Ο Μάσσιμο Κονσόλι είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας, εκ των ιδρυτών του ιταλικού κινήματος γκέι. Έχει οργανώσει και διευθύνει το μεγαλύτερο ευρωπαϊκό αρχείο για την ιστορική διαδρομή της ομοφυλοφιλίας. Έχει συγγράψει μεταξύ άλλων: - Homocaust. Il nazismo e la persevuzione degli o mosessnali. (Ολοκαύτωμα. Ο ναζισμός και οι διώξεις των ομοφυλοφίλων), Kaos 1991 - Killer aids (Δολοφόνος aids), Kaos 1993

Ο Κωνσταντίνος Νίκας γεννήθηκε το 1935 στο Κιάτο. Σπούδασε Ελληνική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου της Ρώμης. Από το 1962 δίδαξε Βυζαντινή Φιλολογία και Νεοελληνική Γλώσσα και Λογοτεχνία στα Πανεπιστήμια της Αθήνας, Ρώμης και Νάπολης. Συνεργάστηκε στην κριτική έκδοση των Analecta Hymnica και ασχολήθηκε με τον Νεοελληνικό Διαφωτισμό, με τις ελληνικές διαλέκτους της Νότιας Ιταλίας, με τη νεοελληνική λογοτεχνία (15ος αιώνας - σήμερα), με τις πολιτισμικές σχέσεις μεταξύ Ελλήνων και Ιταλών. Ίδρυσε και διευθύνει το φιλολογικό περιοδικό "Ιταλοελληνικά".

Γεννημένος στην Αθήνα το 1956, σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Νάπολης και πήρε το πτυχίο του στην Ιστορία και Αρχαιολογία. Εργάστηκε στο Πανεπιστήμιο της Νάπολης, στη Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ιταλίας (C.G.I.L.) και σε αρχαιολογικές ανασκαφές με τον καθηγητή Λουί Γκοντάρ. Είναι υποψήφιος διδάκτορας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, Τμήμα Επικοινωνίας Μέσων και Πολιτισμού. Στη διάρκεια των φοιτητικών σπουδών πήρε μέρος στους αγώνες του ελληνικού και του ιταλικού φοιτητικού κινήματος ως μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της Π.Α.Σ.Π., πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Φοιτητών Νάπολης, πρόεδρος Ομοσπονδίας Ελληνικών Φοιτητικών Συλλόγων Ιταλίας, μέλος της Επιτροπής Ξένων Φοιτητών Ιταλίας κ.α. Συμμετείχε, επίσης, σε πολλούς διεθνείς φορείς και οργανισμούς: κεντρική καθοδήγηση Συνδέσμου για τα Δικαιώματα και την Απελευθέρωση των Λαών (Δικαστήριο Μπέρτραντ Ράσελ), μέλος της Lega Ambiente (οικολογικό κίνημα) κ.α. Στην Ιταλία υπήρξε από τους πρωτεργάτες και μέλος των Διοικήσεων του Ελληνοϊταλικού Κέντρου Μελετών, του Κέντρου Ιστορικών Μελετών Κύπρου και του Συλλόγου Ελλήνων Εργαζομένων Νάπολης. Εργάστηκε στην Ιταλία για έξι (6) μήνες, στις πολιτικές εκλογές της Ιταλίας (9, 10 Απρίλη 2006), στο επιτελείο της Thetacom Ltd, μαζί με τον Frank Luntz, για την Πολιτική Στρατηγικής Επικοινωνίας της κεντροαριστερής συμμαχίας Unione, του Ρομάνο Πρόντι. Είναι μέλος επιστημονικών συλλόγων και οργανισμών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Ο Παύλος Β. Πετρίδης (1947-2000), μετά από εισήγηση του καθηγητή Αριστόβουλου Μάνεση, εξελέγη ομόφωνα υφηγητής, το 1980, και καθηγητής του κλάδου της πολιτικής και συνταγματικής ιστορίας, στη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, το 1982. Ως επισκέπτης καθηγητής δίδαξε και σε πανεπιστημιακές σχολές του εσωτερικού και του εξωτερικού. Διετέλεσε πρόεδρος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και του Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων, της Κρατικής Σχολής Ορχηστρικής Τέχνης, αντιπρόεδρος του Ιδρύματος Γ. Παπανδρέου και μέλος του Εθνικού Συμβουλίου της Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη. Επίσης, εργάστηκε ως επιστημονικός σύμβουλος ιστορικών σειρών συνεργαζόμενος με τις εκδόσεις "Προσκήνιο", "University Studio Press", "Ελληνικά Γράμματα", "Gutenberg", κ.ά. Πέθανε στη Θεσσαλονίκη το Σάββατο 28 Οκτωβρίου 2000, σε ηλικία 54 ετών, από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου. Η κηδεία του έγινε δημοσία δαπάνη. Γνωστότερα βιβλία του είναι: "Νεοελληνική πολιτική ιστορία", "Η ευρωπαϊκή πολιτική του Καποδίστρια", "Ξένη εξάρτηση και εθνική πολιτική", "Δολοφονία Λαμπράκη", "Στη δίνη του εμφυλίου πολέμου", "Σύγχρονη ελληνική πολιτική ιστορία", "Βασιλική προδοσία", "Στη συγκυρία της αβασίλευτης", "Η βασιλεία των Γλύξμπουργκ στην Ελλάδα", "Ανάλεκτα ιστορικοπολιτικά", "Οι δίκες του Γοργοπόταμου", "Εξουσία και παραεξουσία στην Ελλάδα", κ.ά.