"Ο Πύργος της Βαβέλ" είναι ένα μεγαλόπνοο επίτευγμα, μια περιγραφή όλων των ιδιωτικών και δημόσιων παθών της Βρετανίας τη δεκαετία του 1960. Στην καρδιά του υπάρχουν δύο περιπέτειες: η οδυνηρή αγωγή διαζυγίου και η δίωξη ενός "άσεμνου" βιβλίου. Η Φρεντερίκα, η ανεξάρτητη νεαρή ηρωίδα των προηγούμενων μυθιστορημάτων της Μπάιατ, έχει αιφνιδιάσει τους φίλους της με το γάμου της μ' ένα νεαρό εφοπλιστή και μέλος της τοπικής αριστοκρατίας. Ενώ εκείνη και ο γιος της ζουν έγκλειστοι στο περιφραγμένο τους αγρόκτημα, ο γαμπρός της, ο Ντάνιελ, ακούει απελπισμένες φωνές από το τηλέφωνο, στην κρύπτη μιας αγγλικής εκκλησίας.

Νιώθουμε την υποβόσκουσα αμηχανία, τα υπόγεια ρεύματα σεξουαλικότητας και βίας. Η ένταση ξεσπάει με αφορμή ένα βιβλίο, μια αφήγηση στημένη σε κάποια παρελθούσα επαναστατική εποχή, όπου μια ομάδα ανθρώπων αποσύρεται σ' έναν πύργο για να ιδρύσει την ιδανική κοινότητα. Σ' αυτό το βιβλίο, όπως και στα δικαστήρια, στα σεμινάρια ενηλίκων ή στην επιτροπή για "τη διδασκαλία της γλώσσας", οι άνθρωποι λειτουργούν όλο και πιο ομαδικά. Σε πολλούς έχει γίνει έμμονη ιδέα η προστασία των νέων, αλλά η αντίληψη του συρμού που θέλει τα παιδιά αθώα κι ελεύθερα σιγά σιγά αρχίζει να φαντάζει ευσεβής πόθος και δη επικίνδυνος. Γύρω από τη Φρεντερίκα και τους φίλους της περιδινούν σύννεφα από μισοσχηματισμένες θεωρίες από τη θεολογική αντίληψη για το Θάνατο του Θεού και την ψυχολογία του Λενγκ μέχρι τη γέννηση της γλώσσας των υπολογιστών. Βρισκόμαστε στη δεκαετία όπου λαμβάνουν χώρα γεγονότα όπως η υπόθεση της Λαίδης Τσάτερλι, το σκάνδαλο Προφιούμο και η πρώτη κυβέρνηση Χάρονλντ Ουίλσον. Στο όραμα της Μπάιατ η κυρίαρχη μεγαλοφυΐα της δεκαετίας του 1960 μοιάζει να είναι μια διασταύρωση μεταξύ Μαρκησίου Ντε Σαντ και "Χόμπιτ". Η σύγχυση που επακολουθεί, χαρτογραφημένη με μεγαλοφυή και ευφάνταστη συμπάθεια, είναι εξίσου κωμική, όσο και απειλητική και παράδοξη.