Ο Βασίλης Κρεμμυδάς γεννήθηκε το 1935 στη Μεσσήνη Μεσσηνίας· εκεί τελείωσε το γυμνάσιο. Το 1959 έλαβε πτυχίο Ιστορίας και αρχαιολογίας από το Πανεπιστήμιο Αθηνών. Από το 1964 έως το 1967 έκανε μεταπτυχιακές σπουδές οικονομικής και κοινωνικής ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Lyon και στην τότε Ecole Pratique des Hautes Etudes, στο Παρίσι. Ανακηρύχθηκε διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης το 1972 με τη διατριβή "Το εμπόριο της Πελοποννήσου στον 18ο αιώνα". Το 1981 εκλέχτηκε υφηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών με το βιβλίο "Συγκυρία και εμπόριο στην προεπαναστατική Πελοπόννησο, 1793-1821". Το 1965-1967 διατέλεσε λέκτωρ των νέων ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Lyon. Επί 17 χρόνια εργάστηκε στην ιδιωτική εκπαίδευση (Λύκειο Ζηρίδη και Σχολή Μωραΐτη) και το 1979-1982 δίδαξε ως ειδικός επιστήμων στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Το 1982 εκλέχτηκε τακτικός καθηγητής στο ίδιο Πανεπιστήμιο και το 1987 καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έχει προσκληθεί (professeur invite) δύο φορές σε πανεπιστήμια του Παρισιού. Είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, μέλος της Επιτροπής Τέχνης και Πολιτισμού της Βουλής και διευθυντής της αυτοτελούς δημόσιας υπηρεσίας "Αρχεία Πρωθυπουργού, Υπουργών, Υφυπουργών και της Γενικής Γραμματείας της Κυβέρνησης". Τα ιδιαίτερα επιστημονικά ενδιαφέροντά του είναι προσανατολισμένα στις οικονομικές και κοινωνικές πραγματικότητες του τέλους της Τουρκοκρατίας και του ελληνικού 19ου αιώνα και σε ζητήματα της Επανάστασης του 1821 και των πρώτων δεκαετιών του βίου του ελληνικού κράτους.

Η Χρύσα Μαλτέζου είναι ιστορικός, διευθύντρια του Ελληνικού Ινστιτούτου Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών της Βενετίας από το 1998. Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια το 1941. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στο Πανεπιστήμιο Μεσογειακών Σπουδών της Αιξ-Αν-Προβάνς στη Γαλλία. Συνέχισε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στο Ελληνικό Ινστιτούτο Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών Βενετίας και στο Πανεπιστήμιο της Πάδοβας. Καθηγήτρια Μεσαιωνικής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης (1982-1994), καθηγήτρια Ιστορίας και Πολιτισμού στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών από το 1995. Είναι μέλος πολλών επιστημονικών εταιρειών και συλλόγων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

O Νικόλαος Μ. Παναγιωτάκης, (1935-1997) γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης. Σπούδασε φιλολογία στα Πανεπιστήμια Αθηνών και Λονδίνου. Υφηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1966), επισκέπτης καθηγητής στο Παν/μιο του Τέξας (1968), ερευνητής του Κέντρου Βυζαντινών Σπουδών του Dumbarton Oaks (1969-1970), και καθηγητής Βυζαντινής Φιλολογίας του Παν/μίου Ιωαννίνων (1971-1988) και του Παν/μίου Κρήτης (1988-1997). Διετέλεσε αντιπρόεδρος και μέλος της Διοικούσας Επιτροπής του Παν/μίου Κρήτης (1974-1986) και διευθυντής του Ελληνικού Ινστιτούτου Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών της Βενετίας (1989-1997). Πήρε μέρος σε πολλά διεθνή επιστημονικά συνέδρια και έγραψε πλήθος μελετών για το βυζαντινό και μεταβυζαντινό ελληνισμό και για τον πολιτισμό της Κρήτης κατά την περίοδο της βενετοκρατίας. Οι σημαντικότερες είναι: Θεοδόσιος ο Διάκονος και το ποίημα αυτού "Άλωσις της Κρήτης", Ηράκλειο 1960, Λέων ο Διάκονος.Α. Τα βιογραφικά. Β. Χειρόγραφα και εκδόσεις, Αθήνα, 1965, Η κρητική περίοδος της ζωής του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου, Ρέθυμνο 1986, Ο ποιητής του "Ερωτόκριτου" και άλλα βενετοκρητικά ποιήματα, Ηράκλειο 1989, Φραγκίσκος Λεονταρίτης, κρητικός μουσικοσυνθέτης του δέκατου έκτου αιώνα. Μαρτυρίες για τη ζωή και το έργο του Βενετία 1990 κ.ά. Μετά τον αδόκητο θάνατό του κυκλοφόρησαν: Κρητικό Θέατρο. Μελέτες, Στιγμή, Αθήνα 1998 ,Τα νεανικά χρόνια του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου ΠΕΚ, Ηράκλειο 1999. Φίλοι , συνεργάτες και μαθητές του αφιέρωσαν στη μνήμη του τον τόμο: Ενθύμησις Νικολάου Μ. Παναγιωτάκη, ΠΕΚ/ Βικελαία Δημοτική Βιβλιοθήκη Ηρακλείου, Ηράκλειο, 2000.