Βασίλης Ζιώγας (1935-2001). Ο Βασίλης Ζιώγας γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Στα γράμματα πρωτοεμφανίστηκε ως ποιητής με τη συλλογή "21 σπουδές για μικρό στίχο", αποκήρυξε όμως τα ποιήματά του και αφοσιώθηκε στη θεατρική γραφή. Το πρώτο του θεατρικό έργο ήταν "Το προξενιό της Αντιγόνης", που παραστάθηκε για πρώτη φορά από το θίασο Δωδέκατη Αυλαία και στη συνέχεια από θιάσους της Ελβετίας και της Αυστρίας και από το ελληνικό Εθνικό Θέατρο. Τα μονόπρακτα έργα του "Οι μπριζόλες" και "Η σταφίδα ή το ψυχοπαίδι" ανέβηκαν στη Βιέννη (1962) και το "Εστιατόριο Humanismus" από το Πειραματικό Θέατρο σε μετάφραση Otto Steininger (1964). Σε μουσική Αργύρη Κουνάδη ανέβηκε στις όπερες της Βόννης και του Βερολίνου το μονόπρακτό του "Το λαστιχένιο φέρετρο". Επιτυχία σημειώσε η παράσταση του έργου του "Χρωματιστές γυναίκες" από το Θέατρο του Πειραιά (1984), πολλά έργα του παραμένουν άπαιχτα, ενώ "Το μπουκάλι", από τις κορυφαίες στιγμές της δραματουργίας του Ζιώγα ανέβηκε μόνο από ερασιτεχνικό θίασο και σκηνοθεσία του συγγραφέα το 1979. Το 1977 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημα "Ζιζή". Ο Βασίλης Ζιώγας ανήκει στους σημαντικότερους νεοέλληνες θεατρικούς συγγραφείς. Η γραφή του συνδυάζει την ποιητική διάσταση με το πικρό χιούμορ και τον κυνισμό και χωρίς να μπορεί να αναχθεί σε συγκεκριμένα λογοτεχνικά πρότυπα, ελληνικά ή ευρωπαϊκά, συνδυάζει δημιουργικές επιρροές από τον υπερρεαλισμό, την ψυχανάλυση, το αρχαίο δράμα και την ελληνική λαϊκή παράδοση. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Βασίλη Ζιώγα βλ. Γεωργουσόπουλος Κώστας, "Ζιώγας Βασίλης", Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό, τ. 4. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1985. (Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.)