Ο Γιάννης Κιζής σπούδασε αρχιτεκτονική στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, όπου και ολοκλήρωσε τις σπουδές του το 1971. Έλαβε μεταπτυχιακό δίπλωμα στις αναστηλώσεις, από το Πανεπιστήμιο του York, το 1977, και διδακτορικό δίπλωμα από το Ε.Μ.Π. το 1987. Έχει πραγματοποιήσει δημοσιεύσεις σε θέματα που σχετίζονται με την ένταξη της σύγχρονης αρχιτεκτονικής σε ιστορικό περιβάλλον, στον τομέα της παραδοσιακής κατασκευής και αναστηλωτικής τέχνης. Έχει γράψει βιβλία με θέματα της παραδοσιακή αρχιτεκτονική στο Πήλιο, στην περιοχή της Θράκης, στη νήσο Σαμοθράκη και στο Βόρειο Αιγαίο. Διευθύνει το γραφείο αρχιτεκτονικών μελετών "Κίζης και Συνεργάτες", που ασχολείται συστηματικά με ζητήματα ειδικών αρχιτεκτονικών συνθέσεων, ένταξης νέων κτιρίων σε ιστορικό περιβάλλον, καθώς και αποκαταστάσεων μνημειακών κτιρίων και συνόλων. Τιμήθηκε επανειλημμένα με το διεθνές βραβείο "Europa Nostra"(1984,1992,1999). Είναι αναπληρωτής καθηγητής στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Μετσοβίου Πολυτεχνείου.

Ο Νίκος Μπελαβίλας γεννήθηκε στον Πειραιά το 1959. Έκανε σπουδές αρχιτεκτονικής και διδακτορική διατριβή στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου όπου διδάσκει από το 2003, σήμερα στη βαθμίδα του Επίκουρου Καθηγητή. Έχει διδάξει επίσης στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Διηύθυνε το Γραφείο Λαυρίου του ΕΜΠ για τη δημιουργία του Τεχνολογικού-Πολιτιστικού Πάρκου και το Βιομηχανικό Μουσείο Ερµούπολης. Ως μέλος του Εργαστηρίου Αστικού Περιβάλλοντος ΕΜΠ, συμμετείχε στον σχεδιασμό του Μητροπολιτικού Πάρκου στο Γουδί, του θαλασσίου μετώπου της Ελευσίνας, του Τεχνικού Πανεπιστημίου στη Λεµεσό, των επεκτάσεων του Τραµ στην Αθήνα και Πειραιά, κ.α. Ήταν επικεφαλής της μελέτης του κτιρίου της νέας Ταινιοθήκης της Ελλάδος στην Ιερά Οδό, όπως και των ερευνών του ΕΜΠ για τα Ιστορικά Μεταλλεία στο Αιγαίο, το Μητρώο Ελληνικής Βιομηχανικής Κληρονομιάς, του ιστορικού κέντρου της Πρέβεζας, του Μητροπολιτικού Πάρκου Ελληνικού. Είναι μέλος της Διεθνούς Επιτροπής για τη Διατήρηση της Βιομηχανικής Κληρονομιάς - TICCIH, του Διεθνούς Συμβουλίου Μνημείων - ICOMOS και από το 2007 επιστημονικός αξιολογητής του World Heritage List της UNESCO. Έχει γράψει τα βιβλία "Λιμάνια και Οικισμοί στο Αιγαίο της Πειρατείας" και "Τόποι Ανθρώπων - σχόλια για το χώρο και την πολιτική". Συμμετείχε με άρθρα του στους συλλογικούς τόμους "Αιγαίο: διάσπαρτη πόλη" στη 10η Biennale Αρχιτεκτονικής Βενετίας 2006, "Αthens-Absolute Realism" στην 8η Biennale Αρχιτεκτονικής Βενετίας 2002, " Ελλάδα της θάλασσας", "Ιστορικός βιομηχανικός εξοπλισμός στην Ελλάδα", "Το ελληνικό τοπίο", "Το Αιγαίο Πέλαγος. Χαρτογραφία και ιστορία, 15ος - 17ος αιώνας", "Ορυχεία στο Αιγαίο 19ος-20ος αιώνας", "Σύγχρονα ελληνικά τοπία" κ.α.

O Nίκος Ε. Καραπιδάκης γεννήθηκε το 1955 στο Ηράκλειο Κρήτης. Σπούδασε κλασική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου και Αρχειονομία -Παλαιογραφία στην Ecole Nationale des Chartes. Εργάσθηκε ως αρχειονόμος από το 1982 στο Ιστορικό Αρχείο Κέρκυρας, στα Γενικά Αρχεία της Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στη συνέχεια, από το 1989 έως το 1993, ως διευθυντής των Γενικών Αρχείων του Κράτους. Από το 1990 διδάσκει μεσαιωνική ιστορία στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Στο συγγραφικό του έργο ασχολείται με την ιστορία των θεσμών, των κοινωνικών ομάδων και την ιστοριογραφία του Μεσαίωνα και της Ενετοκρατίας. (Πηγή: Αρχείο Σύγχρονων Συγγραφέων, Ε.ΚΕ.ΒΙ.)

Η Κατερίνα Παπακωνσταντίνου είναι ιστορικός, διδάκτορας της ιστορίας του νέου ελληνισμού στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και μεταδιδάκτορας της ναυτιλιακής ιστορίας του 18ου αιώνα στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Έχει εργαστεί σε προγράμματα της Ακαδημίας Αθηνών, στο Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού (για τη δημιουργία ιστοσελίδων ιστορικού περιεχομένου), στη δημιουργία οπτικού δίσκου για τον ποταμό Λούσιο για το Πολιτιστικό Τεχνολογικό Ίδρυμα της ΕΤΒΑ, στο Αρχείο Δοξιάδη και ως μεταφράστρια έργων γερμανικής ιστοριογραφίας. Διδάσκει ως λέκτορας στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο.

Η Ελεωνόρα Σκουτέρη - Διδασκάλου σπούδασε Αρχαιολογία και Κοινωνική Ανθρωπολογία στα Πανεπιστήμια Θεσσαλονίκης και Λονδίνου (University College London). Διδάσκει ως Επίκουρη Καθηγήτρια Κοινωνική Ανθρωπολογία και Λαογραφία στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Α.Π.Θ. Κυριότερα έργα της: "Ανθρωπολογία για το γυναικείο ζήτημα" (Αθήνα: Πολίτης [1984], 1991), (επιμ. & με συνεργάτες) "Λαογραφικά Μελετήματα II" (Αθήνα: Πορεία 1993). Έχει γράψει κείμενα και άρθρα για την ιστορική ανθρωπολογία, την παράδοση, τα παραμύθια και το μυθικό λόγο, τη μουσειολογία, καθώς και για την ιστορία και θεωρία της Κοινωνικής Ανθρωπολογίας.

Η Λένα Γουργιώτη είναι διευθύντρια του Λαογραφικού Ιστορικού Μουσείου Λάρισας.

Η Δρ Ευφροσύνη Ριζοπούλου - Ηγουμενίδου είναι καθηγήτρια Λαϊκής τέχνης και αρχιτεκτονικής στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κύπρου. Έχει σπουδάσει Ιστορία και Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο και Κλασική Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Χαϊδελβέργης και στο Ινστιτούτο Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, και Μουσειολογία στο ICCROM στη Ρώμη. Είναι διδάκτωρ Φιλοσοφίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με θέμα διατριβής την αστική ενδυμασία της Κύπρου κατά τον 18ο και τον 19ο αιώνα. Η έρευνά της καλύπτει όλες τις πτυχές του παραδοσιακού πολιτισμού. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα περιλαμβάνουν τη Λαϊκή Τέχvη, Λαϊκή Αρχιτεκτovική, Πρoβιoμηχαvική Τεχvoλoγία, τον Υλικό Βίo των Νεoτέρωv Χρόvωv, και γεvικότερα τo Λαϊκό Πoλιτισμό της Κύπρoυ και τoυ ευρύτερoυ Μεσoγειακoύ Χώρoυ. Συμμετείχε σε δεκάδες ερευνητικά προγράμματα και συνέδρια με αντικείμενο το λαϊκό πολιτισμό. Έχει πέραν των 100 δημοσιεύσεων σε θέματα λαϊκού πολιτισμού , αρκετές από τις οποίες αφορούν την παραδοσιακή διατροφή.