O Χούλιο Κορτάσαρ γεννήθηκε στις Βρυξέλλες το 1914 και πέθανε στο Παρίσι το 1984. Σε ηλικία τεσσάρων ετών, εγκατέλειψε μαζί με την οικογένειά του το Βέλγιο για την Αργεντινή, όπου τελείωσε το σχολείο, σπούδασε φιλολογία και εργάστηκε ως καθηγητής για πέντε χρόνια, ενώ παράλληλα συνεργαζόταν με λογοτεχνικά περιοδικά. Το 1951, σε ηλικία 37 ετών, επέστρεψε στην Ευρώπη, στο Παρίσι, όπου έζησε ως το τέλος της ζωής του και έγραψε μερικά από τα σημαντικότερα έργα του ("Έφυγα από την Αργεντινή, όχι τόσο επειδή υπήρχαν πράγματα που εκεί μ' ενοχλούσαν, που οπωσδήποτε υπήρχαν, αλλά γιατί η Γαλλία αντιπροσώπευε για μένα, τότε, έναν τεράστιο πόλο έλξης", θα πει σε μια συνέντευξή του στην "El Pais", το 1982). Το 1961 επισκέπτεται την Κούβα, γοητευμένος από την επανάσταση, αναζητώντας απαντήσεις στις πολιτικές του ανησυχίες. Το ταξίδι αυτό θα γίνει η αφορμή να αποκτήσει σαφή ιδεολογική συνείδηση, θα υπερασπιστεί την Κούβα του Τσε και του Κάστρο και αργότερα τη Νικαράγουα των σαντινίστας. Το 1970 επισκέπτεται τη Χιλή και παρευρίσκεται στην πανηγυρική τελετή ανάληψης της εξουσίας από τον Αλιέντε. Μαθητής του Μπόρχες, συγκαταλέγεται ανάμεσα στους κορυφαίους λατινοαμερικανούς συγγραφείς και στους σπουδαιότερους μοντερνιστές του 20ού αιώνα. Το έργο του αφομοιώνει μ' έναν τελείως φυσικό τρόπο τις ανανεωτικές τεχνικές του σύγχρονου μυθιστορήματος και συνδυάζει τη δημιουργική φαντασία με το ρεαλισμό, διαφέρει όμως, από το έργο άλλων λατινοαμερικανών συγγραφέων, γιατί απ' αυτό απουσιάζει σχεδόν παντελώς το στοιχείο του μπαρόκ και του μαγικού ρεαλισμού. Μεταξύ των πολλών και σπουδαίων έργων του ξεχωρίζουν τα: "Μυστικά όπλα" ("Las armas secretas"), 1958, "Τα βραβεία" ("Los Premios" -το πρώτο του μυθιστόρημα), 1960, "Ιστορίες των κρονόπιο και των φάμα" ("Historias de cronopios y de famas", 1962, "Το κουτσό" ("Rayuela" -που θεωρείται το αριστούργημά του), 1963, "Όλες οι φωτιές η φωτιά" ("Todos los fuegos el fuego"), 1966, "Το βιβλίο του Μανουέλ" ("Libro de Manuel" -μυθιστόρημα), 1973, "Οκτάεδρο" ("Octaedro"), 1974 (όλα τους μεταφρασμένα στα ελληνικά) και τα "Los Reyes", 1949, "Bestiario", 1951, "Final de Juego", 1956, "Ο γύρος της μέρας σε ογδόντα κόσμους" ("La vuelta al dia en ochenta mundos"), 1967, "62: Μοντέλο συναρμολόγησης" ("62: Modelo para armar" -που συνεχίζει την ιδέα του διάσπαρτου μυθιστορήματος, όπως και στο "Κουτσό"), 1968, "Prosa del Observatorio", 1972, "Alguien que anda por ahi", 1977, "Un tal Lucas", 1979, "Deshoras", 1982, κ.ά.

O Χούλιο Γιαμαθάρες γεννήθηκε στο χωριό Μπεγκαμιάν της Λεόν (Ισπανία) το 1955. Έχει καταπιαστεί με όλα σχεδόν τα λογοτεχνικά είδη: μυθιστόρημα, διήγημα, ποίηση, δοκίμιο, κινηματογραφικό σενάριο, ενώ εργάζεται και ως αρθρογράφος στην εφημερίδα "El Pais". Κυριότερα έργα του είναι, τα μυθιστορήματα "Το φεγγάρι των λύκων" και "Η κίτρινη βροχή" (μεταφρασμένα και τα δύο στα ελληνικά), η ποιητική συλλογή "Memoria de la nieve" και το ταξιδιωτικό αφήγημα "El rio del olvido".

O Χουάν Χοσέ Αρεόλα γεννήθηκε στο Σαποτλάν (σημερινό Σιουδάδ Γκουσμάν) της επαρχίας του Χαλίσκο το 1918 και πέθανε στη Γκουαδαλαχάρα το 2001. Θεωρείται ως ένας από τους σπουδαιότερους Μεξικάνους πεζογράφους και ποιητές. Μερικά από τα έργα του: "Confabulario" (1952), "La Feria" (1963), "Palindroma" (1971) και "Antiguas primicias" (1996).

Ο Κάρλος Καστάν γεννήθηκε στη Βαρκελώνη το 1960. Έχει γράψει τις συλλογές διηγημάτων Frio de vivir και Museo de la soledad.

O Χοσέ Αντόνιο Μουνιόθ Ρόχας γεννήθηκε στην Αντεκέρα της Μάλαγας το 1909. Είναι ένας από τους σημαντικότερους ποιητές και πεζογράφους της Ισπανίας. Το 1998 του απονεμήθηκε το Κρατικό Βραβείο Ποίησης για το βιβλίο του "Objetos perdidos". Άλλα έργα του είναι, οι ποιητικές συλλογές "Versos de Retorno" και "Abril del alma" και οι συλλογές διηγημάτων "Las cosas del campo" και "Las Musaranas".

O Έκτορ Τισόν γεννήθηκε το 1929 στη Γιάλα της Αργεντινής. Έχει εργαστεί ως διπλωμάτης, δικηγόρος, δικαστής και δημοσιογράφος. Μερικά από τα πιο σημαντικά έργα του: "Fuego en Casabindo" (1969), "La casa y el viento" (1984) και "El gallo blanco" (1992).

O Γκονθάλο Tορέντε Mπαγιεστέρ γεννήθηκε στη Γαλικία το 1910 και πέθανε στη Σαλαμάνκα το 1999. Eργάστηκε ως καθηγητής Iστορίας σε πολλές σχολές και πανεπιστήμια κι ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία και τη θεατρική κριτική, αλλά και με τη μετάφραση. Έγραψε μυθιστορήματα, δοκίμια, θεατρικά έργα και σενάρια. Tιμήθηκε με πολλά βραβεία και γνώρισε πλήθος διακρίσεων εντός και εκτός Iσπανίας. O Tορέντε Mπαγιεστέρ θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους Ισπανούς συγγραφείς του 20ου αιώνα. Ξεχωρίζει για το ιδιαίτερα ειρωνικό ύφος του που θεωρήθηκε ως η ισπανική απάντηση στον "μαγικό ρεαλισμό" των λατινοαμερικάνων συγγραφέων. Τα γνωστότερα μυθιστορήματα, νουβέλες και διηγήματά του είναι τα εξής: "Javier Marino", 1943, "El golpe de estado de Guadalupe Limon", 1946, "Ifigenia", 1950, "Los gozos y las sombras: El senor llega, Donde da la vuelta el aire, La Pascua triste", 1957-60, "Don Juan", 1963, "Off-side", 1969, "La saga/fuga de J.B.", 1972 (για πολλούς το αριστούργημά του), "Fragmentos de Apocalipsis", 1977, "Las sombras recobradas", 1979, "La isla de los Jacintos Cortados", 1981, "Dafne y ensuenos", 1982, "La Princesa Durmiente va a la escuela", 1983, "Quiza nos lleve el viento al infinito", 1984, "La rosa de los vientos", 1985, "Yo no soy yo, evidentemente", 1987, "Filomeno, a mi pesar", 1988, "Cronica del rey pasmado", 1989 (ελλ. εκδ. "Το χρονικό του εκστατικού βασιλιά", Ωκεανίδα 2007), "Las islas extraordinarias", 1991, "La muerte del Decano", 1992, "La novela de Pepe Ansurez", 1994, "La boda de Chon Recalde", 1997, "Los anos indecisos", 1997 και "Domenica", 1999. Περισσότερα στοιχεία για τον συγγραφέα και πλήρης εργογραφία του περιλαμβάνεται στην ιστοσελίδα: www.gonzalotorrenteballester.es. (φωτογραφία: Jose Miguel Torrente)

Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος (Αθήνα, 1963), διδάκτορας ισπανικής φιλολογίας του Πανεπιστημίου της Γρανάδας, είναι επίκουρος καθηγητής του τμήματος Ιταλικής Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης στο γνωστικό αντικείμενο "Μεταφρασεολογία/Μετάφραση κειμένων από τα ισπανικά στα ελληνικά". Διδάσκει, επίσης, ισπανική λογοτεχνία στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο και λογοτεχνική μετάφραση στο ΕΚΕΜΕΛ και στο Διαπανεπιστημιακό Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών Μετάφρασης και Μεταφρασεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Έχει μεταφράσει, μεταξύ άλλων, από τα ισπανικά στα ελληνικά έργα των Ε. Σάμπατο, Μ. Αλτολαγκίρε, Ι. Αλδεκόα, Μ. Βάθκεθ Μονταλμπάν, Χ. Γιαμαθάρες, Ρ. Τσίρμπες, Χ. Αγέστα, Λ. Μ. Πανέρο, Σ. δε Τόρο, Α. Μπράις Ετσενίκε, Α. Τραπιέγιο, Α. Γκαμονέδα, Σ. Πάμιες και Α. Κουέτο.

Ο Νίκος Πρατσίνης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1957. Αποφοίτησε από το Χημικό τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών και παρακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Complutense της Μαδρίτης. Παρακολούθησε σπουδές Πορτογαλικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας στη Λισσαβόνα και, επιστρέφοντας το 1991 στην Ελλάδα, παρακολούθησε μονοετές σεμινάριο διερμηνείας. Εργάζεται ως μεταφραστής και διερμηνέας (ισπανικά, πορτογαλικά και αγγλικά), είναι μέτοχος της εταιρίας COM Ν. Πρατσίνης-Κ.Ζησίμου ΟΕ, Διερμηνεία-Μετάφραση και έχει διδάξει επί σειρά ετών μετάφραση στην Ελλάδα και το εξωτερικό (ΕΚΕΜΕΛ, ABANICO, Ελληνοαμερικανική Ένωση, Πανεπιστήμιο της Malaga). Έχει μεταφράσει στα πορτογαλικά Καβάφη και Σεφέρη και το 1995 έλαβε το Πρώτο Βραβείο της Ελληνικής Εταιρείας Μεταφραστών Λογοτεχνίας για μετάφραση μέρους του έργου του Καβάφη στα πορτογαλικά σε συνεργασία με τον J. M. Magalhaes, από τις εκδόσεις Relogio d' Agua με τον τίτλο "Konstandinos Kavafis: Poesias e Prosas". Είναι μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Ισπανιστών και έχει συνεργασθεί με ελληνικά και ξενόγλωσσα περιοδικά.