Ο Ευγένιος Β. Τάρλε (1875-1955) υπήρξε διάσημος Ρώσος ιστορικός, γνωστός και στο εξωτερικό. Το 1896 ο Τάρλε τελείωσε το πανεπιστήμιο του Κιέβου με τη διπλωματική εργασία: "Ο Πιέτρο Πομπονάτσι και το σκεπτικό κίνημα στην Ιταλία στις αρχές του 16ου αιώνα". Ως θέμα της διατριβής του για τον τίτλο του μαγίστρου, την οποία υποστήριξε το 1901, ο Τάρλε επέλεξε: "Οι κοινωνικές αντιλήψεις του Θωμά Μορ και η σχέση τους με την οικονομική κατάσταση της τότε Αγγλίας". Το ίδιο έτος δημοσιεύτηκαν και δυο βιβλία του Τάρλε: "Η ιστορία της Ιταλίας κατά το Μεσαίωνα" και η "Νεότερη ιστορία της Ιταλίας", ένα μεγάλο άρθρο "Ο Γαμβέτας και ο ρόλος του στην ιστορία της Γ' Γαλλικής Δημοκρατίας" και μερικά άρθρα στο εγκυκλοπαιδικό λεξικό Μπροκχάους - Εφρόν. Το 1903 δημοσιεύτηκε το βιβλίο: "Δοκίμια και χαρακτηριστικά από την ιστορία του ευρωπαϊκού κοινωνικού κινήματος το 19ο αιώνα". Το ίδιο έτος άρχισε την παιδαγωγική του δραστηριότητα στη Φιλολογική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αγίας Πετρούπολης. Στις αρχές του 20ού αιώνα, την εποχή της Α' Ρωσικής Επανάστασης, ο Τάρλε εξέδωσε την δίτομη μονογραφία: "Η εργατική τάξη στη Γαλλία την εποχή της επανάστασης", την οποία υποστήριξε ως διδακτορική διατριβή το 1911. Το 1913 ήρθε στο φως της δημοσιότητας σημαντική μελέτη του με θέμα: "Η ηπειρωτική πολιορκία" και τρία χρόνια αργότερα η μονογραφία με τον τίτλο "Η οικονομική ζωή του βασιλείου της Ιταλίας κατά τη βασιλεία του Ναπολέοντος Α΄". Το 1918 δημοσιεύτηκε μια συλλογή άρθρων και ντοκουμέντων για την ιστορία των 18ου-20ού αιώνων υπό τον τίτλο: "Η Δύση και η Ρωσία", που βασιζόταν σε ανέκδοτα γαλλικά και ρωσικά ντοκουμέντα αρχείων διάφορου περιεχομένου. Στις αρχές της δεκαετίας του '20 πραγματοποίησε καινούργια έκδοση του έργου του "Οι αγρότες και οι εργάτες την εποχή της Μεγάλης Γαλλικής Επανάστασης" και μια σειρά φυλλαδίων από τα οποία το σημαντικότερο είναι "Τρεις καταστροφές" για τις συνθήκες ειρήνης της Βεστφαλίας, του Τιλσίτ και των Βερσαλλιών ως τρεις στρατιωτικές και πολιτικές ήττες της Γερμανίας. Το 1922 εκλέχθηκε αντεπιστέλλον μέλος της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών και το 1927 τακτικό μέλος της Ακαδημίας των Επιστημών της Ε.Σ.Σ.Δ. Το 1927 εξέδωσε το έργο "Η Ευρώπη την εποχή του ιμπεριαλισμού (1871-1919)". Το 1928 δημοσίευσε μια μεγάλη μονογραφία με θέμα: "Η εργατική τάξη της Γαλλίας κατά την πρώτη περίοδο της μηχανικής παραγωγής", που τη συνέγραψε βασιζόμενος κυρίως σε αδημοσίευτα ντοκουμέντα αρχείων, περιλαμβάνει δε την περίοδο 1815-1831. Από τη δεκαετία του '30 τα ενδιαφέροντα του Τάρλε στρέφονται γύρω από την ιστορία της Γαλλικής επανάστασης και της εποχής του Ναπολέοντα. Το 1936 ήρθε στο φως της δημοσιότητας η βιογραφία του Ναπολέοντα και το 1939 η βιογραφία του Ταλεϊράνδου, που έτυχαν διεθνούς αναγνώρισης. Το 1941 εκδόθηκε η ομαδική εργασία των σοβιετικών ιστορικών "Η Γαλλική αστική επανάσταση 1789 - 1794" υπό την γενική επιμέλεια των Ε. Τάρλε και Β. Βόλγκιν, από την οποία ο Τάρλε έγραψε το τμήμα "Η Γαλλική επανάσταση και η Αγγλία". Μια ιδιαίτερη θέση στο έργο του Τάρλε κατέχουν οι μελέτες, που αφορούν στη στρατιωτική ιστορία της Ρωσίας. Το 1938 δημοσιεύτηκε η εργασία με τον τίτλο: " Η εισβολή του Ναπολέοντα στη Ρωσία του 1812". Κατά τα έτη 1941 - 1943 εκδόθηκε το μεγάλο δίτομο έργο: "Ο Κριμαϊκός πόλεμος", που επανεκδόθηκε το 1944. Κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο εκδόθηκε μια σειρά για το ευρύτερο κοινό με θέματα πατριωτικής ιστορίας, καθώς και επίκαιρων πολεμικών γεγονότων. Στα 1945 -1948 ήρθαν στη δημοσιότητα τρεις μεγάλες εργασίες του Τάρλε για την ιστορία του ρωσικού πολεμικού ναυτικού: "Η ναυμαχία του Τσεσμέ και η πρώτη ρωσική εκστρατεία στο Αιγαίο Πέλαγος κατά τα έτη 1769 - 1774", "Ο ρόλος του ρωσικού πολεμικού ναυτικού επί του Μεγάλου Πέτρου" και "Ο ναύαρχος Ουσάκωφ στην Μεσόγειο (1798-1800)". Αργότερα δημοσιεύτηκε και μια άλλη σχετική εργασία του Ε. Τάρλε με τον τίτλο : "Η εκστρατεία του ναυάρχου Δ. Σενιαβίν στη Μεσόγειο (1805-1807)". Όλες αυτές οι εργασίες συγγράφηκαν με βάση τη μελέτη των ιστορικών πηγών, μεταξύ των οποίων ήταν και πολλά αδημοσίευτα ντοκουμέντα, που για πρώτη φορά παραχωρήθηκαν από το Αρχείο της Εξωτερικής Πολιτικής της Ρωσίας, το Κεντρικό Κρατικό Αρχείο του Στρατιωτικού Ναυτικού και άλλα αρχεία της Ε.Σ.Σ.Δ. Αυτές οι μονογραφίες, γραμμένες με γλαφυρό λογοτεχνικό ύφος, που χαρακτηρίζει τον Τάρλε, αναπαρασταίνουν την εξέλιξη των γεγονότων, που δεν έτυχαν επισταμένης έρευνας κατά την προηγούμενη ρωσική ιστοριογραφία ή σκοπίμως παραποιήθηκαν στην δυτική ευρωπαϊκή ιστοριογραφία. Κατά τα έτη 1944-1948 ο Τάρλε ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτωρ από διαφορα πανεπιστήμια του εξωτερικού, τακτικό μέλος της Ακαδημίας Επιστημών της Νορβηγίας και αντεπιστέλλον μέλος της Βρετανικής Ακαδημίας για την προώθηση ιστορικών, φιλοσοφικών και φιλολογικών επιστημών.

Ο Ολέγ Τσυμπένκο είναι γεννημένος το 1957, Ρώσος συγγραφέας, ελληνιστής, καθηγητής αρχαίας ιστορίας. Κατάγεται από το Κίεβο της Ουκρανίας. Η πνευματική του δραστηριότητα συνδέεται κυρίως με τη Μόσχα, όπου το 1985 υποστήριξε στο Παιδαγωγικό Πανεπιστήμιο τη διδακτορική του διατριβή ειδικευμένη στην πρώιμη ιστορία της Αρχαίας Μεσογείου. Στη λογοτεχνία είναι γνωστός και ως μεταφραστής και μελετητής των αρχαίων καθώς και των νέων Ελλήνων ποιητών και συγγραφέων (Ησίοδος, Αριστοτέλης, Διόδωρος Σικελιώτης, Νόννος Πανοπολίτης, Ν. Καζαντζάκης, Γ. Σεφέρης, κ.ά.). Στην Ελλάδα είναι γνωστός επίσης και ως μεταφραστής βιβλίων ξένων περιηγητών (Κ. Μπαζίλι, "Το Αρχιπέλαγος και η Ελλάδα στα 1830-1831", Αθήνα: Καλέντης, Β. Ορλώφ - Νταβίντωφ, "Το ταξίδι στα Ιόνια νησιά, την Ελλάδα, τη Μικρά Ασία και την Τουρκία στα 1835", Αθήνα: Εμπορική Τράπεζα της Ελλάδος) και Ρώσων ελληνιστών του "αργυρού αιώνα" Ι. Γολοσόβκερ, Θ. Ζελίνσκι κ.ά.