Ο κινηματογράφος εμφανίζεται την ίδια εποχή με την ανάπτυξη του σύγχρονου πολιτισμού της κατανάλωσης -όπου η οικονομική οργάνωση εστιάζει στις καταναλωτικές αγορές παρά στις περιοχές της παραγωγής- και, κυρίως, την ίδια εποχή που γεννιέται η σύγχρονη διαφήμιση. Η σταδιακή βελτίωση των εισοδημάτων, η ανάπτυξη του ελεύθερου χρόνου και η μεταβολή των προτιμήσεων των καταναλωτών καθιστούν τον κινηματογράφο σήμερα μια από τις σημαντικότερες βιομηχανίες του τομέα της ψυχολογίας.
Παρόλο, όμως, που από την απαρχή του κινηματογράφου πολλοί διανοούμενοι και ερευνητές αφιέρωσαν τον χρόνο τους στην σε βάθος ανάλυση και κατανόηση του μέσου από διάφορες οπτικές γωνίες, έκπληξη παρουσιάζει το γεγονός ότι σπανίζουν οι οικονομικές μελέτες και ιδιαίτερα αυτές που έχουν σαν αντικείμενο τον τελικό αποδέκτη του κινηματογράφου, το κοινό, τους ανθρώπους που αποφασίζουν να κατανείμουν ένα μέρος του εισοδήματός τους για την αγορά και κατανάλωση του τελικού προϊόντος, της κινηματογραφικής ταινίας μεγάλου μήκους με υπόθεση.
Η ανάγκη ανάλυσης της κινηματογραφικής βιομηχανίας και ειδικότερα της διαχρονικής εξέλιξης της κατανάλωσης των κινηματογραφικών ταινιών γίνεται ιδιαίτερα επιτακτική στην Ελλάδα, σήμερα, όπου η ελληνική βιβλιογραφία σε σχέση με τον κινηματογράφο είναι σχεδόν ανύπαρκτη, ενώ οι λίγες μελέτες που υπάρχουν επικεντρώνονται στην ιστορική, αισθητική και κοινωνιολογική αξία του μέσου, αγνοώντας μία από τις πιο ουσιαστικές διαστάσεις, την οικονομική.
Η παρούσα μελέτη επιτυγχάνει, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, να συγκεντρώσει και να παρουσιάσει όλους εκείνους τους ποσοτικούς και ποιοτικούς παράγοντες που επιδρούν στην κατανάλωση του κινηματογράφου, να αναλύσει τη διαχρονική εξέλιξη της εγχώριας κινηματογραφικής κατανάλωσης και να την συγκρίνει με τις διεθνείς τάσεις και πρακτικές, προσδιορίζοντας με αυτό τον τρόπο τη δυναμική της και την προοπτική μακροπρόθεσμης ανάπτυξής της.