1995, και την ίδια χρονιά, n ανακήρυξή της σαν Master Photographer -n μεγαλύτερη φωτογραφική διάκριση- από το International Center of Photography. Το 1996 το βιβλίο της: "Eve Arnold: In Retrospect" κερδίζει το βραβείο Kraszna-Krausz. Επίσης, το 2003 της απονεμήθηκε η διάκριση της Λαίδης του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας (DBE), η μεγαλύτερη διάκριση στη Μ. Βρετανία, ισοδύναμη με τον τίτλο του Σερ. (φωτογραφία: Eve Arnold, αυτοπροσωπογραφία, 1950)