Η Μαρία Στεφανοπούλου γεννήθηκε το 1958 στην Αθήνα, όπου έζησε μέχρι το 1976. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης και θέατρο στη Στοκχόλμη και στο Παρίσι, όπου συνέχισε να ζει και να εργάζεται έως το 1997. Έχει εκδώσει τα βιβλία: "Τάκης Σινόπουλος: η ποίηση και η ουσιαστική μοναξιά", Πορεία, 1992, "Αποστροφή", 'Αγρωστις, 1992, "Το θέατρο των πηγών και η νοσταλγία της καταγωγής", Πορεία, 1994, "Το ταξίδι των ψυχών", Αρμός, 1999, "Η σιωπή που κατοικεί στα σπίτια", Αρμός, 1999, "Ο βράχος στο σύννεφο", Εστία, 2006, "Οι ονειροπαρμένοι" (θεατρικό), Σμίλη, 2007. Σήμερα ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

Η Καίτη Αρώνη-Τσίχλη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1947. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Μέση και Νεότερη Ιστορία στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης και στη Νεότερη Οικονομική και Κοινωνική Ιστορία στη Σορβόννη (Paris I) και στην Ecole de Hautes Etudes en Sciences Sociates στο Παρίσι. Είναι καθηγήτρια Νεότερης Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Έχει δημοσιεύσει άρθρα και μελέτες γύρω από την συγκρότηση της νεοελληνικής κοινωνίας, τα κοινωνικά κινήματα και το αγροτικό ζήτημα.

Η Αφροδίτη Αθανασοπούλου είναι επίκουρη καθηγήτρια Νεοελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα και οι δημοσιεύσεις της αφορούν το πεδίο της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, ιδίως του 19ου και 20ού αιώνα, τη νεοελληνική Μετρική, τη Διδακτική της Λογοτεχνίας και τις σχέσεις Λογοτεχνίας και Ιστορίας. Ενδιαφέρεται επίσης για την Αφηγηματολογία και την Ιστορία των ιδεών και των νοοτροπιών. Στη διδακτορική της διατριβή μελέτησε τη διγλωσσία του Σολωμού (1999). Μετέφρασε από τα ιταλικά τη διεπιστημονική μελέτη του Massimo Peri Malato d'amore: La poesia dei medici e la medicina dei poeti (ελληνική έκδοση: Του πόθου αρρωστημένος. Ποίηση και ιατρική στον "Ερωτόκριτο", Π.Ε.Κ. 1999). Είναι επίσης μία εκ των συγγραφέων του βιβλίου Ματαιωμένη Ουτοπία (Αθήνα, Ταξιδευτής 2008). Έχει δημοσιεύσει εργασίες για τους: Σολωμό, Βιζυηνό, Καβάφη, Καζαντζάκη, Σεφέρη, Μόντη, Ρίτσο, Λειβαδίτη κ.ά. Η πιο πρόσφατη δουλειά της (2009 και εξής) αφορά στη σύνταξη του Προγράμματος Σπουδών Λογοτεχνίας στην εκπαίδευση της Κύπρου και στην παραγωγή του σχετικού διδακτικού υλικού με ομάδα συνεργατών από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο της Κύπρου. Έχει συνεργαστεί με τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης και πιο πρόσφατα με το Μουσείο Μπενάκη ως μεταφράστρια ή φιλολογική επιμελήτρια στην έκδοση βιβλίων για σημαντικούς Νεοέλληνες συγγραφείς (Σολωμός, Κάλβος, Καβάφης, Σικελιανός, Σεφέρης κ.ά.).

Απόφοιτος της Σχολής Μωραΐτη, του Τμήματος της Αγγλικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (BA, Ph.D στη συγκριτική λογοτεχνία) και του Πανεπιστημίου της Μασσαχουσέττης στο Amherst (Μ.Α. στην αγγλική λογοτεχνία). Υπότροφος των ανωτέρω Πανεπιστημίων. Είναι επίκουρη καθηγήτρια της Ιστορίας και Κριτικής της Λογοτεχνίας στην ΑΣΚΤ, όπου διδάσκει αγγλική γλώσσα και ορολογία των εικαστικών τεχνών από το 1988 μέχρι σήμερα και συγκριτική λογοτεχνία από το ακαδημαϊκό έτος 2006-2007. Έχει διδάξει αγγλική γλώσσα και ορολογία των ανθρωπιστικών επιστημών στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης (1983-1988) και νεοελληνική λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο Κύπρου (χειμερινό εξάμηνο 2001-2002) ως επισκέπτρια καθηγήτρια. Από το ακαδημαϊκό έτος 2008-2009 θα προσφέρει σεμιναριακά μαθήματα συγκριτικού περιεχομένου τέχνης και λογοτεχνίας. Ασχολείται ερευνητικά κυρίως με την πεζογραφία του 19ου αιώνα (πρωτότυπη - μεταφρασμένη), και με γυναικεία θέματα. Έχει συνεργαστεί ως ερευνήτρια με το Ινστιτούτο Μεσογειακών σπουδών και το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών. Εργασίες της έχουν δημοσιευτεί από σημαντικούς εκδοτικούς οίκους (Καστανιώτης, Περίπλους, Πανεπιστημιακές εκδόσεις Κρήτης, Σοκόλης, Δόμος, Εταιρεία Σπουδών Σχολής Μωραΐτη, University Studio Press, Gutenberg, Hellenic Publishing κ.ά.) και σε έγκριτα φιλολογικά περιοδικά (Πολίτης, Διαβάζω, Λέξη, Δέντρο, Περίπλους, Σύγκριση, Μικροφιλολογικά, Ύλανδρον, Κάμπος-Cambridge Papers in Modern Greek, Cahiers Balkaniques, Bulletin de Liaison Neo-Hellenique, Neohellikon κ.ά.). Έχει συμμετάσχει σε έναν πολύ μεγάλο αριθμό συνεδρίων ελληνικών και διεθνών (Edmonton Alberta, Edinburg Scotland, Dublin Ireland) και έχει κληθεί να δώσει διαλέξεις σε σημαντικά Πανεπιστήμια του εξωτερικού: Selwyn College Cambridge, University of Birmingham, King's College London. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται επιστημονικά με τις σπουδές του φύλου. Από το ακαδημαϊκό έτος 2005-2006 είναι επιστημονική υπεύθυνος του ερευνητικού προγράμματος "Η γυναικεία εικαστική και λογοτεχνική παρουσία στα περιοδικά Λόγου και Τέχνης, 1900-1940" , το οποίο υλοποιείται από την ΑΣΚΤ στο πλαίσιο του ΕΠΕΑΕΚ ΙΙ-Γ' ΚΠΣ και ολοκληρώνεται τον Ιούνιο του 2008. Η βάση δεδομένων του παραπάνω ερευνητικού προγράμματος θα κατατεθεί στη Βιβλιοθήκη της ΑΣΚΤ προς χρήση της ερευνητικής κοινότητας. Τέλος έχει διατελέσει εξετάστρια του ΙΚΥ, επιστημονικός κριτής των Πανεπιστημιακών εκδόσεων Κύπρου και του περιοδικού Journal of Modern Greek Studies του Johns Hopkins University, μέλος του ΔΣ της Ελληνικής Εταιρείας Γενικής και Συγκριτικής Γραμματολογίας και ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Παπαδιαμαντικών Σπουδών.

Η Αθηνά Γεωργαντά είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια νεοελληνικής φιλολογίας στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών. Σπούδασε νεοελληνική, βυζαντινή και ευρωπαϊκή φιλολογία στα Πανεπιστήμια της Θεσσαλονίκης, του East Anglia (Norwich, Αγγλία) και της Σορβόννης (Paris I). Για τα θέματα της καλβικής έρευνας έχει διατελέσει προσκεκλημένη ερευνήτρια του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης (Κέντρο Ευρωπαϊκών Ανθρωπιστικών Ερευνών, Σεπτέμβριος-Δεκέμβριος 1997) και προσκεκλημένη καθηγήτρια της Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales στο Παρίσι (Δεκέμβριος 2005). Κύρια πεδία ερευνητικής ενασχόλησης: ελληνικός και ευρωπαϊκός ρομαντισμός, βυρωνισμός, διαφωτισμός, πρόσληψη της αρχαιότητας, οίνος και ελληνικός πολιτισμός, μελέτη του ελληνικού τύπου, Καρμπονάροι και επαναστατικά κινήματα 18ου-19ου αί.

Ο Βάλτερ Πούχνερ γεννήθηκε στη Βιέννη το 1947. Σπούδασε επιστήμη του Θεάτρου (Θεατρολογία) στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης και το 1972 απέκτησε τον τίτλο του διδάκτορα της Φιλοσοφικής Σχολής, με μια εργασία για το νεοελληνικό θέατρο σκιών. Το 1977 ανακηρύχθηκε υφηγητής, στο ίδιο Πανεπιστήμιο, με μια διατριβή για τη γέννηση του θεάτρου στον ελληνικό λαϊκό πολιτισμό. Από τότε έχει εγκατασταθεί μόνιμα στην Ελλάδα. Δίδαξε επί δώδεκα χρόνια Ιστορία Θεάτρου στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης. Από το 1989 διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στην αρχή στο Τμήμα Φιλολογίας και από το 1991 στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών, του οποίου διατελεί αντιπρόεδρος. Παράλληλα δίδασκε έως το 2006 Θεατρολογία στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης και έχει μετακληθεί πολλές φορές ως επισκέπτης καθηγητής σε ευρωπαϊκά και αμερικανικά πανεπιστήμια. Το 1994 εξελέγη αντεπιστέλλον μέλος της Αυστριακής Ακαδημίας Επιστημών και το 2001 παρασημοφορήθηκε για τις επιστημονικές του επιδόσεις με τον "Αυστριακό Σταυρό Τιμής για την Επιστήμη και την Τέχνη". Έχει δημοσιεύσει περισσότερα από 90 βιβλία και 400 μελετήματα για θέματα του ελληνικού και βαλκανικού θεάτρου, της συγκριτικής λαογραφίας, των βυζαντινών και νεοελληνικών σπουδών εν γένει, καθώς και της θεωρίας του θεάτρου και του δράματος.

Ο Αντώνης Κωτίδης γεννήθηκε και ζει στη Θεσσαλονίκη. Διδάσκει Ιστορία της Τέχνης στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Έχει γράψει τα βιβλία: Ο ζωγράφος Μαλέας (1982), Για τον Παρθένη (1984), Μοντερνισμός και "Παράδοση" στην ελληνική τέχνη του μεσοπολέμου (1993), Η ζωγραφική του 19ου αιώνα - Ελληνική τέχνη (1995), Μαλέας (2000), Αλέξης Μπαρκόφ (2000), Το μεταπολεμικό πρόσωπο της ελληνικής τέχνης (2000). Έχει συνεργαστεί σε συλλογικές εκδόσεις όπως η ελληνική έκδοση Rizzoli Όλο το έργο του Ραφαήλ (1995), Παγκόσμια τέχνη της εκπαιδευτικής ελληνικής εγκυκλοπαίδειας (1998), Τέτσης (1999), Το λεξικό ελλήνων καλλιτεχνών της Μέλισσας (1997-2000), Την ιστορία του Ελληνικού Έθνους, ΙΣΤ (2000), Εθνική πινακοθήκη 100 χρόνια - τέσσερις αιώνες νεοελληνικής ζωγραφικής (2000) κ.α. Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί σε ειδικά και ευρύτερης κυκλοφορίας έντυπα.

Ο Γιώργος Κόκκινος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1960. Εργάζεται ως καθηγητής στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αιγαίου (Ρόδος), όπου υπηρετεί από το 1997, διδάσκοντας Ελληνική και Ευρωπαϊκή Ιστορία και Διδακτική της Ιστορίας. Είναι μέλος της Εταιρείας Μελέτης Νέου Ελληνισμού, της Ελληνικής Εταιρείας Ιστορικών της Εκπαίδευσης, της Historical Association, της International Society for History Didactics και της IRAHSSE, ενώ συνεργάζεται με την Association for Historical Dialogue and Research. Έχει εκδώσει μεταξύ άλλων τα βιβλία: "Η φασίζουσα ιδεολογία στην Ελλάδα" (Παπαζήσης 1989), "Ο πολιτικός ανορθολογισμός στην Ελλάδα" (Τροχαλία 1996), "Από την Ιστορία στις ιστορίες" (Ελληνικά Γράμματα 1998), "Αναζητώντας την Ευρώπη" (Μεταίχμιο 2000), "Διδακτικές προσεγγίσεις στο μάθημα της Ιστορίας" (Μεταίχμιο 2000, 2η έκδοση), "Επιστήμη, Ιδεολογία, Ταυτότητα" (Μεταίχμιο 2003). Είχε επίσης την επιμέλεια των βιβλίων "Διεπιστημονικές προσεγγίσεις στη Μουσειακή Αγωγή" (Μεταίχμιο 2002, σε συνεργασία με την Ευγενία Αλεξάκη) και "Αρχεία της Ελληνικής Παλιγγενεσίας. Ανθολόγιο" (Βουλή των Ελλήνων 2002, σε συνεργασία με την Ελένη Κορομηλά). Άρθρα και βιβλιοκρισίες του έχουν δημοσιευθεί στα περιοδικά "Μνήμων", "Σύγχρονα Θέματα", "Θεωρία και Κοινωνία", "Φιλολογική" κ.ά. Η επιστημονική του δραστηριότητα αφορά την ιστορία των πολιτικών ιδεών τον 19ο και τον 20ό αιώνα, τη διδακτική της ιστορίας, την ιστορία των αντιλήψεων για το σώμα και τη σωματική αγωγή και την ιστορία της εκπαίδευσης.

Ο Κοσμάς Ψυχοπαίδης (1944-2004) γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Φρανκφούρτης, απ' όπου έλαβε και το διδακτορικό του δίπλωμα. Δίδαξε στα Πανεπιστήμια της Φρανκφούρτης και του Gottingen του οποίου υπήρξε υφηγητής (Habilitation) και μόνιμος καθηγητής. Διετέλεσε καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο (1981-1987) και, εν συνεχεία, στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1988-2004). Συμμετείχε στη σύνταξη του περιοδικού "Αξιολογικά". "Έφυγε" από καρδιακή προσβολή στην Αθήνα, στις 13 Δεκεμβρίου 2004, κατά τη διάρκεια παρουσίασης βιβλίου.

Ο Αλέξης Πολίτης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945. Σπούδασε νεοελληνική φιλολογία στη Θεσσαλονίκη και στο Παρίσι. Σήμερα είναι καθηγητής της νεοελληνικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, όπου εργάζεται από το 1989· τα χρόνια 1976-1989 εργάστηκε στο Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών του Ε.Ι.Ε.

Ο Βασίλης Κρεμμυδάς γεννήθηκε το 1935 στη Μεσσήνη Μεσσηνίας· εκεί τελείωσε το γυμνάσιο. Το 1959 έλαβε πτυχίο Ιστορίας και αρχαιολογίας από το Πανεπιστήμιο Αθηνών. Από το 1964 έως το 1967 έκανε μεταπτυχιακές σπουδές οικονομικής και κοινωνικής ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Lyon και στην τότε Ecole Pratique des Hautes Etudes, στο Παρίσι. Ανακηρύχθηκε διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης το 1972 με τη διατριβή "Το εμπόριο της Πελοποννήσου στον 18ο αιώνα". Το 1981 εκλέχτηκε υφηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών με το βιβλίο "Συγκυρία και εμπόριο στην προεπαναστατική Πελοπόννησο, 1793-1821". Το 1965-1967 διατέλεσε λέκτωρ των νέων ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Lyon. Επί 17 χρόνια εργάστηκε στην ιδιωτική εκπαίδευση (Λύκειο Ζηρίδη και Σχολή Μωραΐτη) και το 1979-1982 δίδαξε ως ειδικός επιστήμων στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Το 1982 εκλέχτηκε τακτικός καθηγητής στο ίδιο Πανεπιστήμιο και το 1987 καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έχει προσκληθεί (professeur invite) δύο φορές σε πανεπιστήμια του Παρισιού. Είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, μέλος της Επιτροπής Τέχνης και Πολιτισμού της Βουλής και διευθυντής της αυτοτελούς δημόσιας υπηρεσίας "Αρχεία Πρωθυπουργού, Υπουργών, Υφυπουργών και της Γενικής Γραμματείας της Κυβέρνησης". Τα ιδιαίτερα επιστημονικά ενδιαφέροντά του είναι προσανατολισμένα στις οικονομικές και κοινωνικές πραγματικότητες του τέλους της Τουρκοκρατίας και του ελληνικού 19ου αιώνα και σε ζητήματα της Επανάστασης του 1821 και των πρώτων δεκαετιών του βίου του ελληνικού κράτους.