Ο Βασίλης Κ. Λάζαρης γεννήθηκε στην Πάτρα το 1930. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και δούλεψε σε γυμνάσια και λύκεια για τριάντα χρόνια, χρημάτισε δε και νομάρχης. Η χούντα τον είχε απολύσει από τη θέση του και είχε μείνει έξω από τη δημόσια εκπαίδευση ολόκληρη την επταετία. Είναι τακτικός συνεργάτης σε εφημερίδες και περιοδικά πάνω σε ιστορικά, αισθητικά, κοινωνιολογικά και φιλοσοφικά θέματα. Το 1983 εκδόθηκε το μελέτημά του "Τέχνης Σημεία", από το 1986 μέχρι το 1990 το τετράτομο έργο του "Πολιτική Ιστορία της Πάτρας", το 1996 η πραγματεία του "Οι ρίζες του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος" και το 2000 η μονογραφία του "Παναγιώτης Συνοδινός". Έχουν κυκλοφορήσει, εξάλλου, με δική του επιμέλεια, εισαγωγή και σημειώσεις, το 1998 και το 1999 σε τέταρτη έκδοση και σε δυο τόμους η "Ιστορία της πόλεως των Πατρών", του Στέφανου Θωμόπουλου, και το 2001 το "Σχεδίασμα περί της Ανεξιθρησκείας", του Ευγένιου Βούλγαρη. Η εργασία του "Καποδιστριακή Πάτρα" έχει ως θέμα της τη θαυμαστή αναγέννηση της αχαϊκής πρωτεύουσας αμέσως μετά το τέλος της Επανάστασης του Εικοσιένα. Πρόκειται για ιστορική μελέτη στηριγμένη κατά κύριο λόγο σε ένα πλήθος εγγραφών εκείνης της εποχής, από τα οποία τα περισσότερα είναι αδημοσίευτα.