O Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε γεννήθηκε στη Φραγκφούρτη στις 28 Αυγούστου 1749. Το 1765 πηγαίνει για να σπουδάσει νομικά στη Λειψία, αλλά δείχνει περισσότερο ενδιαφέρον για τη ζωγραφική και συναναστρέφεται καλλιτέχνες. Έπειτα από τρία χρόνια, αιμοπτύσεις τον αναγκάζουν να επιστρέψει στην πατρίδα του. Τα έτη 1770-71 πηγαίνει στο Στρασβούργο, για να ολοκληρώσει τις νομικές του σπουδές. Εκεί αρχίζει να γράφει, κυρίως λυρικά ποιήματα, και πρωτογνωρίζει τον έρωτα, που έμελλε να παίξει πολύ μεγάλο ρόλο στη ζωή του. Το 1773 δημοσιεύει το πρώτο του δράμα: "Γκαιτς φον Μπερλίχινγκεν". Το 1775 είναι έτος ταξιδιών. Επισκέπτεται την Ελβετία και τη Βαϊμάρη, προσκεκλημένος του Δούκα Καρόλου Αυγούστου όπου και διορίζεται σύμβουλος του ηγεμόνα και υπουργός των Οικονομικών. Κατά τη διετία 1786-87 ταξιδεύει στην Ιταλία. Τις εντυπώσεις του τις περιγράφει στο βιβλίο "Ταξίδι στην Ιταλία". Δουλεύει όμως και το πρώτο μέρος του "Φάουστ". Επιστρέφει στη Βαϊμάρη στις 18 Ιουνίου 1788. Απαλλάσεται από τα κυβερνητικά του καθήκοντα και κρατά την ευθύνη μόνο για τα επιστημονικά ιδρύματα και το Θέατρο της Αυλής. Γνωρίζεται με την εικοσιτριάχρονη Κριστιάνε Βούλπιους και την παίρνει στο σπίτι του. Αργότερα, το 1806, θα την παντρευτεί. Το 1789 γεννιέται ο γιος του Αύγουστος, ο μόνος που επέζησε από τους γιους που του χάρισε η Κριστιάνε. Στο μεταξύ κάνει γνωριμίες, μελετά, γράφει, μεταξύ άλλων και το αριστούργημα "Τα χρόνια της μαθητείας του Βίλχελμ Μάιστερ". Το 1809 εκδίδει ένα από τα πιο ονομαστά μυθιστορήματά του, τις "Εκλεκτικές συγγένειες". Το 1816 πεθαίνει η γυναίκα του και το 1830 ο γιος του Αύγουστος, που βρίσκεται στη Ρώμη. Ο Γκαίτε ζει πλέον πασίγνωστος και αναγνωρισμένος στη Βαϊμάρη μέχρι το θάνατό του, στις 22 Μαρτίου 1832.

Ο Φλαμανδός Σαρλ ντε Κοστέρ (1827-1879), παράλληλα με διάφορα επαγγέλματα τα οποία ασκούσε, έγραφε τακτικά σε βελγικά λογοτεχνικά και λαογραφικά περιοδικά, και κυρίως στο "Οϊλενσπίγκελ", το οποίο όφειλε τον τίτλο του σ' έναν δημοφιλή ήρωα λαϊκών αφηγήσεων. Το 1867 ο Σαρλ ντε Κοστέρ ξαναζωντάνεψε τον ήρωα αυτόν με το βιβλίο του "Ο θρύλος του Τιλ Οϊλενσπίνγκελ και του Λαμ Γκαίτζακ", στο οποίο συνέλεξε όσο μπόρεσε μεγαλύτερο μέρος της λαϊκής παράδοσης σχετικά με τον Τιλ Οϊλενσπίνγκελ και τον βοηθό του, τον Λαμ Γκαίτζακ.

Πολ Ντυκά (1865-1935) Γάλλος συνθέτης με πλούσιο έργο, που ωστόσο έμεινε σχεδόν άγνωστο, γιατί ο ίδιος ο Ντυκά, όσο ζούσε, αρνιόταν να το δημοσιεύσει και λίγο πριν πεθάνει κατέστρεψε ο ίδιος τις συνθέσεις του. Το τι χάθηκε μόνο συμπερασματικά μπορούμε να υποθέσουμε, αν λάβουμε υπόψη μας την υψηλή στάθμη των ελάχιστων έργων που άφησε να γίνουν γνωστά και ειδικότερα την αριστουργηματική του όπερα "Η Αριάδνη κι ο Κυανοπώγωνας". Η μουσική του "Μαθητευόμενου Μάγου" θεωρείται κορυφαία στιγμή της δημιουργίας του.

Ριχάρδος Στράους (1864-1949) Γερμανός συνθέτης και αρχιμουσικός που γνώρισε τη δόξα όσο ακόμα ζούσε. Άρχισε μαθήματα πιάνου πολύ μικρός, μόλις τεσσάρων ετών. Έξι ετών συνέθετε κιόλας. Οχτώ χρονών άρχισε μαθήματα βιολιού και θεωρητικά, και στα δεκάξι του χρόνια έγραψε την πρώτη συμφωνία. Από τότε, δε σταμάτησε να συνθέτει όπερες, κονσέρτα, σονάτες, λίντερ και συμφωνικά ποιήματα, όπως το "Τάδε έφη Ζαρατούστρα", "Τιλ Οϊλενσπίγκελ". Ως συνθέτης αρχικά επηρεάστηκε από τον Μπραμς, αλλά αργότερα πέρασε στη νεότερη, μεταβαγγνερική σχολή, της οποίας κυριότερη μέριμνα ήταν η έκφραση. Ανάμεσα στα 1905 και 1015 συνέθεσε τα ωραιότερα μελοδράματά του, όπως "Σαλώμη", "Ηλέκτρα", "Ο Ιππότης με το ρόδο", "Η Αριάδνη στη Νάξο" κ.ά.

Η Ειρήνη Μάρρα (1943-1998) έκανε την πρώτη της εμφάνιση στα γράμματα στα δεκαεφτά της χρόνια με μια μελέτη για την παιδική λογοτεχνία και συνέχισε γράφοντας ποίηση, διηγήματα και κάνοντας μεταφράσεις. Στο χώρο του παιδικού βιβλίου μπήκε το 1974 με τα "Δαντελένια χέρια" και συνέχισε με πλήθος βιβλίων, θεατρικών έργων, μεταφράσεων κλασικών παραμυθιών, καθώς και με τη συγγραφή και παρουσίαση ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών εκπομπών με την ενεργό συμμετοχή των παιδιών. Δίδαξε λογοτεχνία και μυθοπλασία σε σχολεία και σε σεμινάρια.