Ο Νίκος Κοκοβλής ήρθε δύο χρονών από τη Μικρά Ασία και μεγάλωσε στα Χανιά. Η γερμανική κατοχή τον βρίσκει φοιτητή στην Αθήνα. Από την πρώτη στιγμή συμμετέχει στους φοιτητικούς πυρήνες Αντίστασης. Τον Ιούνιο του '41 κατεβαίνει στα Χανιά και συνδέεται με το ΚΚΕ. Αγωνίζεται ως στέλεχος του ΕΑΜ (μέλος της Επιτροπής Πόλης) και μετά την απελευθέρωση εκλέγεται γραμματέας του Εργατικού Κέντρου Χανίων. Τον Οκτώβρη του 1946 συλλαμβάνεται, αλλά αφήνεται ελεύθερος ύστερα από κινητοποιήσεις των εργατών. Το 1947 περνάει στην παρανομία και βγαίνει στο βουνό, όπου γνωρίζεται με την Αργυρώ. Μετά την απώλεια των κομματικών καθοδηγητών και καπετάνιων του Δημοκρατικού Στρατού Γ. Τσιτήλου, γραμματέα Περιοχής Κρήτης του ΚΚΕ, και Δ. Μακριδάκη, γραμματέα της Νομαρχιακής Επιτροπής, αναλαμβάνει τη θέση του δεύτερου με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης των ανταρτών. Με τον τερματισμό του ένοπλου αγώνα το 1949 και μέχρι το 1962, που δραπέτευσε στο εξωτερικό, είναι μαζί με την Αργυρώ, υπεύθυνοι των παράνομων οργανώσεων στο νομό.

Η Αργυρώ Πολυχρονάκη-Κοκοβλή από τη Δρακώνα Κυδωνίας συμμετέχει στην Αντίσταση οργανωμένη στην ΕΠΟΝ. Το 1947 συλλαμβάνεται και κρατείται στη φυλακή. Αποφυλακίζεται ελλείψει στοιχείων. Αρχές του 1948 βγαίνει στο βουνό και εντάσσεται στο Δημοκρατικό Στρατό. Ο Νίκος και η Αργυρώ γνωρίστηκαν στα βουνά. Τις τύχες τους τις ένωσαν μετά τον τερματισμό του εμφυλίου πολέμου, όταν από το 1950 ανασυγκροτούν και καθοδηγούν τις παράνομες οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΕΠΟΝ στην πόλη. Μένουν καταδιωκόμενοι και επικηρυγμένοι μέχρι το 1962 (16 χρόνια) που δραπέτευσαν κρυφά στο εξωτερικό μαζί με τέσσερις ακόμα συντρόφους τους ύστερα από εντολή της Κ.Ε. του ΚΚΕ. Μετά έξι μηνών περιπέτειες έφθασαν στη Σοβιετική Ένωση, όπου έζησαν 14 χρόνια. Επαναπατρίστηκαν το 1976. Ο Νίκος είναι πτυχιούχος Οικονομικών Επιστημών και η Αργυρώ Κοινωνικών Επιστημών και Δημοσιογραφίας. Έχουν ακόμα γράψει από κοινού τα βιβλία: Βάσανα και καημοί, Στα βουνά της Κρήτης και στην παρανομία, ΕΣΣΔ, Προσδοκίες και πραγματικότητα, Μνήμες που ποτέ δεν σβήνουν.