*Αποστολή σε 2-4 εργάσιμες μέρες
Οικονομικά εγκλήματα στην Κύπρο
Μια πολυθεματική προσέγγιση
Επιμέλεια: · Μαρία Κραμβία - Καπαρδή
Μαρία Κραμβία - Καπαρδή
H Μαρία Κραμβιά-Καπαρδή είναι κάτοχος Β. Ec. (LaTrobe Univ.), M.Bus. (R.M.IT), Ph.D (Edith Cowan University) και Chartered Accountant (ACA). Eίναι αναπληρώτρια καθηγήτρια Λογιστικής στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Κύπρου και πρόεδρος του οργανισμού Διαφάνεια Κύπρου και της επιτροπής Οικονομικά Εγκλήματα και Δικανική Λογιστική του Συνδέσμου Εγκεκριμένων Λογιστών Κύπρου (ΣΕΛΚ). Έχει δημοσιεύσει τρία βιβλία, δύο από τα οποία αναφέρονται στα οικονομικά εγκλήματα και την ανίχνευσή τους, καθώς και αριθμό άρθρων σε διεθνή και επιστημονικά περιοδικά του κλάδου της.
Ανδρέας Καπαρδής
Ο Ανδρέας Καπαρδής γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κύπρο. Σπούδασε αγγλική φιλολογία, ψυχολογία και εγκληματολογία, και απέκτησε το διδακτορικό του στην εγκληματολογία από το Πανεπιστήμιο του Cambridge. Δίδαξε (ως λέκτορας και επίκουρος καθηγητής) στη Σχολή Δικαίου και Νομικών Σπουδών του Πανεπιστημίου La Trobe (Μελβούρνη) έως το 1996 και από το 1997 διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Κύπρου αρχικά ως αναπληρωτής καθηγητής Κοινωνικής και Πολιτικής Επιστήμης και αργότερα (2000) ως τακτικός καθηγητής. Έχει επίσης διδάξει ως επισκέπτης καθηγητής στο Ινστιτούτου Εγκληματολογίας του Πανεπιστημίου του Cambridge και είναι εκλεγμένο ισόβιο μέλος του Clare Hall του ίδιου Πανεπιστημίου. Αποφοίτησε ως ανώτερος ανακριτής από τη Σχολή Αστυνομικών Ανακριτών της Αστυνομίας της Μελβούρνης και διετέλεσε διευθυντής των Κεντρικών Φυλακών Κύπρου. Εκτός πανεπιστημιακής κοινότητας, υπήρξε μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του Συμβουλίου Εκληματικότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας και εκλεγμένο μέλος του επταμελούς Επιστημονικού Εγκληματολογικού Συμβουλίου της Ευρώπης στο Στρασβούργο. Έχει πολλές διεθνείς επιστημονικές δημοσιεύσεις σε σχετικά με το αντικείμενό του θέματα.
Νέστωρ Ε. Κουράκης
Ο Νέστωρ Ε. Κουράκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1947. Έγγαμος με την αρχιτέκτονα-μηχανικό Ευρυδίκη Κουράκη. Έχουν τρία παιδιά. Σπουδές: Πτυχίο (με άριστα) Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1971), Πτυχίο Τμήματος Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1973), Διδακτορικό Δίπλωμα (με άριστα) στο Ποινικό Δίκαιο (Πανεπιστήμιο Φράιμπουργκ Γερμανίας 1977), Δίπλωμα Ανωτέρων Σπουδών (DEA) Εγκληματολογίας Πανεπιστημίου Παρισίων ΙΙ (1977), Δίπλωμα Ινστιτούτου Εγκληματολογίας Παρισίων (1979) (με υποτροφίες, αντίστοιχα, της Γερμανικής Υπηρεσίας Ακαδημαϊκών Ανταλλαγών D.A.A.D. και της Γαλλικής Κυβέρνησης). Υπηρετεί στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών από το 1981. Το 1984 έγινε ομόφωνα Υφηγητής Εγκληματολογίας και Σωφρονιστικής και από το 1993 είναι Καθηγητής α΄ βαθμίδας στον Τομέα Ποινικών Επιστημών της Νομικής Σχολής Αθηνών. Πέρα από τα καθαρώς εγκληματολογικά μαθήματα, διδάσκει επίσης από ετών δίκαιο οικονομικής εγκληματικότητας, αντεγκληματική πολιτική και έμφυλη εγκληματικότητα, θέτοντας με τη διδασκαλία του αυτή και τα συναφή δημοσιεύματά του τα θεμέλια για την ανάπτυξη των τριών αυτών κλάδων και στη χώρα μας. Δικηγόρος Αθηνών από το 1973. Υπήρξε επιστημονικός συνεργάτης στη Διακομματική Επιτροπή της Βουλής για το Σωφρονιστικό Σύστημα (1994), και Πρόεδρος της Επιτροπής που εξασφάλισε τα αναγκαία κονδύλια και προχώρησε στην ανέγερση υπερσύγχρονης εκτυπωτικής και βιβλιοδετικής μονάδας στη Φυλακή Κορυδαλλού (1992-1993). Είναι μέλος από ετών του Δ.Σ. της Ελληνικής Εταιρείας Εγκληματολογίας. Έχει επίσης διατελέσει μέλος Δ.Σ. του Κεντρικού Επιστημονικού Συμβουλίου Φυλακών, της Ελληνικής Εταιρείας Ποινικού Δικαίου, του Οργανισμού κατά των Ναρκωτικών (Ο.ΚΑ.ΝΑ.), της Ένωσης Σφακιανών και του Συλλόγου Αποφοίτων του Κολλεγίου Αθηνών. Είναι, ακόμη, μέλος πολλών ελληνικών και ξένων επιστημονικών συλλόγων και εταιρειών, όπως της Εταιρείας Δικαστικών Μελετών. Έχει διατελέσει επιστημονικός υπεύθυνος της έρευνας για τη «βία στα ελληνικά γήπεδα» (1986-1988), της οποίας τα πορίσματα παρουσιάσθηκαν σε έκθεση με τον τίτλο «Report on the incidence and violence at Greek sports stadiums» προς την 13η άτυπη διάσκεψη των Υπουργών Αθλητισμού των χωρών-μελών του Συμβουλίου της Ευρώπης. Έχει επίσης οργανώσει και διευθύνει επιστημονικές έρευνες για τις φυλακές ανηλίκων (1993-1994), για τις γυναικείες φυλακές (1994-1996), καθώς και μία επαναληπτική έρευνα (follow-up) για πρώην ανηλίκους κρατουμένους (1999-2002), ήδη, δε ολοκληρώθηκαν υπό την επιστημονική του ευθύνη μία έρευνα για τις συμμορίες ανηλίκων στην Ελλάδα (2002-2004) και μία για το πρόβλημα της ευθανασίας (2005-2007). Συμμετέσχε, ως εκπρόσωπος της Ελλάδος, σε συνδιασκέψεις του Συμβουλίου της Ευρώπης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης για θέματα εγκληματολογίας, φυλακών, διαφθοράς, παραβατικών ανηλίκων και αντεγκληματικής πολιτικής. Επίσης έχει λάβει μέρος ως εθνικός εισηγητής σε συνέδρια της Διεθνούς Εταιρείας Ποινικού Δικαίου και του Διεθνούς Συνεδρίου Συγκριτικού Δικαίου. Διετέλεσε μέλος των Επιτροπών που κατήρτισαν τον ισχύοντα Σωφρονιστικό Κώδικα (ν. 2776/1999), τον αναθεωρημένο νόμο περί Ναρκωτικών (ν. 2161/1993), τον αναθεωρημένο Αθλητικό Νόμο (ν. 3057/2002), καθώς και τον Νόμο για την Αναθεώρηση του Δικαίου των Ανηλίκων (ν. 3189/2003). Εξελέγη Επισκέπτης Καθηγητής (Visiting Fellow) στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, όπου εργάσθηκε ερευνητικά και συνδιοργάνωσε σεμινάριο αντεγκληματικής πολιτικής μαζί με τον εκεί Καθηγητή Roger Hood, ενώ έχει προσκληθεί κατ’ επανάληψη από το Πανεπιστήμιο Κύπρου για διαλέξεις και συμμετοχή σε συνέδρια. Μέλος της Επιτροπής Έκδοσης του νομικού περιοδικού «Ποινικός Λόγος» (από το 2001) και του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης (από το 2004). Επίσης είναι συνδιευθυντής της δίγλωσσης επιστ. σειράς «Μελέτες Ευρωπαϊκής Νομικής Επιστήμης/ Εuropean Studies in Law» (εκδ. Α.Ν. Σάκκουλα, από το 1999) και Διευθυντής του Εργαστηρίου Ποινικών και Εγκληματολογικών Ερευνών της Νομικής Σχολής Παν/μίου Αθηνών (από το 2001). Έχει τιμηθεί από την Ακαδημία Αθηνών με το βραβείο «Άγιδος Ταμπακοπούλου» (1974) για την εργασία του «Περί Καταχρήσεως Δικαιώματος» και από την Ένωση Ελλήνων Ποινικολόγων με το βραβείο «Κ. Τσιριμώκου» (1985) για τη συμβολή του «στην προσπάθεια για την εξύψωση του ποινικού Βήματος».
Υπεύθυνος Σειράς: ·Νικόλαος Κ. Ανδρουλάκης
Νικόλαος Κ. Ανδρουλάκης
Γεώργιος - Αλέξανδρος Μαγκάκης
O Γεώργιος - Αλέξανδρος Μαγκάκης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 25 Ιουνίου 1922 και πέθανε στις 5 Σεπτεμβρίου 2011. Ήταν γιος του βουλευτή Κυκλάδων Αντώνη Μαγκάκη και σύζυγος της Αγγελικής, κόρης του πρώην πρωθυπουργού Στυλιανού Γονατά. Φοίτησε στη Νομική Σχολή Αθηνών την περίοδο 1940-46. Στη συνέχεια υπηρέτησε στο Πολεμικό Ναυτικό μέχρι το 1950 και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο πανεπιστήμιο του Μονάχου, όπου το 1953, αναγορεύθηκε διδάκτωρ του Ποινικού Δικαίου. Το 1955, έγινε υφηγητής του Ποινικού Δικαίου στην Αθήνα και τέσσερα χρόνια αργότερα εντεταλμένος. Παράλληλα, με την πανεπιστημιακή καριέρα άσκησε το δικηγορικό επάγγελμα σε ποινικές δίκες ιδιαίτερα την περίοδο του "Ανένδοτου Αγώνα" όταν υπερασπίστηκε φοιτητές, εργάτες και άλλους πολιτικά διωκόμενους. Το διάστημα 1962-1963, δίδαξε στο πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ της Γερμανίας ως επισκέπτης καθηγητής, ενώ το 1968, εξελέγη παμψηφεί έκτακτος καθηγητής του Ποινικού Δικαίου στη Νομική Σχολή Αθηνών, όμως η δικτατορία όχι μόνον δεν ενέκρινε τον διορισμό του αλλά τον Φεβρουάριο του 1969 τον απομάκρυνε οριστικά και από τη θέση του υφηγητή. Οι παραδόσεις του στη Νομική Σχολή κατά τη διάρκεια της δικτατορίας των συνταγματαρχών και ιδιαίτερα η αποχαιρετιστήρια παράδοσή του, η οποία αποτέλεσε δημόσια αντιδικτατορική εκδήλωση τον οδήγησαν για πρώτη φορά στην Ασφάλεια της οδού Μπουμπουλίνας. Λίγους μήνες αργότερα, τον Ιούλιο του 1969, συνελήφθη για αντιδικτατορική δράση. Έμεινε περίπου πέντε μήνες σε απομόνωση και υπέστη βασανισμούς, ενώ τον Απρίλιο του 1970, καταδικάστηκε από το έκτακτο στρατοδικείο της Αθήνας στη δίκη της "Δημοκρατικής Άμυνας" σε κάθειρξη 18 ετών. Φυλακίστηκε για τρία περίπου χρόνια σε διάφορες φυλακές (Αβέρωφ, Επταπύργιο, Κορυδαλλός, Τρίκαλα) όπου έγραψε αντιστασιακά κείμενα καταγγέλλοντας το καθεστώς της δικτατορίας. Ένα από τα κείμενα αυτά, το "Γράμμα από τη φυλακή" δημοσιεύτηκε εκτενώς από τα μέσα ενημέρωσης του εξωτερικού και ένα άλλο με τίτλο "Η Ελλάδα μου" συμπεριλήφθηκε στην αντιστασιακή έκδοση "Νέα Κείμενα", που κυκλοφόρησε στην Αθήνα το 1971. Το 1972, ενώ ήταν έγκλειστος στις φυλακές το πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης τον εξέλεξε τακτικό καθηγητή του Ποινικού Δικαίου και της Φιλοσοφίας του Δικαίου. Τον Απρίλιο του ίδιου χρόνου, αποφυλακίστηκε για λόγους υγείας και διέφυγε στη Χαϊδελβέργη, όπου δίδασκε Ποινικό Δίκαιο και ταυτόχρονα συνέχιζε τον αντιδικτατορικό αγώνα. Το 1974, επέστρεψε στην Ελλάδα μετά την πτώση της δικτατορίας, μετείχε στην κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας, πρώτη μεταπολιτευτική κυβέρνηση, ως υπουργός Δημοσίων Έργων και ξανάρχισε την εργασία του στο πανεπιστήμιο. Την ίδια χρονιά, εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Β' Αθήνας με το ψηφοδέλτιο της Ένωσης Κέντρου - Νέες Δυνάμεις. Το Σεπτέμβριο του 1976, συμμετείχε στην ίδρυση της "Σοσιαλιστικής Πρωτοβουλίας", ενώ το 1978, με εισήγησή του η "Σοσιαλιστική Πρωτοβουλία"τερμάτισε τη δράση της και συσπειρώθηκε με τις δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ. Το 1980, εντάχθηκε στο ΠΑΣΟΚ και το 1981 ανέλαβε διοικητής της Εθνικής Τράπεζας, θέση στην οποία παρέμεινε για ένα χρόνο, έως το 1982 οπότε ανέλαβε υπουργός Δικαιοσύνης. Στις 13 Μαρτίου 1989, απείχε από την ψηφοφορία της πρότασης δυσπιστίας που είχε υποβάλει η ΝΔ κατά της κυβέρνησης με αποτέλεσμα, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ανδρέας Παπανδρέου και τα μέλη του Εκτελεστικού Γραφείου να εισηγηθούν τη διαγραφή του, η οποία επικυρώθηκε την επομένη ημέρα από το Πειθαρχικό Συμβούλιο. Στις 5 Οκτωβρίου 1989, επανεντάχθηκε στο ΠΑΣΟΚ, συμμετέχοντας στη σύνθεση του νέου οργάνου που συγκροτήθηκε με τίτλο Πολιτικό Συμβούλιο, για τη δημοκρατική συμπαράταξη ενόψει των εκλογών του Νοεμβρίου. Το 1990, ίδρυσε μαζί με άλλους νομικούς την οργάνωση "Δημοκρατική Ευθύνη Νομικών" για την προστασία των ατομικών ελευθεριών και των δημοκρατικών θεσμών και εξελέγη πρόεδρός της. Στις 24 Σεπτεμβρίου 1990, στο 2ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, εξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος. Στις 5 Απριλίου 1992, εξελέγη βουλευτής στη Β' εκλογική περιφέρεια Αθηνών, καταλαμβάνοντας την έδρα η οποία είχε εκκενωθεί μετά την έκπτωση του Δ. Τσοβόλα από το βουλευτικό αξίωμα. Στις 17 Απριλίου 1994, στο 3ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, επανεξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος. Υπήρξε αντιπρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου για τη διεκδίκηση των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα, ενώ το 1996, ανέλαβε πρόεδρος της "Ενωμένης Εθνικής Αντίστασης", που είχε ιδρυθεί το 1974, από όλες τις αντιστασιακές οργανώσεις.
Λεωνίδας Γ. Κοτσαλής
Ο Λεωνίδας Κοτσαλής γεννήθηκε στην Αθήνα το 1947. Σπούδασε στη Νομική Σχολή Αθηνών και ανακηρύχθηκε διδάκτορας του Πανεπιστημίου Τύμπιγκεν της Γερμανίας το 1975. Το 1980 εξελέγη Eπιμελητής β΄ έδρας Ποινικού Δικαίου, το 1982 Λέκτορας, το 1985 υφηγητής, το 1986 Eπίκουρος Kαθηγητής, το 1993 Aναπληρωτής Kαθηγητής και από το 2001 είναι Καθηγητής του Ποινικού Δικαίου.
Έκδοση: 2001 από "Σάκκουλας Αντ. Ν."
Σελ.:353 (21χ14), Μαλακό εξώφυλλο, ISBN: 960-15-0457-5
Θέμα: "Ποινικό δίκαιο"
Μη διαθέσιμη