Γεννήθηκε το 1842 στο Παρίσι. Αφού αποφοίτησε από το λύκειο της Σανς, πήγε στο Λονδίνο για να σπουδάσει αγγλικά, όπου ολοκλήρωσε τις σπουδές του το 1863. Εργάστηκε ως καθηγητής αγγλικών σε διάφορα σχολεία και μετέφρασε λογοτεχνικά έργα από τα αγγλικά. Η ποίησή του χαρακτηρίζεται από υπαινικτικότητα, ευρεία χρήση συμβολισμών και μουσικότητα. Μεταξύ των έργων του συγκαταλέγονται: "Η Ηρωδιάς", ποίημα το οποίο τον απασχόλησε σε όλη του τη ζωή χωρίς να το ολοκληρώσει. "Το απόγευμα ενός φαύνου". "Ο Ίγκιτουρ ή Η τρέλα του Ελβενόν". Πέθανε το 1898.

Γεννήθηκε το 1876 στο Κεμπέρ (Quimper) της Βρετάνης, στη Γαλλία, θεωρείται σημαντικός σύνδεσμος μεταξύ των συμβολιστών και των σουρεαλιστών ειδικά με το ποιητικό έργο του "Le Cornet a des" ("Κουτί με ζάρια") καθώς και με τους πίνακες του. Εκτός από την ποίηση και τη ζωγραφική ασχολήθηκε με το δοκίμιο και την πεζογραφία. Το 1944 συνελήφθη από την Γκεστάπο ως Εβραίος -αν και εβραϊκής καταγωγής, είχε ασπαστεί το χριστιανισμό από το 1915- και οδηγήθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Ντρανσί, όπου και πέθανε την ίδια χρονιά.

Κορυφαίος πεζογράφος του 20ού αιώνα, ο Σελίν (κατά κόσμον, Λουί-Φερντινάν-Ωγκύστ Ντετούς) γεννιέται το 1894 στο Παρίσι. Το 1912 κατατάσσεται εθελοντικά στο πεζικό, όπου τον προλαβαίνει ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος. Τον Σεπτέμβριο του 1914 τραυματίζεται, παρασημοφορείται και αποστρατεύεται. Εργάζεται στο Καμερούν και, επιστρέφοντας, σπουδάζει ιατρική στη Ρεν. Συμμετέχει για λογαριασμό της Κοινωνίας των Εθνών σε υγιεινολογικές αποστολές στην Αμερική, την Αφρική και την Ευρώπη, προτού εγκατασταθεί ως γιατρός στο Παρίσι. Το 1932 εκδίδει το αριστουργηματικό "Ταξίδι στην άκρη της νύχτας", που προκαλεί σκάνδαλο και στέφεται με απαραμείωτη επιτυχία. Εννέα ακόμα μυθιστορήματα ("Θάνατος επί πιστώσει", "Μακελειό", "Από τον ένα πύργο ο άλλος", "Βορράς", κ.ά.) επισφραγίζουν την ιδιοφυή καινοτομία του. Η αντισημιτική και φιλοναζιστικη στάση του τον αναγκάζει να καταφύγει το 1944 στη Γερμανία και εν συνεχεία στην Κοπεγχάγη, όπου φυλακίζεται για ένα διάστημα και όπου παραμένει μια εξαετία, εν αναμονή της δίκης του στη Γαλλία επ' εσχάτη προδοσία. Το 1951 αμνηστεύεται και αποσύρεται στο παρισινό προάστιο Μεντόν, συνεχίζοντας να συγγράφει έως το θάνατο του, το 1961.

Γεννήθηκε το 1899 στο Μονπελιέ. Ξεκίνησε σπουδές στη Νομική και στη Φιλοσοφική Σχολή, καθώς και στην Ecole Normale Superieure, τις οποίες όμως δεν ολοκλήρωσε. Το 1922 έγινε μέλος του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Το 1937 συμμετείχε για λίγους μήνες στο σουρεαλιστικό κίνημα και στη συνέχεια προσχώρησε στο Κομμουνιστικό Κόμμα, το οποίο εγκατέλειψε οριστικά μετά τον πόλεμο, το 1946. Έλαβε μέρος στην Αντίσταση κατά των Γερμανών. Η σημαντικότερη ποιητική του συλλογή "Le parti pris des choses" ("Η προτίμηση στα πράγματα") εκδόθηκε το 1942. Τιμήθηκε με δύο διεθνή λογοτεχνικά βραβεία, του Κάπρι, το 1959, και με το Books Abroad Neustadt, το 1974. Δίδαξε στο Πανεπιστήμιο Columbia ως επισκέπτης καθηγητής. Μεταξύ των έργων του συγκαταλέγονται: "La rage de l' expression" ("Το πάθος της έκφρασης", 1952). "Le Grand Recueil" ("Η Μεγάλη Συλλογή", 1961), "Le savon" ("Το σαπούνι", 1967). Πέθανε στο Μονπελιέ το 1988.

O Ρενέ Σαρ γεννήθηκε στο Λιλ-συρ-Σοργκ το 1907 και πέθανε το 1988 στο Παρίσι. Έλαβε ενεργό μέρος στη γαλλική αντίσταση κατά των Γερμανών. Υπήρξε μέλος της ομάδας των σουρεαλιστών, σύντομα όμως τους εγκατέλειψε και δημιούργησε μια εντελώς προσωπική γραφή, υπαινικτική και αποφθεγματική. Ποιητικές συλλογές: "Le marteau san maitre" , 1934· "Les feuillets d' hypnos" , 1946· "Fureur et mystere" , 1948· "Le soleil des eaux" , 1949· "A une serenite crispee" , 1951· "Recherche de la base et du sommet" , 1955· "Parole en archipel" , 1962· "Commune presence" , 1964· "L'age cassant" , 1965· "Dans la pluie giboyeuse" , 1968· "Le nu perdu" , 1971· "Les voisinages de Van Cogh" , 1985 κ.ά.

Ο Υβ Μπονφουά γεννήθηκε το 1923 στην Τουρ, αλλά κατάγεται από τη νοτιο-δυτική Γαλλία. Η διπλή αυτή καταγωγή θα φανεί αργότερα στο έργο του που είναι η αναζήτηση της χαμένης ενότητας ανάμεσα στον κόσμο του βορρά και το μεσογειακό. Σπούδασε φιλοσοφία στη Σορβόνη και, όταν αποφοίτησε, κατέστρεψε το δίπλωμά του και σπούδασε μαθηματικά. Ύστερα από ένα ταξίδι στην Ιταλία άρχισε έρευνες σε βάθος πάνω στην τέχνη του Τρετσέντο και του Κουατροτσέντο και στη σχέση τους με το Βυζαντινό κόσμο και τη Ρομαντική τέχνη. Παράλληλα με το ποιητικό του έργο, δημοσίευσε μελέτες πάνω στον Πιέρο ντέλα Φραντσέσκα, τον Πουσέν, τις γοτθικές τοιχογραφίες, και μετάφρασε Σαίξπηρ. Δίδαξε σαν καθηγητής ή εταίρος στα πανεπιστήμια της Γενεύης, του Πρίνστον, της Βενσέν, της Νίκαιας και της Αιξ-αν-Προβάνς. Το 1981 διορίστηκε καθηγητής στο Κολέγιο της Γαλλίας και η Γαλλική Ακαδημία τον τίμησε με το Μεγάλο Βραβείο Ποίησης.

Ο Αντώνης Ζέρβας γεννήθηκε στον Πειραιά το 1953. Σπούδασε κοινωνιολογία της λογοτεχνίας στο Παρίσι και αγγλική φιλολογία στο Λονδίνο (1970-1980). Οι δύο μεταπτυχιακές του εργασίες αφορούσαν στη "Λειτουργία της αναπαράστασης στα 'Pisan Cantos' του Έζρα Πάουντ" και στα "Προβλήματα των ευρωπαϊκών πρωτοποριών του 20ού αιώνα: Ιμαγισμός και Βορτικισμός", αντίστοιχα. Το 1978 άρχισε υπό τη διεύθυνση του Henri Meschonnic τη διδακτορική του διατριβή με θέμα: "Η μετάφραση ως δομική δύναμη των Cantos του Έζρα Πάουντ", η οποία έμεινε ατέλειωτη. Μετά τη στρατιωτική του θητεία (1980-1982), ανέλαβε καθήκοντα συμβούλου διευθύνσεως στο Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών και ανέπτυξε ποικίλη δράση στον τομέα των πολιτιστικών θεμάτων τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο. Από το 1984 εργάζεται στο μεταφραστικό τμήμα της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής της Ε.Ε. στις Βρυξέλλες. Εμφανίστηκε στα γράμματα το 1972 με τις δύο ποιητικές συλλογές "Τετράδιο" και "Τελχίνες", ουσιαστικώς όμως το πρώτο βιβλίο του ήταν η "Ανάσταση της Κυρά Τσίνης" (Καστανιώτης, 1983). Συνεργάστηκε με τα σημαντικότερα λογοτεχνικά περιοδικά της εποχής του, αρχής γενομένης από τη "Συνέχεια" (1973), και συμμετείχε στη συντακτική επιτροπή των περιοδικών "Χώρα" (1977) και "Ίνδικτος". Έχει συμμετάσχει επίσης ως ομιλητής σε πολλά συμπόσια και συνέδρια. Τακτικός συνεργάτης της κυριακάτικης "Καθημερινής" και της κυριακάτικης "Αυγής". Το μεταφραστικό του έργο συμπεριλαμβάνει Αμερικανούς, Γάλλους, Εγγλέζους και Ιταλούς ποιητές, φιλοσοφικές και φιλολογικές μελέτες. Τα "Άσματα της Πίζας" του Έζρα Πάουντ ήταν υποψήφια για το Ευρωπαϊκό Αριστείο Μετάφρασης 1996.

Ο Αντώνης Ζέρβας γεννήθηκε στον Πειραιά το 1953. Σπούδασε κοινωνιολογία της λογοτεχνίας στο Παρίσι και αγγλική φιλολογία στο Λονδίνο (1970-1980). Οι δύο μεταπτυχιακές του εργασίες αφορούσαν στη "Λειτουργία της αναπαράστασης στα 'Pisan Cantos' του Έζρα Πάουντ" και στα "Προβλήματα των ευρωπαϊκών πρωτοποριών του 20ού αιώνα: Ιμαγισμός και Βορτικισμός", αντίστοιχα. Το 1978 άρχισε υπό τη διεύθυνση του Henri Meschonnic τη διδακτορική του διατριβή με θέμα: "Η μετάφραση ως δομική δύναμη των Cantos του Έζρα Πάουντ", η οποία έμεινε ατέλειωτη. Μετά τη στρατιωτική του θητεία (1980-1982), ανέλαβε καθήκοντα συμβούλου διευθύνσεως στο Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών και ανέπτυξε ποικίλη δράση στον τομέα των πολιτιστικών θεμάτων τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο. Από το 1984 εργάζεται στο μεταφραστικό τμήμα της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής της Ε.Ε. στις Βρυξέλλες. Εμφανίστηκε στα γράμματα το 1972 με τις δύο ποιητικές συλλογές "Τετράδιο" και "Τελχίνες", ουσιαστικώς όμως το πρώτο βιβλίο του ήταν η "Ανάσταση της Κυρά Τσίνης" (Καστανιώτης, 1983). Συνεργάστηκε με τα σημαντικότερα λογοτεχνικά περιοδικά της εποχής του, αρχής γενομένης από τη "Συνέχεια" (1973), και συμμετείχε στη συντακτική επιτροπή των περιοδικών "Χώρα" (1977) και "Ίνδικτος". Έχει συμμετάσχει επίσης ως ομιλητής σε πολλά συμπόσια και συνέδρια. Τακτικός συνεργάτης της κυριακάτικης "Καθημερινής" και της κυριακάτικης "Αυγής". Το μεταφραστικό του έργο συμπεριλαμβάνει Αμερικανούς, Γάλλους, Εγγλέζους και Ιταλούς ποιητές, φιλοσοφικές και φιλολογικές μελέτες. Τα "Άσματα της Πίζας" του Έζρα Πάουντ ήταν υποψήφια για το Ευρωπαϊκό Αριστείο Μετάφρασης 1996.