H Σέλμα Λάγκερλεφ γεννήθηκε στο Ostra Emterwik της Varmland το 1858 και μεγάλωσε στη Marbacka της Σουηδίας, την οποία εγκατέλειψε το 1881, όταν πήγε στη Στοκχόλμη για να σπουδάσει στο κολέγιο. Μετά το τέλος των σπουδών της άρχισε να εργάζεται σαν δασκάλα σε γυμνάσιο θηλέων. Το 1891 κάνει τα πρώτα της βήματα στη λογοτεχνία με το μυθιστόρημα "Το παραμύθι του Γκαίστα Μπέρλινγκ", που έγινε ευρύτερα γνωστό μόνο μετά από τη μετάφρασή του στα δανέζικα. Ακολουθούν, το 1894, "Οι αόρατοι δεσμοί", και την επόμενη χρονιά, μια υποτροφία της βασιλικής οικογένειας και της Σουηδικής Ακαδημίας την ενθαρρύνουν να εγκαταλείψει οριστικά τη διδασκαλία και να αφοσιωθεί στη συγγραφή. Τα έργα της που ακολουθούν είναι "Τα θαύματα του Αντίχριστου" (1897), που γράφει στην Ιταλία, το έπος για τους Σουηδούς μετανάστες στους Αγίους Τόπους, "Ιερουσαλήμ" (1901-1902), μετά από ένα ταξίδι της το 1900, και το πιο γνωστό έργο της "Το θαυμαστό ταξίδι του Νιλς Χόλγκερσον" (1906), που μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες. Τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1909, "για τον ευγενή ιδεαλισμό, τη ζωηρή φαντασία και την πνευματική αντίληψη που χαρακτηρίζουν τη γραφή της". Το 1914 έγινε μέλος της Σουηδικής Ακαδημίας. Πέθανε στις 16 Μαρτίου του 1940. (περισσότερες πληροφορίες για τη Σέλμα Λάγκερλεφ στην ιστοσελίδα: http://nobelprize.org)

Η Λίζα Δ. Κοντογιάννη ανήκει στη γενιά του Μεσοπολέμου και κρατά μιαν αρκετά σημαντική θέση ανάμεσα στους μεταφραστές μας. Παρουσίασε στα ελληνικά τον Ραφαήλο του Λαμαρτίνου, τον Κρίνο στη Λαγκαδιά του Μπαλζάκ (1926) και τον Αιμίλιο του Ρουσό (τον 1ο τόμο του έργου). Ακόμη, απ' τα ρωσικά το Γιατί και Πώς; Από τα Παράξενα της Φύσεως, και, φυσικά, ήταν εκείνη που γνώρισε τη Λάγκερλεφ στους Έλληνες αναγνώστες.