Η προσέγγιση, εκτίμηση και αξιολόγηση των ιατροχειρουργικών επεμβάσεων από τη σκοπιά του ποινικού δικαίου αποτελεί ένα από τα πλέον δισεπίλυτα ζητήματα για τους ασχολούμενους με την απονομή της δικαιοσύνης. Επειδή δεν υπάρχει ειδικός ποινικός χαρακτηρισμός των ιατρικών πράξεων καθίσταται αναγκαία η προσφυγή στ' απαυγάσματα της επιστήμης και της νομολογίας για την οριοθέτηση του επιτρεπτού της δράσης των χειρούργων. Αντικείμενο της μονογραφίας αυτής είναι η αναλυτική και ενδελεχής παρουσίαση των περιπτώσεων εκείνων ιατρικής ποινικής ευθύνης που απασχόλησαν τα ελληνικά δικαστήρια και των θεωριών που έχουν υποστηριχτεί σε ελληνικό και διεθνές επίπεδο σχετικά με την ιατρική αμέλεια και την πλημμελή ιατρική συμπεριφορά.
Στο πρώτο μέρος της μελέτης αναλύεται η ποινική εκτίμηση των επιτυχημένων ιατροχειρουργικών επεμβάσεων με βάση το προστατευόμενο από το έγκλημα της σωματικής βλάβης έννομο αγαθό, η ποινική εκτίμηση των αποτυχημένων, αλλά lege artis διενεργουμένων επεμβάσεων και η σημασία και η αξία της συναίνεσης του ασθενούς στις ιατρικές πράξεις. Στη συνέχεια γίνεται αξιολόγηση των αυτόγνωμων ιατροχειρουργικών επεμβάσεων και καταγράφονται οι λόγοι που μπορούν να άρουν τον άδικο χαρακτήρα τους και οι λόγοι που αποκλείουν τον καταλογισμό σε ενοχή του γιατρού.
Παρουσιάζονται ειδικά θέματα, όπως του τεστ για ανίχνευση ΑΙDS, της αυθαίρετης αιμοληψίας, των επεμβάσεων σε ειδικές κατηγορίες ασθενών, όπως οι ανήλικοι, ψυχασθενείς κ.λπ.. Αναλύεται η εκτίμηση των χειρουργικών επεμβάσεων σε σχέση με τα διαγνωστικά σφάλματα, τις θεραπευτικές αστοχίες και η προβληματική της συναίνεσης του ασθενούς στις περιπτώσεις της ευθανασίας και της ανθρωποκτονίας με συναίνεση.
Στο τελευταίο τμήμα της μελέτης αναλύονται οι περιπτώσεις των πλαστικών εγχειρήσεων, των επεμβάσεων για αλλαγή φύλου, της τεχνητής γονιμοποίησης, των μεταμοσχεύσεων, της άμβλωσης, της ευθύνης του αναισθησιολόγου και της άρνησης των ιατρών για διενέργεια ιατροχειρουργικών επεμβάσεων.