Ο Eρνστ Κασίρερ, εβραϊκής καταγωγής Γερμανός φιλόσοφος και ιστορικός των ιδεών, υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους στοχαστές του 20ού αιώνα. Γεννήθηκε στις 28 Ιουλίου του 1874 στην πόλη Μπρέσλαου, η οποία σήμερα ανήκει στην Πολωνία. Αρχικά σπούδασε νομικά, αλλά σύντομα στράφηκε στη φιλοσοφία, στη θεωρία της λογοτεχνίας, στην ιστορία και στην ιστορία της τέχνης. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του το 1899 στο Πανεπιστήμιο του Μάρμπουργκ υπό την εποπτεία του Χέρμαν Κοέν, ιδρυτή της νεοκαντιανής σχολής του Μάρμπουργκ. Δίδαξε στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου από το 1906 μέχρι το 1919 και έπειτα ανέλαβε την έδρα της φιλοσοφίας στο νεοϊδρυθέν Πανεπιστήμιο του Αμβούργου, όπου από το 1929 μέχρι το 1930 διετέλεσε πρύτανης. Με την άνοδο του εθνικοσοσιαλισμού έφυγε από τη Γερμανία το 1933, πηγαίνοντας πρώτα στο κολέγιο All Souls της Οξφόρδης (1933-1935) και στη συνέχεια στο Πανεπιστήμιο του Γκαίτεμποργκ της Σουηδίας (1935-1941). Τον Μάιο του 1941 ταξίδεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, για να διδάξει στο Τμήμα Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου του Γέιλ. Μετά από τρία χρόνια παραμονής στο Γέιλ μετέβη στη Νέα Υόρκη για να συνεργαστεί με το Πανεπιστήμιο Κολούμπια. Εκεί πέθανε στις 13 Απριλίου του 1945 ύστερα από αιφνίδιο καρδιακό επεισόδιο. Κύρια έργα του: "Das Erkenntnisproblem in der Philosophie und Wissenschaft der Neuzeit" (4 τ., 1906 κ.έ), "Substansbegriff und Funktionsbegriff" (1910), "Kante Leben und Lehre" (1918), "Der Philosophie der symbolischen Farmen" (3 τ., 1923 κ.έ.), "Individuum und Kosmos in der Philosophie der Renaissance" (1927) κ.ά.

Ο Μάριος Μαρκίδης (1940-2003) γεννήθηκε στην Αθήνα. Αποφοίτησε από το Βαρβάκειο Λύκειο το 1957 και σπούδασε ψυχιατρική στα Πανεπιστήμια Αθηνών και Λονδίνου (υπήρξε μαθητής του Δ. Κουρέτα και του Κ. Στεφανή). Οι πρώτες του ποιητικές δοκιμές φιλοξενήθηκαν στη "φιλολογική σελίδα" της "Βραδυνής". Με το ποίημα "Εκμαγείο" απέσπασε έπαινο στον ποιητικό διαγωνισμό που προκήρυξε το 1962 το περιοδικό "Πανσπουδαστική" σε συνεργασία με τον "Ταχυδρόμο" (στην κριτική επιτροπή συμμετείχαν ο Νικηφόρος Βρεττάκος και ο Γιάννης Ρίτσος). Με την ποιητική σύνθεση "Πρόλογος στο σπαθί" εμφανίστηκε την ίδια χρονιά στο περιοδικό "Επιθεώρηση Τέχνης" (τεύχος 92, σσ. 179-180). Υπήρξε μέλος της συντακτικής ομάδας των περιοδικών "Μαρτυρίες και Προτάσεις" και συμμετείχε στην ίδια ομάδα του περιοδικού "Σημειώσεις". Εκτός από την ποίηση, ασχολήθηκε με το δοκίμιο, τη λογοτεχνική κριτική και τη μετάφραση (υπήρξε ο πρώτος μεταφραστής γλωσσολογικής εργασίας του Noam Chomsky στα ελληνικά). Στα ποιήματά του και τα άλλα κείμενά του χρησιμοποίησε πολλές φορές το ψευδώνυμο Μάριος Αφεντόπουλος. Στις τέσσερις δεκαετίες λογοτεχνικής του δραστηριότητας συνεργάστηκε πυκνά με ποιήματα, δοκίμια και κριτικές αναγνώσεις στα περιοδικά "Επιθεώρηση Τέχνης" και "Ιδίοις Αναλώμασιν", όπως και στον καθημερινό Τύπο ("Αυγή", "Ελευθεροτυπία"). Επίσης, επιμελήθηκε τη σειρά "Ψυχολογία και επιστήμες της συμπεριφοράς" στις εκδόσεις "Έρασμος". Το 2002 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τη συλλογή "Παρά ταύτα".