Ο Διαμαντής Αξιώτης γεννήθηκε στην Καβάλα το 1942, όπου και ζει. Εξέδωσε τις ποιητικές συλλογές "Ιχώρ" (1966), "Ποσοστό ευθύνης" (1974), "Διαμπερές", εκδ. "Σκαπτή Ύλη" (1976), "Ύπνος μεσημβρίας", εκδ. "ΑΣΕ" (1985). Επίσης, τις ανθολογίες "Καβαλιώτες ποιητές" (1983), "Καβαλιώτες πεζογράφοι" (1985), "Διηγήματα Φώτη Πρασίνη" (1987), όλες από τις εκδόσεις της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Καβάλας. Πεζογραφική παρουσία, η συλλογή αφηγημάτων "Το μισό των Κενταύρων", εκδ. "Παρατηρητής" (1990), "Ξόβεργα με μέλι", 1η έκδοση εκδ. "Τραμ" (1994), 2η έκδοση εκδ. "Νεφέλη" (1994). Υπεύθυνος, επί σειρά ετών, των λογοτεχνικών περιοδικών "Σκαπτή Ύλη" και "Υπόστεγο". Από το 1986 συνεργάζεται με την Ελληνική Ραδιοφωνία.

Ο Μιχαήλ Μήτρας γεννήθηκε το 1944 στο Βόλο. Παρακολούθησε νομικά στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και ραδιοσκηνοθεσία στο City Literary Institute του Λονδίνου, όπου έζησε 4 χρόνια, εργαζόμενος στην ελληνική εκπομπή του BBC. Έχει ταξιδέψει σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες και στις ΗΠΑ. Εμφανίστηκε με κείμενά του σε λογοτεχνικά περιοδικά της δεκαετίας του '60, και το πρώτο βιβλίο του ("Φανταστική νουβέλα") κυκλοφόρησε το 1972. Συνεργάστηκε στη σύνταξη των πολιτιστικών περιοδικών εκδόσεων "Χρονικό" (εκδ. Ώρα) και "Σήμα", στη δεκαετία του '70, καθώς και με τα περιοδικά "Ρεύματα", στη δεκαετία του '90 και "Νέα Συντέλεια" στη δεκαετία του 2000. Εργάστηκε ως παραγωγός εκπομπών λόγου στην Ελληνική Ραδιοφωνία (Πρώτο και Τρίτο Πρόγραμμα), 1983-2003. Διετέλεσε μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Εταιρείας Συγγραφέων, 2001-2003. Ύστερα από πρότασή του το 1998 η Εταιρεία Συγγραφέων καθιέρωσε για πρώτη φορά στη χώρα μας Ημέρα Ποίησης. Έχει γράψει βιβλία ποίησης και πεζογραφίας που κινούνται στο χώρο της νεοτερικής λογοτεχνίας και έχει δείξει "οπτικά ποιήματα" και έργα "Mail Art" σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις εδώ και στο εξωτερικό. Βιβλία του: Ποίηση: "Το άλλοθι της περι-γραφής", Ιδιωτική έκδοση, 1976, "Ασταθές πεδίο", "Αιγόκερως", 1984, "Η τελευταία εικόνα του κόσμου", "Αιγόκερως", 1987, "Η παράδοξη οικειότητα του αγνώστου", "Δελφίνι", 1997, "Διακριτικές μεταβολές", "Απόπειρα", 2004 Πεζογραφία: "Φανταστική νουβέλα", Ιδιωτική έκδοση, 1972, "Αστική τοπιογραφία", "Αιγόκερως", 1982, "Αόριστες λεπτομέρειες", "Απόπειρα", 1990, "Μηχανή αναζήτησης: Πεζο-γραφήματα", "Νεφέλη", 2008.

Αρχαιολόγος και συγγραφέας. Γεννήθηκε στο νησί της Λήμνου (1952), σπούδασε Ιστορία, Αρχαιολογία και Συγκριτική Γλωσσολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Είναι διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Wϋrzburg (Γερμανία). Δίδαξε στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο και στα Μεταπτυχιακά Τμήματα του Πανεπιστημίου Αθηνών, καθώς επίσης στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Έκανε ανασκαφές στην Κρήτη, την Πελοπόννησο και σε διάφορα νησιά του Αιγαίου. Το 1985 διορίσθηκε αρχαιολόγος-ερευνητής στην Ακαδημία Αθηνών, με ειδικότητα κυρίως το μινωικό και το μυκηναϊκό πολιτισμό. Με την παιδική λογοτεχνία ασχολείται συστηματικά απο το 1987. Έχει γράψει μέχρι σήμερα περίπου εξήντα βιβλία. Το έργο του "Η παράξενη αγάπη του αλόγου και της λεύκας" τιμήθηκε το 1989 με το ευρωπαϊκό βραβείο Pier Paolo Vergerio. "Το άγαλμα που κρύωνε" και "Ο κλέφτης των καρπουζιών" πήραν το ετήσιο βραβείο του ελληνικού παραρτήματος της ΙΒΒΥ το 2000 και το 2003 αντίστοιχα. Το 2000 και το 2011 τα έργα του "Το άγαλμα που κρύωνε" και "Τα πολύτιμα σκουπίδια του κυρίου Νο" αντίστοιχα απέσπασαν το Κρατικό Βραβείο Παιδικού Λογοτεχνικού Βιβλίου. Το 2006 τιμήθηκε με το βραβείο "Κώστα και Ελένης Ουράνη" της Ακαδημίας Αθηνών. Το 2000, το 2007 και το 2010 πήρε το βραβείο του περιοδικού Διαβάζω για τα βιβλία "Το άγαλμα που κρύωνε", "Η κυρία Μίνα και η Άνοιξη" και "Η σκυλίσια ζωή του γάτου Τζον Αφεντούλη". Το 2012 το βιβλίο του "Ένα κορίτσι φτερουγίζει στον Κεραμεικό - Μια αντιπολεμική ιστορία στην Αθήνα των κλασικών χρόνων" απέσπασε το κρατικό βραβείο βιβλίου γνώσεων για παιδιά. Υπήρξε υποψήφιος για το βραβείο H. C. Andersen 2012.

Ηλίας Χ. Παπαδημητρακόπουλος (1930). Ο Ηλίας Παπαδημητρακόπουλος γεννήθηκε στον Πύργο Ηλείας, γιος γνωστού δικηγόρου της πόλης. Πέρασε τα παιδικά του χρόνια στο οικογενειακό κτήμα στα όρια του Πύργου και τέλειωσε το πρακτικό τμήμα του εκεί Γυμνασίου. Ο θάνατος του πατέρα του κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής (1943) προκάλεσε και την οικονομική καταστροφή της οικογένειας. Σπούδασε στη Στρατιωτική Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1949-1955), με ειδίκευση στην παθολογία και μετεκπαίδευση στην υγιεινολογία. Παραιτήθηκε το 1958, υποχρεώθηκε ωστόσο να επιστρέψει και από το 1959 ως το 1968 έζησε στην Καβάλα. Εκεί συνεργάστηκε με το περιοδικό "Αργώ" και υπήρξε συνιδρυτής του περιοδικού "Σκαπτή Ύλη" και ιδρυτής της κινηματογραφικής λέσχης της πόλης. Στο στράτευμα παρέμεινε ως το 1983, οπότε αποστρατεύτηκε μετά από δική του αίτηση με το βαθμό του ανώτερου γενικού αρχίατρου, έχοντας στο μεταξύ συμβάλει στην προώθηση των στρατιωτικών προγραμμάτων προληπτικής ιατρικής και διατελέσει για έξι χρόνια διευθυντής σύνταξης του περιοδικού "Ιατρική Επιθεώρησις Ενόπλων Δυνάμεων". Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1962 με τη δημοσίευση του διηγήματος "Οι Φρακασάνες" στο περιοδικό "Αργώ". Συνεργάστηκε επίσης με περιοδικά όπως τα "Ταχυδρόμος" (Καβάλας), "Διάλογος" (Θεσσαλονίκης), "Διάλογος" (Λεχαινών), "Αντί", "Χάρτης", "Χρονικό", "Το Τέταρτο". Ο Ηλίας Παπαδημητρακόπουλος ανήκει στη μεταπολεμική γενιά των ελλήνων πεζογράφων. Χαρακτηριστική του έργου του είναι η κυριαρχία του νοσταλγικού αισθήματος για την εποχή της νεότητάς του και η πικρή διαπίστωση του αδύνατου της επιστροφής της και της σκληρότητας της σύγχρονης πραγματικότητας, μέσω ωστόσο μιας γραφής λιτής, έντονα υπαινικτικής, έμμεσα κριτικής και διακριτικά ειρωνικής. Για περισσότερα βιογραφικά και κριτικά στοιχεία για τον Ηλία Χ. Παπαδημητρακόπουλο βλ. Σπύρος Τσακνιάς, "Ηλίας Χ. Παπαδημητρακόπουλος", στο "Η μεταπολεμική πεζογραφία· από τον πόλεμο του ’40 ως τη δικτατορία του ‘67", τ. Στ΄, Αθήνα, Σοκόλης, 1988, σ.154-168, και Αλέξης Ζήρας, "Παπαδημητρακόπουλος, Ηλίας Χ." στο "Λεξικό νεοελληνικής λογοτεχνίας", Αθήνα, Εκδόσεις Πατάκη, 2007, σ. 1697-1698. (Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).

Ο Μίμης Σουλιώτης (1949 - 2012) σπούδασε φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή Θεσσαλονίκης, έκανε μεταπτυχιακές σπουδές Βυζαντινής φιλολογίας στη Βουδαπέστη και εκπόνησε το διδακτορικό του στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Ήταν αναπληρωτής καθηγητής του Τμήματος Νηπιαγωγών της Παιδαγωγικής Σχολής Φλώρινας, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, και υπεύθυνος της βιβλιοθήκης του. Επίσης, ήταν ο ιδρυτής του "Βαλκανικού Ασύλου Ποίησης" στις Πρέσπες. Εξέδωσε τις ποιητικές συλλογές: "Σβούρα", Τραμ, 1972, "Ποιήματα εν παρόδω", Τραμ, 1974, "Βαθιά επιφάνεια", Κέδρος, 1992, "Αβγά μάταια", Ερμής, 1998, "Περί ποιητικής", Ερμής, 1999, "Υγρά", Ερμής, 2000, "Ήλιος στην Σκοτία", Ερμής, 2001, "Παλιές ηλκίες", Ερμής, 2002, "Κύπρον, ιν ντηντ", Μεταίχμιο, 2011. Ήταν υπεύθυνος της σειράς "Ανθολόγος Ερμής" των εκδόσεων "Ερμής", ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Συγγραφέων Δυτικής Μακεδονίας και μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων. Έφυγε από τη ζωή το Νοέμβριο του 2012, μετά από εξάμηνη μάχη με τον καρκίνο.

Η Έλενα Χουζούρη έχει εκδώσει έξι ποιητικές συλλογές, δοκίμια και μελέτες για πρόσωπα ("Η Θεσσαλονίκη του Γιώργου Ιωάννου") και θέματα της ελληνικής λογοτεχνίας ("Ο στρατός στη νεοελληνική λογοτεχνία"), μία συγκεντρωτική έκδοση κριτικών της για Έλληνες ποιητές και μία συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων της (2011). Στην πεζογραφία εμφανίζεται τον Δεκέμβριο του 2004 με το μυθιστόρημα "Σκοτεινός Βαρδάρης" (Κέδρος), υποψήφιο για το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας (βραχεία λίστα) και υποψήφιο για το βραβείο BALKANIKA 2006 - εκπροσωπώντας την Ελλάδα. Το φθινόπωρο του 2009 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημά της "Πατρίδα από βαμβάκι" (Κέδρος), υποψήφιο για το Βραβείο Αναγνωστών, μυθιστόρημα που συμπεριελήφθη στη βραχεία λίστα των λογοτεχνικών βραβείων του περιοδικού "Διαβάζω". "Ο Σκοτεινός Βαρδάρης" έχει μεταφραστεί στα σερβικά, βουλγαρικά και τουρκικά. Ποιήματα, διηγήματα και κριτικές της έχουν δημοσιευτεί σε συλλογικές εκδόσεις, καθώς και σε λογοτεχνικά περιοδικά. Ως κριτικός λογοτεχνίας έχει συνεργαστεί με την "Καθημερινή" (1995-2000) και τη "Βιβλιοθήκη" της "Ελευθεροτυπίας" (2000-2009). Κατά καιρούς συνεργάζεται με τις "Αναγνώσεις" της "Αυγής". Επίσης συνεργάζεται με τα ηλεκτρονικά πολιτιστικά περιοδικά "O Anagnostis" και "Diastixo". Οργάνωσε και διηύθυνε τις λογοτεχνικές σειρές "Γραφές της Αθωότητας" (1998) και "Ένα γράμμα για σένα" (2001) στις εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα. Διετέλεσε σύμβουλος έκδοσης ξένης λογοτεχνίας στις εκδόσεις Πατάκη (1992-1996) και ελληνικής λογοτεχνίας στις εκδόσεις Λιβάνη (1996-1999). Για πολλά χρόνια εργάστηκε ως δημοσιογράφος στον τομέα πολιτισμού και βιβλίου στον αθηναϊκό ημερήσιο και περιοδικό Τύπο. Για δεκαοκτώ χρόνια ετοίμαζε και παρουσίαζε την εκπομπή βιβλίου "Ο φίλος μου κ. Γουτεμβέργιος" στο Πρώτο Πρόγραμμα (ΝΕΤ 105,8) της ΕΡΑ. Συνεργάστηκε για θέματα πολιτισμού στο τηλεοπτικό μαγκαζίνο "Τέχνη και Πολιτισμός" της δημόσιας τηλεόρασης (1987-1990). Επίσης συνεργάστηκε στην παρουσίαση βιβλίων στις τηλεοπτικές εκπομπές "Βιβλιόραμα", "Πνεύμα αντιλογίας" και "Έχει γούστο". Είναι μέλος της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ) και της Εταιρείας Συγγραφέων, στο Δ.Σ. της οποίας έχει χρηματίσει Αντιπρόεδρος (2009-2011) και Γενικός Γραμματέας (2011-2013).