Ο Άγγελος Δεληβοριάς γεννήθηκε το 1937 στην Αθήνα, άρχισε τις σπουδές του το 1956 στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης και αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο των Αθηνών. Ξεκίνησε τις μεταπτυχιακές του σπουδές το 1946 στο Πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ/Μπραϊσγκάου και το 1965, έπειτα από επιτυχή διαγωνισμό, διορίστηκε στην Ελληνική Αρχαιολογική Υπηρεσία. Υπηρέτησε αρχικά στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας υπό την καθοδήγηση του Χρήστου και της Σέμνης Καρούζου και αργότερα ως επιμελητής στις Εφορείες Αρχαιοτήτων Αχαΐας και Αρκαδίας-Λακωνίας. Το 1969, με υποτροφία της Alexander von Humboldt Stiftung, άρχισε τη μελέτη της διδακτορικής του διατριβής στο Πανεπιστήμιο του Τύμπινγκεν, την οποία και ολοκλήρωσε το 1972. Κατά το διάστημα 1972-1973 συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης και στην Ecole Pratique des Hautes Etudes. Από το 1973 διευθύνει το Μουσείο Μπενάκη, τη ριζική ανάπλαση του οποίου ανέλαβε και ολοκλήρωσε τον Ιούνιο του 2000. Για την οργάνωση των νέων εκθεσιακών χώρων έτυχε διεθνούς αναγνωρίσεως και τιμήθηκε με το χρυσό μετάλλιο της Ακαδημίας Αθηνών. Το 1992 εξελέγη καθηγητής της Ιστορίας της Τέχνης στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Άρθρα και εργασίες του έχουν δημοσιευθεί σε πολλές ελληνικές και διεθνείς εκδόσεις.

Ο Παναγιώτης Τέτσης γεννήθηκε στην Ύδρα το 1925 και το 1940 παίρνει τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής, ενώ την ίδια χρονιά γνωρίζει τους "πραγματικούς του δασκάλους", τον Πικιώνη και τον Χατζηκυριάκο - Γκίκα. Το 1943 σπουδάζει ζωγραφική στο προπαρασκευαστικό τμήμα της "Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών" στην Αθήνα, κοντά στους Δ. Μπισκίνη και Π. Μαθιόπουλο. Ακολουθεί εισαγωγή του στα εργαστήρια της Σχολής, κοντά στον Κ. Παρθένη, απ' όπου αποφοίτησε το 1949. Μέλος της ομάδας Αρμός Α και αργότερα της ομάδας Αρμός Β, το 1951 διορίστηκε επιμελητής στην έδρα του ελεύθερου σχεδίου με καθηγητή τον Χατζηκυριάκο - Γκίκα στην Ανώτατη Σχολή Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ. Από το 1953 έως το 1956, ο Π. Τέτσης εγκαθίσταται στο Παρίσι, με υποτροφία του ΙΚΥ. Εκεί, στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού διδάσκεται την τέχνη της χαλκογραφίας. Από το 1958 έως το 1976 διδάσκει στο Ελεύθερο Σπουδαστήριο Καλών Τεχνών (γνωστή αργότερα ως "Σχολή Βακαλό"), ενώ παράλληλα (έως το 1962) διδάσκει ελεύθερο σχέδιο στη "Σχολή Σχεδιαστών του Αθηναϊκού Τεχνολογικού Ομίλου". Το 1958 το ελληνικό τμήμα της Διεθνούς Ενωσης Κριτικών Τέχνης τον εκλέγει μεταξύ Ελλήνων υποψηφίων, για το διεθνές βραβείο του Μουσείου Γκουνγκενχάιμ, όπου και εκτίθεται το έργο του. Ακολουθεί (1962) το Βραβείο Κριτικών για το έργο "Το Ναυπηγείο", ενώ το 1970 ορίζεται εκπρόσωπος της Ελλάδας στην Μπιενάλε Βενετίας. Λόγω των ειδικών πολιτικών συνθηκών αρνείται τη συμμετοχή. Το 1976 ο Π. Τέτσης εκλέγεται καθηγητής στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, στο Γ΄ Εργαστήριο Ζωγραφικής, όπου διδάσκει έως το 1991. Το 1989 η σύγκλητος τον εκλέγει πρύτανη του Ιδρύματος και το 1993 εκλέγεται ακαδημαϊκός. Έχει λάβει μέρος σε διεθνείς εκθέσεις ως εκπρόσωπος της Ελλάδας. Έχει παρουσιάσει έργα του σε 90 ατομικές και σε πάρα πολλές θεματικές - ομαδικές εκθέσεις.

Η Φανή-Μαρία Τσιγκάκου είναι ιστορικός της Τέχνης. Ειδικός τομέας έρευνάς της είναι τα έργα ελληνικής θεματογραφίας των ξένων ζωγράφων-περιηγητών του 16ου έως και του 19ου αιώνα. Οι εργασίες της πάνω στο θέμα αυτό έχουν διακριθεί διεθνώς. Έχει δημοσιεύσει ένα πλήθος σχετικών μελετών, έχει οργανώσει πάνω από πενήντα εκθέσεις στην Ευρώπη και στις Ηνωμένες Πολιτείες και έχει δώσει μια σειρά διαλέξεις σε μουσεία και ιδρύματα στην Ευρώπη και στις Η.Π.Α. Το βιβλίο της "The Rediscovery of Greece", Thames & Hudson, 1981 (στα ελληνικά: "Ανακαλύπτοντας την Ελλάδα"), θεωρήθηκε η πρώτη εμπεριστατωμένη μελέτη γύρω από το θέμα των ζωγράφων-περιηγητών στην Ελλάδα και μεταφράστηκε σε πέντε γλώσσες. Εργάζεται στο Μουσείο Μπενάκη ως Επιμελήτρια του Τμήματος Ζωγραφικής, Χαρακτικών και Σχεδίων.

Ο Άγγελος Ζίας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1958. Στο σπίτι όπου μεγάλωσε υπήρχε κήπος. Με μεγάλη χαρά αφιέρωνε χρόνο για τη φροντίδα του. Παράλληλα, ξεκίνησε να μελετά φιλοσοφία, με στόχο να εναρμονίσει τη γνώση με την καθημερινή πρακτική. Έτσι σήμερα, μεταφέροντας τα νοήματα της φιλοσοφίας στον κήπο, δημιουργεί χώρους πράσινου, με σκοπό να κάνει ευτυχισμένους τους ανθρώπους που θα μείνουν εκεί. Έχει εκδώσει το βιβλίο "Τατόγιο: κήπος και φιλοσοφία" στην Ελλάδα και στη Ρουμανία. Αρθρογραφεί σε περιοδικά και εφημερίδες (Pass to Port, κ.ά.).

Η Ντόρα Ηλιοπούλου-Ρογκάν είναι διδάκτωρ στην Ιστορία της Τέχνης του Πανεπιστημίου των Παρισίων και απόφοιτος του 5ου Τμήματος Μεταπτυχιακών Σπουδών του ιδίου Πανεπιστημίου. Διδάσκει την Ιστορία της Τέχνης και συγχρόνως ασκεί το επάγγελμα του τεχνοκριτικού. Έχει συγγράψει 30 βιβλία τέχνης, πολλές μονογραφίες καλλιτεχνών σε καταλόγους εκθέσεων και τέσσερις συλλογές διηγημάτων. Έχει συνεργασθεί για θέματα τέχνης με πολλά περιοδικά στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και κρατούσε από το 1974 έως το 1990 την στήλη της κριτικής της τέχνης στην εφημερίδα "Καθημερινή". Έχει παρουσιάσει εκπομπές τέχνης στην ελληνική τηλεόραση και στο ραδιόφωνο και υπήρξε κομισάριος της ελληνικής κυβέρνησης σε εκθέσεις στις Η.Π.Α., τη Γαλλία, τη Ρουμανία και την Κύπρο. Έχει οργανώσει πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις καλλιτεχνών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει διδάξει την Ιστορία της Τέχνης στο Αμερικανικό Κολλέγιο της Αγίας Παρασκευής, στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης και στη Δραματική Σχολή του Εθνικού θεάτρου. Από το 1982 μέχρι το 2003 ήταν καλλιτεχνική σύμβουλος της Εθνικής Τράπεζας. Έχει συμμετάσχει με ανακοινώσεις σε πολλά συνέδρια και σε συμπόσια τέχνης στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Το 1985 η γαλλική κυβέρνηση της απένειμε τον τίτλο του Chevalier des Arts et Lettres και το 1994 την προήγαγε σε Officier des Arts et Lettres. Είναι μέλος της ελληνικής και της Διεθνούς Ένωσης Τεχνοκριτών, της Διεθνούς Ομάδας της Unesco "Τέχνη και Περιβάλλον", της Ελληνικής Εταιρείας Αισθητικής, κ.α.

Ο Σωτήρης Σόρογκας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1936. Σπούδασε με κρατική υποτροφία στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθηνών, απ' όπου αποφοίτησε το 1961. Το 1972 έλαβε ετήσια προσωπική χορηγία του Ιδρύματος Φόρντ. Έχει πλήθος ατομικών και ομαδικών εκθέσεων στην Ελλάδα και σε διεθνείς εκδηλώσεις οργανωμένες από το Υπουργείο Πολιτισμού, την Εθνική Πινακοθήκη, την Πινακοθήκη Πιερίδη και ιδιωτικές αίθουσες τέχνης (Τόκιο, Βρυξέλλες, Δουβλίνο, Σάο Πάολο, Νέα Υόρκη, Παρίσι, Ρώμη, Βασιλεία κ.ά.). Δίδαξε σχέδιο και χρώμα τη Σχολή Αρχιτεκτόνων του Ε.Μ. Πολυτεχνείου από το 1964 έως το 2003. Σήμερα είναι ομότιμος καθηγητής. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Συνδέσμου Σύγχρονης Τέχνης, μέλος της "Ομάδας για την Επικοινωνία και την Εκπαίδευση στην Τέχνη" και μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού θεωρίας της τέχνης "Σπείρα". Το 2010 μετείχε στην ίδρυση της "Εταιρείας Μελέτης Ελληνικού Πολιτισμού", καθώς και στην έκδοση του περιοδικού "Ερμής ο Λόγιος", του οποίου είναι και μέλος της Συντακτικής Επιτροπής. Για το ζωγραφικό του έργο έχουν γραφεί μελέτες, άρθρα, κριτικές και τρεις μονογραφίες. Έργα του βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη της Αθήνας, στις Πινακοθήκες Πιερίδη, Βορρέ και Μοσχανδρέου, στο Τελόγλειο Μουσείο του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και στο Μουσείο Γουλανδρή στην Άνδρο. Το 2004 βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών για το σύνολο της καλλιτεχνικής του προσφοράς.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1928, Αρχιτέκτων Ε.Μ.Π. 1952. Επιμελητής Σχολή Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ, 1953-59 Καθηγητής Τμήμα Αρχιτεκτόνων, Πολυτεχνική Σχολή Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (Α.Π.Θ) 1959 - 1996, Ομότιμος Καθηγητής Α.Π.Θ από 1-9-1996. Visiting Fellow Σχολή Αρχιτεκτόνων Πανεπιστήμιο Yale (ΗΠΑ) 1966-67 Κοσμήτορας Πολυτεχνικής Σχολής Α.Π.Θ 1968-1969 (παραιτήθηκε τον Απρίλιο 1969) και 1977-1978. Πρύτανης Α.Π.Θ 1983 - 1988. ΄Εχει διδάξει και έχει δώσει διαλέξεις σε πολλά Πανεπιστήμια της Ευρώπης και των ΗΠΑ ΄Εχει μελετήσει μόνος ή με άλλους αρχιτέκτονες, πολλά δημόσια και ιδιωτικά κτίρια, - όπως η Εθνική Πινακοθήκη (Αθήνα), το Κέντρο Ευρωπαϊκού και Διεθνούς Οικονομικού Δικαίου (Θεσσαλονίκη) , τα Μουσεία Καβάλας, Φιλίππων, Πολυγύρου, το Κλειστό Κολυμβητήριο Πειραιά κ.α.- που έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικά και ξένα περιοδικά και έχουν παρουσιαστεί σε εκθέσεις αρχιτεκτονικής, και έχει πάρει πολλά βραβεία σε αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς. ΄Εχουν κυκλοφορήσει 15 βιβλία του για την αρχιτεκτονική, την τέχνη, την εκπαίδευση και τον πολιτισμό, έχει δημοσιεύσει περισσότερα από 200 άρθρα σε ελληνικά και ξένα περιοδικά και βιβλία και έχουν κυκλοφορήσει αφιερώματα στο έργο του. ΄Εχει οργανώσει και έχει πάρει μέρος με ανακοινώσεις σε πολλά ελληνικά και διεθνή συνέδρια στην Ελλάδα και το εξωτερικό είναι ιδρυτικό μέλος και μέλος σε πολλές ελληνικές και διεθνείς επιστημονικές εταιρείες, είναι ή ήτανε πρόεδρος ή μέλος του Δ.Σ τους κ.τ.λ. Πρόεδρος εκλεγμένος του Πανελλήνιου Συλλόγου Αρχιτεκτόνων (ΣΑΔΑΣ) 1973-1974 και 1974-1975. Γενικός Διευθυντής Ανώτατης Εκπαίδευσης στο Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας το 1974. Πρόεδρος του Δ.Σ του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών (ΕΚΚΕ), 1981-1991. Πρόεδρος της ad hoc Συμβουλευτικής Επιτροπής Πολιτισμού της Ε.Ε. (ΕΟΚ) στις Βρυξέλλες, 1988-1990. Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, Οκτωβ. 1993- Ιούλιος 1994. Πρόεδρος Δ.Σ της "Εγνατία Οδός Α.Ε" από το 1995 (Σεπτ.). Πρόεδρος Δ.Σ. του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης από το 1998. Πρόεδρος Δ.Σ. του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας από το 2001.

Ο Κώστας Ε. Τσιρόπουλος (1930) γεννήθηκε στη Λάρισα. Σπούδασε νομική (Θεσσαλονίκη) και ιστορία της τέχνης στο Παρίσι και τη Βαρκελώνη. Ιδρυτής και διευθυντής της ετήσιας έκδοσης "Χριστιανικό Συμπόσιο" (1966-1971) και του περιοδικού "Ευθύνη" (1961-1966, και από το 1972 ως σήμερα). Συνεργάστηκε επί χρόνια με την ΕΡΤ και την "Καθημερινή" (1962-1967), Γενικός Γραμματέας της Στέγης Καλών Τεχνών και Γραμμάτων (1974-1976), Γενικός Γραμματέας του Εθνικού Θεάτρου (1975-1980), Πρόεδρος του Εθνικού Κέντρου Κινηματογράφου. Έχει τιμηθεί με το βραβείο Φέξη των Δώδεκα (1964), Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου (1966), Α΄ Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος (1979), Βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών (1986), Βραβείο της Εταιρείας Χριστιανικών Γραμμάτων (1989) Α Βραβείο της Εταιρείας Μεταφραστών Λογοτεχνίας (1990), Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας (2007), και έχει ανακηρυχθεί επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Γρανάδας (2004). Το ποιητικό, πεζογραφικό και δοκιμιακό του έργο εκτείνεται σε δεκάδες τόμους. Έχει επίσης μεταφράσει από τα ισπανικά, τα καταλανικά και τα γαλλικά βιβλία και κείμενα των Ορτέγα υ Γκασσέτ, Αντόνιο Ματσάδο, Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, Καμίλο Χοσέ Θέλα, Χουάν Ραμόν Χιμένεθ, Σαλβαδόρ Εσπρίου, Χοσέ Μπεργαμίν, Ντρυόν, Ζενεβουά, Αρανγκούρεν κ.ά. Βιβλία και κείμενά του έχουν μεταφραστεί στις κυριότερες ευρωπαϊκές γλώσσες.

Ο ΣΑΒΒΑΣ ΚΟΝΤΑΡΑΤΟΣ γεννήθηκε στην Αθήνα το 1933. Σπούδασε στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ. Αργότερα, με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης, παρακολούθησε στη Γαλλία κύκλο μεταπτυχιακών μαθημάτων για σύγχρονες μεθόδους κατασκευής. Το 1983 η Πολυτεχνική Σχολή του ΑΠΘ έκαμε δεκτή τη διατριβή του και τον αναγόρευσε διδάκτορα με «άριστα παμψηφεί». Έχει εργαστεί στην Υπηρεσία Οικισμού του Υπουργείου Δημοσίων Έργων (1956-1961), κυρίως για την ανοικοδόμηση της Σαντορίνης, και στο Γραφείο Δοξιάδη (1961-1971), όπου διετέλεσε προϊστάμενος κλάδου κτιριακών μελετών. Το 1972 ίδρυσε, με δύο συναδέλφους του, την Εταιρεία Μελετών Περιβάλλοντος ΕΠΕ, η οποία μέχρι το 1990 ανέπτυξε σημαντική μελετητική δραστηριότητα στην Ελλάδα και σε χώρες της Μέσης Ανατολής. Το 1987 εξελέγη καθηγητής Θεωρίας του Χώρου και Ιστορίας της Αρχιτεκτονικής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και δίδαξε μέχρι το 2001, οπότε του απονεμήθηκε ο τίτλος του ομότιμου καθηγητή. Έχει επίσης διδάξει σε μεταπτυχιακά προγράμματα σπουδών του Πανεπιστημίου Κρήτης (1992-1995) και του ΕΜΠ (1997-2006). Στις δημοσιεύσεις του περιλαμβάνονται η διδακτορική διατριβή του Η εμπειρία του αρχιτεκτονημένου χώρου και το σωματικό σχήμα (Καστανιώτης, Αθήνα, 1983), οι συλλογές άρθρων και ομιλιών του Αρχιτεκτονική και παράδοση (Καστανιώτης, Αθήνα, 1986) και Δοκίμια αρχιτεκτονικής (Libro, Αθήνα, 2009), καθώς και πολυάριθμα άρθρα σε ελληνικά και ξένα περιοδικά και συλλογικές εκδόσεις.

Ο ομότιμος καθηγητής του Αρχιτεκτονικού Τμήματος της Πολυτεχνικής Σχολής του Α.Π.Θ. Νικόλαος Μουτσόπουλος του Κωνσταντίνου, γεννήθηκε το 1927 στην Αθήνα. Σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο και μετεκπαιδεύτηκε στη Γαλλία. Διδακτορικό δίπλωμα έλαβε από την Αρχιτεκτονική Σχολή του Ε.Μ.Π. Είναι διπλωματούχος της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ., όπου και δίδαξε κατ' ανάθεση το μάθημα της Χριστιανικής Αρχαιολογίας και Τέχνης. Το 1958 εκλέγεται τακτικός καθηγητής στην Έδρα της Αρχιτεκτονικής Μορφολογίας στο Αρχιτεκτονικό Τμήμα της Πολυτεχνικής Σχολής του Α.Π.Θ. Έχει ασχοληθεί με τη βυζαντινή και μεταβυζαντινή εκκλησιαστική αρχιτεκτονική και τη μελέτη της βυζαντινής και της παραδοσιακής κατοικίας και τέχνης. Έχει γράψει σχετικές μελέτες και έχει διοργανώσει και μετάσχει σε πολλά διεθνή και τοπικά επιστημονικά συνέδρια. Έχει διενεργήσει ανασκαφές σε διάφορα σημεία της Ελλάδας. Ασχολείται με τη μελέτη και την καταγραφή των οχυρών οικισμών και κάστρων του βορειοελλαδικού χώρου και με θέματα συγκριτικής μορφολογίας. Έχει εκπονήσει την αρχιτεκτονική μελέτη του Πατριαρχικού Ιδρύματος Πατερικών Μελετών στην Ιερά Μονή Βλατάδων στη Θεσσαλονίκη και του καθολικού και του Συνοδικού του Ιερού Ησυχαστηρίου του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στη Σουρωτή. Διετέλεσε πρόεδρος σε διεθνή και εθνικά επιστημονικά συμβούλια. Έχει εργασθεί ως υπεύθυνος στην αναστήλωση του Παναγίου Τάφου. Είναι αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, της Academia Pontaniana της Νεαπόλεως και της Ακαδημίας Επιστημών της Βουλγαρίας, καθώς και επίτιμος Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Σόφιας.

Η Ειρήνη Οράτη είναι ιστορικός τέχνης, υπεύθυνη της συλλογής της τράπεζας Alpha Bank.