Η Φρανσουάζ Κασέν είναι διευθύντρια του Μουσείου Ντ' Ορσέ και γενικός επιθεωρητής των Εθνικών Μουσείων της Γαλλίας. Έχει οργανώσει πολλές εκθέσεις όπως: "Πωλ Κλέε" και ο "Ο ιταλικός φουτουρισμός", Εθνικό Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης, Παρίσι (1969-1970 και 1973), "Μανέ" (Γκραν Παλέ, Παρίσι και Μητροπολιτικό Μουσείο Νέας Υόρκης, 1983), "Γκωγκέν" (Εθνική Πινακοθήκη, Ουάσιγκτον, Ινστιτούτο Τέχνης, Σικάγο και Γκραν Παλέ, Παρίσι 1988-1989). Μερικά από τα σημαντικότερα βιβλία της: Πωλ Σινιάκ, Παρίσι, Βιβλιοθήκη Τεχνών, 1972, Ντεγκά, γκραβούρες και μονοτυπίες, Παρίσι, Γραφιστικές Τέχνες και Επαγγέλματα 1973, Μανέ, κατάλογος εκθέσεως 1983, Γκωγκέν, Βιβλίο Τσέπης-Τέχνη 1968 (επανεκδοθέν το 1989, συλλογή Πλουριέλ, Ασέτ) Γκωγκέν, κατάλογος εκθέσεως (1988-1989), Γκωγκέν, Φλαμμαριόν, 1988.

Ο Θωμάς Γκόρπας (1935-2003) γεννήθηκε στο Μεσολόγγι. Από το 1954 έζησε στην Αθήνα, από το 1975 έως το 1980 στο Παρίσι, και από το 1990 μοίραζε τον καιρό του ανάμεσα στην Αθήνα και την Αίγινα. Έκανε μια ντουζίνα επαγγέλματα: εργάτης, λογιστής, παλαιοβιβλιοπώλης, βιβλιοπώλης, επιμελητής εκδόσεων, εκδότης (εκδόσεις "Πανόραμα" και εκδόσεις "Έξοδος"), μεταφραστής, κ.α., πριν και μετά τη λεγόμενη δημοσιογραφία (συντάκτης στον ημερήσιο Τύπο: "Ανεξάρτητος Τύπος", "Μεσημβρινή", "Εξπρές", "Νέα Πολιτεία"). Ακόμα υπήρξε συντάκτης ή αρχισυντάκτης στα περιοδικά "Ρουμελιώτικο Ημερολόγιο", "Ρουμελιώτικη Βίγλα", "Ο Λογοτέχνης", "Η Τέχνη στην Αθήνα", "Η Καλλιτεχνική", "Πολιτικά Θέματα", "Μουσικά Θέματα". Έγραψε για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση και δίδαξε σε θεατρική σχολή ιστορία λογοτεχνίας και αγωγή του λόγου. Στη δεκαετία του 1950 σύχναζε στο Πρακτορείο Πνευματικής Συνεργασίας, στη Στοά Μαυρίδη, στο Πατάρι του Λουμίδη και στο Βυζάντιον. Από το 1955 έως το 1967 συμμετείχε σε ομάδες που πρωτοστάτησαν για μια πρωτοπορία στο θέατρο, στον κινηματογράφο, στα εικαστικά, και για την υπεράσπιση του λαϊκού τραγουδιού. Από τους πρώτους που μίλησαν και έγραψαν για τον Καραγκιόζη και το ρεμπέτικο. Το 1979 εκπροσώπησε την Ελλάδα στο Πρώτο Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης Μπιτ στην Όστια της Ρώμης. Πέθανε στην Αθήνα το 2003.

O Mάριος Bερέττας γεννήθηκε στην Aθήνα. Σπούδασε σκηνοθεσία και ανέβασε κατά καιρούς θεατρικές παραστάσεις για παιδιά σε σχολειά και πνευματικά ιδρύματα. Έχει ταξιδέψει πολύ και μιλά έξι γλώσσες. Πριν κατασταλάξει ως "άνθρωπος του βιβλίου" έκανε πολλές δουλειές, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Με τον τρόπο αυτό ταξίδεψε σε όλη την Ευρώπη, Μέση Ανατολή, Καναδά, Άπω Ανατολή κ.ά. Έχει διασχίσει πολλές φορές την Ευρώπη, την Ινδία αλλά και άλλες χώρες με μοτοσυκλέτα. Από το 1975 κι έπειτα ασχολείται κατά κύριο λόγο με τον κόσμο του βιβλίου, ως συγγραφέας, μεταφραστής, επιμελητής εκδόσεων και εκδότης. Έχει γράψει δεκάδες δημοφιλή βιβλία, έχει μεταφράσει περίπου εκατόν πενήντα βιβλία από τα αγγλικά και τα γαλλικά, έχει επιμεληθεί την έκδοση άλλων πενήντα βιβλίων διαφόρων εκδοτών, κι έχει εκδόσει ακόμη εκατόν πενήντα βιβλία από τον δικό του εκδοτικό οίκο. Eκατοντάδες επίσης είναι τα άρθρα του σε διάφορα περιοδικά και εφημερίδες καθώς και τα ραδιοφωνικά πολιτιστικά του σχόλια.

Ο Eugene Henri Paul Gauguin (Παρίσι, 7 Ιουνίου 1848 - Νήσοι Μαρκησίες, 9 Μαΐου 1903) ήταν σημαντικός γάλλος ζωγράφος, εκπρόσωπος του ρεύματος του μετα-ιμπρεσιονισμού και έντονα πειραματικός καλλιτέχνης που επηρέασε τα ρεύματα της μοντέρνας τέχνης. Θεωρείται σήμερα ένας από τους μείζονες ζωγράφους όλων των εποχών. Ο Γκωγκέν, με καταγωγή από ισπανούς αποίκους στη Λατινική Αμερική, γεννήθηκε στο Παρίσι αλλά πέρασε τα παιδικά του χρόνια στη Λίμα. Σπούδασε στην Ορλεάνη της Γαλλίας και αμέσως μετά ταξίδεψε ανά τον κόσμο με εμπορικά πλοία και αργότερα με το Γαλλικό Ναυτικό για ένα διάστημα περίπου έξι ετών. Επέστρεψε στη Γαλλία το 1870, όπου και δούλεψε ως βοηθός χρηματιστή. Παράλληλα με αυτή την ιδιότητά του, ο Γκωγκέν περνούσε μέρος του χρόνου του ζωγραφίζοντας με τον Καμίλ Πισάρο και τον Σεζάν. Αν και οι πρώτες προσπάθειές του ήταν αδέξιες, σημείωσε σταδιακά αξιοσημείωτη πρόοδο. Μέχρι το 1886 ο Γκωγκέν βρίσκονταν σε επαφή με τους ιμπρεσιονιστές καλλιτέχνες και συμμετείχε με έργα του στις εκθέσεις τους τα έτη 1876, 1880, 1881, 1882 και 1886. Το 1884 μετακόμισε με την οικογένειά του στην Κοπεγχάγη, όπου προσπάθησε να ακολουθήσει -χωρίς επιτυχία- επαγγελματική σταδιοδρομία στις επιχειρήσεις. Τελικά, επέστρεψε στο Παρίσι το 1885, αφήνοντας την οικογένειά του στην Δανία και αποφασισμένος να αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στην ζωγραφική. Χωρίς επαρκείς πόρους επιβίωσης, η σύζυγος και τα παιδιά του επέστρεψαν στην οικογένειά της. Την περίοδο 1886-1891, ο Γκωγκέν έζησε κυρίως στην περιοχή της Βρετάνης, όπου ζούσαν επίσης αρκετοί πειραματικοί ζωγράφοι που εντάσσονται συχνά στη λεγόμενη "Σχολή της Pont-Aven". Επηρεασμένος από τον ζωγράφο Εμίλ Μπερνάρ, ο Γκωγκέν μετάβαλε σημαντικά το ύφος της ζωγραφικής του. Τα κύρια χαρακτηριστικά γνωρίσματα της ζωγραφικής του έγιναν η χρήση μεγάλων επιφανειών και έντονων χρωμάτων. Ο Γκωγκέν δήλωνε πλέον απογοητευμένος από τον ιμπρεσιονισμό και στράφηκε περισσότερο στην αφρικανική τέχνη και την τέχνη της Ασίας. Παράλληλα, ήρθε σε επαφή με το έργο του Βίνσεντ βαν Γκογκ, περίπου το 1888, το οποίο και αναγνώρισε ως ιδιαίτερα σημαντικό. Με τον βαν Γκογκ συνδέθηκε φιλικά και τον επισκέφθηκε για ένα διάστημα δύο μηνών στην Αρλ. Τόσο ο Γκωγκέν όσο και ο βαν Γκογκ έπασχαν από κατάθλιψη και η συγκατοίκησή τους κατέληξε σε έντονη διαμάχη, με τελική συνέπεια ο βαν Γκογκ να κόψει μέρος του αριστερού αυτιού του, αφού προηγουμένως είχε απειλήσει να σκοτώσει τον Γκωγκέν. Σε κακή ψυχολογική κατάσταση, ο Γκωγκέν εγκατέλειψε την Ευρώπη το 1891, για να ταξιδέψει στην Πολυνησία. Αρχικά εγκαταστάθηκε στην Ταϊτή και αργότερα στις νήσους Μαρκησίες. Εκεί πέρασε σχεδόν όλη την υπόλοιπη ζωή του, πραγματοποιώντας μόνον μία μόνον επίσκεψη στην Γαλλία. Τα έργα της περιόδου αυτής θεωρούνται ίσως τα καλύτερα δείγματα της δουλειάς του και ξεχωρίζουν για τον έντονο συμβολισμό τους και τον πολλές φορές θρησκευτικό χαρακτήρα τους, εμφανώς επηρεασμένος από τον πολιτισμό των ιθαγενών της Πολυνησίας. Το σύνολο του έργου του Γκωγκέν, και κυρίως οι πειραματισμοί του γύρω από τη χρήση των χρωμάτων, θεωρείται πως επηρέασαν σημαντικά τα καλλιτεχνικά ρεύματα του 20ου αι. και ειδικότερα τον φωβισμό.