Η Μαρία Στεφανοπούλου γεννήθηκε το 1958 στην Αθήνα, όπου έζησε μέχρι το 1976. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης και θέατρο στη Στοκχόλμη και στο Παρίσι, όπου συνέχισε να ζει και να εργάζεται έως το 1997. Έχει εκδώσει τα βιβλία: "Τάκης Σινόπουλος: η ποίηση και η ουσιαστική μοναξιά", Πορεία, 1992, "Αποστροφή", 'Αγρωστις, 1992, "Το θέατρο των πηγών και η νοσταλγία της καταγωγής", Πορεία, 1994, "Το ταξίδι των ψυχών", Αρμός, 1999, "Η σιωπή που κατοικεί στα σπίτια", Αρμός, 1999, "Ο βράχος στο σύννεφο", Εστία, 2006, "Οι ονειροπαρμένοι" (θεατρικό), Σμίλη, 2007. Σήμερα ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

Ο Εμμανουήλ Β. Μαρμαράς σπούδασε αρχιτεκτονική στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (1967-72) και οικονομική και κοινωνική ιστορία στο University of Sheffield (Βρετανία) (1986-87). Το 1986 ανακηρύχθηκε διδάκτωρ του ΕΜΠ και το 1993 διδάκτωρ του University of Leicester (Βρετανία). Από το 1972 έως το 1977 συνεργάστηκε με τον Τ.Χ. Ζενέτο και από το 1979 έως το 1996 απασχολήθηκε στη Δημόσια Επιχείρηση Πολεοδομίας και Στέγασης αναλαμβάνοντας τη μελέτη πολεοδομικών θεμάτων και οικιστικών προγραμμάτων. Από το 1996 μέχρι και σήμερα διδάσκει στο Τμήμα Γεωγραφίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου μαθήματα πολεοδομίας, αστικής και ιστορικής γεωγραφίας, ενώ από το Σεπτέμβριο του 2002 διατελεί Πρόεδρος του ίδιου Τμήματος. Έχει συγγράψει πολλές επιστημονικές μελέτες, δοκίμια και άρθρα σχετικά με την εξέλιξη της πόλης, τον πολεοδομικό σχεδιασμό και την προστασία των πολιτισμικών αγαθών. Άλλα βιβλία του είναι: "Η αστική πολυκατοικία της μεσοπολεμικής Αθήνας: H αρχή της εντατικής εκμετάλλευσης του αστικού εδάφους" (ΠΤΙ ΕΤΒΑ: 1991), "Η προστασία της πολιτισμικής κληρονομιάς" (με άλλους δύο συγγραφείς, Παιδαγωγικό Ινστιτούτο: 2000) και "Ταξίδια στη Μεσόγειο" (Ανάβαση: 2002).

Η Βίκα Δ. Γκιζελή γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε αρχιτεκτονική στη Πολυτεχνική Σχολή του ΑΠΘ. Αποφοίτησε το 1970 και συνέχισε σπουδές κοινωνιολογίας στο Παρίσι, στη Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales (EHESS), από την οποία πήρε το διδακτορικό της δίπλωμα το 1980. Είναι σύμβουλος αρχιτεκτονικής και κοινωνιολογίας στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο και διδάσκει, ως έκτακτο διδακτικό προσωπικό, στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ.

Η Αλέκα Καραδήμου - Γερόλυμπου σπούδασε αρχιτεκτονική στη Θεσσαλονίκη και πολεοδομία στο Παρίσι, όπου εργάστηκε για πολλά χρόνια σε αρχιτεκτονικά γραφεία. Από το 1976 διδάσκει αστικό σχεδιασμό και ιστορία της πολεοδομίας στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ασχολείται με το σχεδιασμό και την ιστορική έρευνα και έχει δημοσιεύσει πολλές μελέτες για την πολεοδομική ιστορία των οικισμών στην Ελλάδα, τα Βαλκάνια και την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Έχει συνεργαστεί σε μελέτες για τη Θεσσαλονίκη και συμμετέχει ενεργά σε κινήσεις και πρωτοβουλίες πολιτών για τη βελτίωση του χώρου της πόλης.

Ο Σπύρος Τζόκας γεννήθηκε στην Καισαριανή. Αποφοίτησε από το Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και εν συνεχεία παρακολούθησε μεταπτυχιακά μαθήματα στο Universite de Paris I, όπου απέκτησε το DEA. Το 1985 διορίστηκε στη μέση εκπαίδευση και παράλληλα συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στην Ελλλάδα. Τον Ιούλιο του 1992 υποστήριξε τη διδακτορική του διατριβή με τίτλο: Προϋποθέσεις, διαδικασίες και επιπτώσεις των εξωτερικών δανείων κατά την περίοδο 1879-1893. Η εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους από το ελληνικό κράτος. Από το 1994 ως σήμερα έχει διδάξει στο Τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Λαογραφίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.

Η Άννη Βρυχέα γεννήθηκε και έζησε στην Αθήνα (1944 - 2005). Ήταν καθηγήτρια στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του Ε.Μ.Π., από την οποία και αποφοίτησε. Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι με υποτροφία της Γαλλικής Κυβέρνησης (δίπλωμα εξειδίκευσης στην Αρχιτεκτονική Εσωτερικών Χώρων στην Ecole Nationale Superieure des Arts Decoratifs και δίπλωμα Πολεοδομίας στο Institut d' Urbanisme με καθηγητή τον Henri Lefebvre) και απέκτησε διδακτορικό δίπλωμα από το Universite-X de Paris, με τίτλο διατριβής "Η διαφήμιση για την κατοικία: Έρευνα σχετικά με τα μοντέλα καθημερινής ζωής". Ήταν επισκέπτρια ερευνήτρια στο Martin Center of the Department of Architecture (Πανεπιστήμιο του Cambridge, Αγγλία), στο Department of Architecture και στο Joint Center for Housing Studies (Πανεπιστήμιο του Harvard, Η.Π.Α.) και στην Ecole d'Architecture Paris-La Villette (Παρίσι, Γαλλία). Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα επικεντρώνονταν στους χωρικούς αποκλεισμούς και τις χωρικές διακρίσεις στην πόλη (ακόμη και μεταξύ των δύο φύλων), στα ζητήματα κατοίκισης και κατοικίας των πολλών (ιδιαίτερα των ευπαθών ομάδων) και στην αναζήτηση εναλλακτικών προτάσεων για την αναβάθμιση και την τοπική ανάπτυξη γειτονιών και τόπων σε κρίση με τη συμμετοχή των ίδιων των κατοίκων και των τοπικών φορέων. Άρθρα της για τα ζητήματα κατοίκησης και κατοικίας έχουν δημοσιευτεί σε επιστημονικά περιοδικά, σε πρακτικά συνεδρίων και σε συλλογικούς τόμους, σε πολλές γλώσσες. Είχει αποσπάσει το πρώτο και δεύτερο βραβείο καθώς και διακρίσεις σε ελληνικούς και διεθνείς αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς. Είχε συμμετάσχει σε επιτροπές και ομάδες εργασίας και σε τοπικές διεπιστημονικές ομάδες ανά την Ευρώπη ως ειδική σε θέματα κοινωνικής κατοικίας, γειτονιών σε κρίση, κοινωνικού αποκλεισμού και φτώχειας. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος πολλών επιστημονικών φορέων για την κατοικία και τα δικαιώματα στην κατοίκηση, τόσο στο διεθνή όσο και τον ελληνικό χώρο.

Ο Βάσιας Τσοκόπουλος είναι ιστορικός. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1958 και σπούδασε ιστορία στην Ecole de Hautes Etudes en Sciences Sociales (EHESS) στο Παρίσι. Έχει εκδώσει τα βιβλία: "Πειραιάς 1835-1870· εισαγωγή στην ιστορία του ελληνικού Μάντσεστερ" (Καστανιώτης, 1984· 1999), (μαζί με τον Κ. Κωστή), "Οι τράπεζες στην Ελλάδα, 1898-1928" (εκδ. ΕΕΤ, 1989), "Μεγάλα τεχνικά έργα στην Ελλάδα: τέλη 19ου-αρχές 20ού αιώνα" (Καστανιώτης, 1999), "Ένας αιώνας Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο" (εκδ. ΤΤ, 2001), "Η ομάδα και η πόλη: ο Ολυμπιακός και ο Πειραιάς του Μεσοπολέμου μέσα από ιστορικά τεκμήρια" (Πολύτροπον, 2008), κ.ά. Απά το 1994 επιμελείται την έκδοση των "Απάντων" του Δημοσθένη Βουτυρά (εκδόσεις Δελφίνι/ Στάχυ). Εργάζεται στο Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής Τράπεζας.

Ο Χρήστος Λούκος είναι Καθηγητής της Ιστορίας των Νεοτέρων Χρόνων στο Πανεπιστήµιο Κρήτης. Τα ερευνητικά και διδακτικά του ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στην Ιστορία της Επανάστασης του 1821, στην κοινωνική ιστορία των πόλεων και στην ιστορία της Λατινικής Αµερικής. Είναι µέλος της Εταιρείας Μελέτης Νέου Ελληνισµού «Μνήµων» και µετέχει στη συντακτική επιτροπή του περιοδικού Μνήµων.

Η Μαργαρίτα Δρίτσα γεννήθηκε στην Αίγυπτο. Σπούδασε στην Αγγλία, στη Γαλλία και στην Αμερική. Αναγορεύθηκε διδάκτωρ της οικονομικής ιστορίας από το Πανεπιστήμιο Paris Ι (Sorbonne-Pantheon) και είναι Fellow του Robinson College του Πανεπιστημίου του Cambridge. Είναι καθηγήτρια της οικονομικής και κοινωνικής ιστορίας της Ευρώπης, στη Σχολή Ανθρωπιστικών Σπουδών του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου (ΕΑΠ) και ακαδημαϊκή υπεύθυνος του Προγράμματος Ευρωπαϊκών Σπουδών. Έχει διδάξει ελληνική και ευρωπαϊκή οικονομική και κοινωνική ιστορία ως επισκέπτρια καθηγήτρια σε ελληνικά και ξένα πανεπιστήμια. Εργάστηκε επίσης ως ερευνήτρια στο Ιστορικό Αρχείο της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος και διηύθυνε, εκπόνησε ή συνεργάστηκε με ερευνητικές ομάδες για θέματα οικονομικής ιστορίας και ιστορίας των τραπεζών και των επιχειρήσεων καθώς και ιστορίας του τουρισμού στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έχει δημοσιεύσει μονογραφίες και επιστημονικά άρθρα σε ελληνικά και διεθνή επιστημονικά περιοδικά, έχει συγγράψει κείμενα για το Μουσείο Τουρισμού και μετέχει συστηματικά σε διεθνή συνέδρια. Κυριότερα έργα της: "Βιομηχανία και Τράπεζες στην Ελλάδα τον Μεσοπολέμου", ΜΙΕΤ, Αθήνα, 1990, "L' Enterprise en Europe et en Grece XIX-XXee siecles" (επιμ. με τους Alice Teichova & Hakan Lindgren), Sophis, 1991, "Το χρώμα της επιτυχίας: η ελληνική βιομηχανία χρωμάτων 1830-1990", εκδ. Τροχαλία, Αθήνα, 1996, "European Enterprise, Strategies of Adaptation and Renewal in the Twentiech Century" (επιμ. με τον Terry Gourvish), εκδ. Τροχαλία, Αθήνα, 1996, "Το Αρχείο Κωνσταντίνου Αντ. Βοβολίνη", τόμ. Ι, Αθήνα 1997. "Ελληνικές επιχειρήσεις στον 20ο αιώνα: πρόσωπα και δραστηριότητες" (επιμ.), εκδ. Κέρκυρα, Αθήνα, 1999, "Δεζαμενή - Λυκαβηττός: ανθρώπινες ροές", εκδ. Φερενίκη, Αθήνα, 2004, "Emporiki Bank 1907-2007: εναλλαγές ταυτότητας και μετασχηματισμοί", εκδ. Εμπορικής Τράπεζας, Αθήνα, 2008, κ.ά. Είναι επίτιμο μέλος του Συνδέσμου Ελληνίδων στον Τουρισμό και ιδρυτικό μέλος πολλών διεθνών επιστημονικών εταιρειών για την Οικονομική Ιστορία και την Ιστορία των Επιχειρήσεων.

Ο Βάσος Ηλία Βογιατζόγλου γεννήθηκε το 1935 στη Νέα Ιωνία Αττικής. Κατάγεται από την Σπάρτη της Μ. Ασίας. Είναι παιδίατρος και ενεργό μέλος της ανθρωπιστικής οργάνωσης "Γιατροί του Κόσμου". Διατηρεί σε εθελοντική βάση την παιδιατρική φροντίδα των παιδιών στις Γυναικείες Φυλακές του Κορυδαλλού και της Θήβας. Ερευνητής της ιστορίας και του λαϊκού πολιτισμού των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, ποιητής, ονοματολόγος και δοκιμιογράφος ασχολείται ιδιαίτερα με το φιλοσοφικό δοκίμιο. Έχει εκδώσει τριανταεπτά βιβλία, ενώ έχει συνεργαστεί με πολλές εφημερίδες και περιοδικά της Ελλάδας και της Κύπρου. Από το 2006 διευθύνει τη Σχολή Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Ερευνών "Κύκλος" στην γενέτειρά του. Για το συγγραφικό και ανθρωπιστικό του έργο έχει τιμηθεί με πολλές τιμητικές διακρίσεις και βραβεία μεταξύ των οποίων για τη συμβολή του στη μελέτη του μικρασιατικού ελληνισμού το 1986 από την Ακαδημία Αθηνών. Είναι τακτικό μέλος της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, της Ελληνικής Ονοματολογικής Εταιρείας, της Εταιρείας Ιατρών Λογοτεχνών και της Ελληνικής Εταιρείας Χριστιανικών Γραμμάτων.

Η Κική Καυκούλα είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων της Πολυτεχνικής Σχολής Θεσσαλονίκης. Έχει σπουδάσει αρχιτεκτονική στη Θεσσαλονίκη και πολεοδομία στο Μπέρμιγχαμ. Διδάσκει Αστικό Σχεδιασμό και Ιστορία της Πολεοδομίας.

Διδάκτωρ οικονομικών επιστημών Α.Π.Θ. Συγγραφέας, αρθρογράφος και επιμελητής εκθέσεων και τηλεοπτικών εκπομπών. Ασχολείται συστηματικά με την κοινωνική και γεωγραφική ιστορία της Θεσσαλονίκης και την φωτογραφική ιστορία του Αγίου Όρους. Για την ιστορική αρθρογραφία του στον Τύπο, έχει τιμηθεί με βραβείο Ιπεκτσί. Εργάστηκε ιδιαίτερα πάνω στην παρουσιάση της φωτογραφίας ως ιστορικού τεκμηρίου, επιμελούμενος εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Στο κυρίως επιστημονικό έργο του περιλαμβάνονται εξήντα ανακοινώσεις, με θέμα την οικονομική και κοινωνική κατάσταση στη Θεσσαλονίκη και τη Μακεδονία, από τα τέλη του 18ου αιώνα μέχρι και το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.

Η Βίλμα Χαστάογλου είναι καθηγήτρια στο τμήμα Αρχιτεκτόνων του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Σπούδασε αρχιτεκτονική στη Θεσσαλονίκη και πολεοδομία και αστική πολεοδομία στο Παρίσι, Universita Paris VIII και Ecole de Hautes Etudes en Sciences Sociales. Έχει διδάξει σε πανεπιστήμια των ΗΠΑ και της Ευρώπης και έχει δημοσιεύσει μεγάλο αριθμό επιστημονικών μελετών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό με θέματα ιστορίας και σχεδιασμού της νεοελληνικής πόλης, καθώς και των πόλεων της Ανατολικής Μεσογείου.

Η Λίλα Λεοντίδου, Αρχιτέκτων-Πολεοδόμος-Γεωγράφος (EMΠ, LSE), είναι Καθηγήτρια στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο και Aκαδημαϊκή Υπεύθυνη του Προγράμματος Σπουδών Ευρωπαϊκού Πολιτισμού. Έχει διδάξει στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου (Καθηγήτρια και Πρόεδρος Τμήματος), όπου πρωτοστάτησε στην ίδρυση του πρώτου ελληνικού πανεπιστημιακού Τμήματος Γεωγραφίας· στο Λονδίνο (Senior Lecturer Γεωγραφίας και Μεσογειακών Σπουδών, King’s College London)· στην Αθήνα (ΕΜΠ, Αναπλ. Καθηγήτρια Γεωγραφίας και Σχεδιασμού στη Σχολή Τοπογράφων)· και στη Θεσσαλονίκη (Α.Π.Θ., βοηθός στην Πολεοδομία-Χωροταξία της Σχολής Αρχιτεκτόνων). Mε ακαδημαϊκές προσκλήσεις δίδαξε και στα Πανεπιστήμια Paris 1 - Pantheon - Sorbonne, Caen, και Johns Hopkins University, ως Senior Fellow. Τα κυριότερα βιβλία της είναι "The Mediterranean City in Transition", (Cambridge U.P. 1990/2006), "Πόλεις της σιωπής (ΕΤΒΑ & Θεμέλιο 1989), "Αγεωγράφητος χώρα" (Ελληνικά Γράμματα 2005, αναθεωρ. 2011, Προπομπός), συνεπιμέλεια των "Mediterranean Tourism" (Routledge 2001) και "Urban Sprawl in Europe" (Blackwell 2007). Έχει επίσης δημοσιεύσει περί τις 200 εργασίες σε βιβλία και επιστημονικά περιοδικά στα ελληνικά, αγγλικά και γαλλικά, ενώ έργα της έχουν μεταφραστεί στα ισπανικά, ιταλικά, γερμανικά και ιαπωνικά.