Το αυτοβιογραφικό -εν πολλοίς- μυθιστόρημα του Φ. Σαλβέν έχει ως ήρωά του ένα δημοσιογράφο και συγγραφέα που εγκαταλείπει το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα, στο οποίο στρατεύθηκε από τα νεανικά του χρόνια και υπηρέτησε με πίστη και αφοσίωση. Ωστόσο ο Σαλβέν δεν περιορίζεται απλώς σε μια οξυδερκή ανάλυση της σχέσης των ανθρώπων με την πολιτική και την εξουσία. Ούτε αναλίσκεται σε νοσταλγικές ή γλυκόπικρες αναπολήσεις για τα "καλύτερά μας χρόνια". Πάνω απ' όλα γράφει ένα φιλόδοξο μυθιστόρημα με χαρακτήρες ελκυστικούς και ευφυείς, με τους οποίους μοιραζόμαστε τους έρωτές τους, τις πληγές τους, το πάθος τους για την εποχή τους.
"Ο Φρανσουά Σαλβέν αναζητεί τις απαρχές μιας ιδεολογικής χρεοκοπίας παρακολουθώντας δύο φίλους -έναν συγγραφέα και ένα κομματικό στέλεχος- στη διάρκεια τριάντα χρόνων πολιτικής στράτευσης.
Ο ένας, ο Φρεντερίκ Σανς, δημοσιογράφος και μυθιστοριογράφος, σχεδιάζει να γράψει ένα βιβλίο με ήρωα τον άλλο, τον Μαρκ Ελισάλντ, καθηγητή με γρήγορη ανέλιξη στον κομματικό μηχανισμό. Εξαιτίας μιας δραματικής αντιστροφής των ρόλων, το κομματικό στέλεχος θα αναλάβει τελικά να αφηγηθεί τη ζωή του συγγραφέα και τη θυελλώδη και απαιτητική φιλία τους.
Όπως χιλιάδες άλλοι πριν από αυτόν, έτσι και ο Φρεντερίκ Σανς δεν διέρρηξε ο ίδιος τους δεσμούς του με την κομμουνιστική οικογένεια, αντίθετα, αυτή είναι που διερράγη, κατέρρευσε και βούλιαξε, σπρώχνοντας καθένα από τα μέλη της πίσω στην αρχική του μοναξιά και τον καημό της ορφάνιας".
[...]